Mafia II (hands-on)
The Good-father.
Meteen daarna baanden we ons doorheen het drukke verkeer een weg richting een industrieel terrein waarop de vijandige bende zich schuilhield. Eens aangekomen was het al snel duidelijk dat knallen een grote rol ging spelen, en dat deden we dan ook. Mafia II is duidelijk een product van de voorbije jaren wanneer je ziet hoe ontwikkelaar 2K Czech een coversysteem heeft weten te integreren binnen hun spel. Vito zoekt met een simpele druk op de knop dekking achter allerhande objecten, waarna hij erover kan leunen om schoten te lossen richting de vijand. Dekking zoeken ging nagenoeg altijd als een fluitje van een cent terwijl er enkele knappe animaties ten tonele komen tijdens het zoeken van bescherming. Vito schuift, loopt en duikt weg alsof het niets is, en over het algemeen voelt dekking zoeken in Mafia II nu al beter aan dan in Grand Theft Auto IV. Vito lijkt wel het stijvolle, meer behendige broertje van Nico Bellick tijdens actiemomenten.
Schieten zelf voelt ook anders aan dan in de GTA-games. Tegenstanders kunnen een stuk minder kogels absorberen en liggen na zo'n twee welgemikte schoten al tegen de grond. Hetzelfde is natuurlijk ook van toepassing bij jezelf. Wanneer Vito geraakt wordt zal zijn levenskracht afnemen, met als visuele hulpmiddel dat alles wazig gaat worden. Best zorg je er op zulke momenten voor dat je buiten het zicht van vijanden gaat zitten, waarna je stilaan op krachten kunt komen. Het unieke is dat Vito eens hij geraakt is nooit meer helemaal voor de volle honderd procent zal regenereren. Je mag al blij zijn mocht je terug tot 85% van je overigens niet zichtbare levensbalk komen. Wil je weer helemaal op en top in orde zijn, dan zul je Vito wat etenswaren – zoals een burger of wat frisdrank - moeten laten verorberen.
Tijdens de shoot-out op het einde van de missie waren een paar mooie voorgeprogrammeerde gebeurtenissen te vinden. Zo knalde er opeens uit het niets een auto door een hek waarna deze pardoes tegen een muur terechtkwam en dus zorgde voor een nieuw object om achter te schuilen. Vijanden leken eveneens op een slimme manier te reageren wanneer jij en je makkers naar voren rukten, al heb je geen controle over de beslissingen die je teamleden nemen. Toch zijn ze slim genoeg om aan de kant te gaan wanneer jij dekking wilt nemen achter een voorwerp waarachter zij net verschanst zaten, om vervolgens zelf op een intelligente manier een nieuwe veilige positie aan te nemen. Het ziet er allemaal erg filmisch uit, en dat is precies het gevoel wat de ontwikkelaar de speler wil geven.
Hetzelfde gevoel krijg je wanneer je tussen missies door wat rond gaat rijden doorheen de vijfentwintig vierkante kilometer grote stad. Bewoners nemen deel aan het dagelijkse leven, terwijl er hier en daar een ongelukkige bestuurder motorproblemen heeft en zijn bolide tracht te herstellen. Reclameborden pronken in het straatbeeld en op de radio zijn allerhande bekende en minder bekende nummers te horen. Het leuke is dat de spelwereld mee zal evolueren doorheen het spel. Mafia II gaat van start kort nadat de Tweede Wereldoorlog achter de rug is, maar aan het einde van de rit bevinden Vito en Joe zich enkele jaren verder. Het resultaat is dat radiostations regelmatig nieuwe muziek zullen spelen, terwijl de stad ook visueel op subtiele wijze mee zal evolueren. Een treffend voorbeeld zal het eerder aangehaalde appartement van Vito zijn. Hoe verder weg het verhaal van de oorlogsjaren gaat, hoe 'nieuwer' het interieur zal worden.
De wagens die terug te vinden zijn in Mafia II zullen doorheen het volledige spel authentiek aanvoelen en rijden een stuk trager dan in andere open world games. Je zult met andere woorden zelden tegen 150 kilometer per uur doorheen de straten scheuren, en mocht je dat toch doen zal je helse rit niet lang duren. De politie in Mafia II is namelijk erg streng wanneer het aankomt op het aan je laars lappen van verkeersregels. Negeer je een rood licht en de arm der wet heeft het in het snuitje, dan zul je al snel te maken krijgen met een fikse boete. Tijdens onze speelsessie kregen we de kans om vrij de immense spelwereld te verkennen, maar men had liever dat we nog niet teveel in detail zouden treden omtrent onze bevindingen. Die informatie bewaren we met andere woorden totdat het spel in augustus in de winkelrekken te vinden is, maar we kunnen nu al verklappen dat er heel wat moois te vinden is tussen de verschillende missies door.
Wel kregen we toestemming om het te hebben over de optie om je wagen uit te bouwen. Voertuigen doen in Mafia II duidelijk dienst als een soort van statussymbool, en dat staat helemaal haaks tegenover de wijze waarop je de bolides in Grand Theft Auto zou behandelen. Meer dan ooit ga je proberen om zo weinig mogelijk te botsen met je wagen omdat de levensduur van het gemiddelde voertuig een stuk lager ligt dan je zou denken. Vooral wanneer je net een bezoekje hebt gebracht aan de lokale tuning shop doet het pijn aan je hart wanneer je opeens een kras op je bumper opmerkt. Het aanpassen van je wagen is beperkt tot een aantal opties, gaande van het aanpassen van de kleur tot het aankopen van nieuwe wieldoppen. Verwacht dus geen Need for Speed Underground achtige taferelen waarbij het tunen van je wagen bijna een spel op zich is.
Wel leuk is dat het aanpassen van je wagen ook enkele functionele doeleinden heeft. Zo kun je nadat je een overtreding hebt gemaakt de politie omzeilen door je nummerplaat tot op de letter aan te passen waardoor je weer helemaal als nobele onbekende je ding kunt gaan doen.
Mafia II liet een positieve indruk op ons na. 2K Czech doet duidelijk haar best om de game te onderscheiden van Grand Theft Auto IV door alles erg filmisch en realistisch weer te geven. Ook de gameplay – met name het zoeken van cover – voelde nu al oerdegelijk aan, terwijl het vooruitzicht van een evoluerende stad ons al doet watertanden. Als je weet dat het herspelen van het originele Mafia vandaag de dag nog steeds goed aanvoelt, dan mag het wel duidelijk zijn dat onze verwachtingen zeer hooggespannen zijn rond dit langverwachte tweede deel.