MAG

Pioniers hebben soms een ondankbare rol. Meestal vervullen ze baanbrekend werk, maar verdienen ze niet de erkenning die hen toekomt. 10SIX, World War II Online en Planetside zijn voor veel gamers nietszeggende namen, maar toch hebben deze games een (kleine) revolutie ontketend door aan de wieg te staan van de MMOFPS. Nu dreigt echter een andere titel met hun merites te gaan lopen.

MAG werd op de E3 van 2008 voorgesteld als een klein wereldwonder, maar in principe is het spel een verderzetting van een genre dat al een klein decennium het levenslicht ziet. Het concept van een first person shooters in MMO-vorm klinkt als een gat in de markt, maar de waarheid is echter dat de uitwerking van zo'n game erg moeilijk is. Planetside moest de eerste game worden in dit genre die dit probleem op een uitgebalanceerde manier zou oplossen, maar veel spelers van deze titel ondervonden al snel dat de balans ver te zoeken was. De grootste uitdaging voor Zipper Interactive bestond er dan ook in om een gezond evenwicht tussen de verschillende facties te vinden. Bij deze spelontwikkelaar zijn ze echter niet aan hun proefstuk toe, want deze Amerikaanse second party developer van Sony creëerde in het verleden al de gesmaakte Socom-reeks.

We schrijven het jaar des heren 2025 wanneer MAG (afkorting voor Massive Action Game) op je televisiescherm verschijnt. Het goede nieuws is dat we op een kleine vijftien jaar eindelijk wereldvrede hebben bereikt. Een oorlogsgame met wereldvrede zou echter een vreselijk saaie bedoening zijn en gelukkig toont de (digitale) mensheid zich weer van zijn slechtste kant. Private Military Companies hebben de rol overgenomen van nationale defensies. De manschappen van deze huurlingenlegers zijn kleiner dan de gebruikelijke defensies en hebben in een vrije jobmarkt de keuze voor wie ze werken. Er zijn drie facties waaruit je kan kiezen: SVER, Raven Industries en Valor Company. De verschillen tussen deze facties zijn niet erg groot en qua wapenuitrusting zijn ze ogenschijnlijk gelijk bedeeld. Ogenschijnlijk, want op de digitale informatiesnelweg valt soms wel eens te lezen dat de SVER net iets krachtiger zijn dan de twee andere partijen. Dit is echter van speler tot speler afhankelijk, want je speelt bij elke speelsessie tegen andere spelers en die hebben weer andere vaardigheden of behoren tot een andere factie. Houd er wel rekening mee dat eens je een personage hebt aangemaakt, dit gelinkt wordt aan je PSN-account. Je kan dus enkel van factie verwisselen door je personage te deleten (en een nieuwe aan te maken) of je moet last hebben van schizofrenie en over meerdere PSN-accounts beschikken.

Mocht je het nog niet doorhebben, MAG is een zuivere multiplayergame en caveliers seules hebben in deze game weinig te zoeken. Dit spel heeft weinig te maken met Call of Duty, want hier ligt de nadruk meer op samenwerking dan op intensieve actiemomenten. Dat wil niet zeggen dat MAG geen suspens of actie kent, integendeel, maar het basisprincipe van het spel is opgebouwd uit samenwerking. Als speler maak je namelijk deel uit van een squad dat bestaat uit acht leden. Afhankelijk van de spelmodus die je kiest kan je tot 256 spelers met elkaar spelen op één map. Elke squad kent één leider die de bevelen uitdeelt. Wil je echter bevelen gaan uitschreeuwen, moet je al een tijdje actief zijn in het spel en minstens level vijftien behaald hebben. Punten verkrijg je door vijanden te voorzien van een loodvergiftiging en ook door bevelen op te volgen. Samenhorigheid is bij deze game dus erg belangrijk. Als je ambities verder reiken dan enkel een squad leiden, kan je het ook schoppen tot platoon leader die een viertal squads onder zich heeft of zelfs tot algemeen commandant en dan ben je verantwoordelijk voor maximaal 128 spelers. Dan zal je wel veel, heel erg veel tijd in de game moeten steken.

De game telt vier spelmodi, waarvan Domination de meest tot de verbeelding sprekende is. Dit komt omdat gamers een priapisme krijgen van grote cijfers. In dit geval gaat het magiscche getal als “256” door het leven, want met dit aantal spelers bevind je je op het slagveld. Elke zijde heeft de beschikking over 128 manschappen en het is de bedoeling om – naast elkaar uit te moorden – de brandstoftoevoer van de tegenstand uit te schakelen. Door het grote aantal spelers is Domination hectisch en chaotisch, maar zit het met de suspens wel goed. Bij deze spelmodus kan je gebruik maken van luchtaanvallen en voertuigen, waardoor Domination de meest spectaculaire spelmodus is. Acquisition moet het stellen met 128 spelers, maar is wel veelzijdiger omdat hier het tactische element van het spel tevoorschijn komt. Je moet namelijk voertuigen gaan stelen en die terugbrengen naar bepaalde posities. Leiders vertolken hier een cruciale rol omdat ze op de juiste (of foute) ogenblikken kunnen assisteren met luchtaanvallen of ander bijkomend geschut. Sabotage maakt gebruik van het klassieke aanvalsstramien waar één partij een post verdedigt, terwijl de andere partij deze post moet veroveren. Niet erg origineel, maar daarom niet minder leuk. En tot slot is er nog een gewone trainingsmodus waar je de kneepjes van het moordvak leert in dit spel. Elke spelmodus heeft zo zijn eigen verdiensten en is het een kwestie van persoonlijke voorkeur welke modus je het leukste vindt. Ze hebben echter wel allemaal één ding gemeenschappelijk: gamers die John Rambo willen nabootsen, mogen snel een digitale grafzerk bestellen.

Die grafzerk mag je overigens in het begin van het spel ook in honderdvoud bestellen, want wanneer je MAG voor de eerste keer speelt, zal je aan den lijve ondervinden dat een paar kogels genoeg zijn om je health richting nul te sturen. In het begin is het een kwestie van overleven en zeul je met anciens mee om je vaardigheden in het spel op te poetsen. Het respawnen kan wel een punt van irritatie zijn, want het kan namelijk tot twintig seconden duren vooraleer je terug tot het rijk der levenden behoort. Dit kan tamelijk lang zijn, zeker in het begin wanneer je veel sneuvelt, maar anderzijds had Jezus Christus drie dagen nodig om te respawnen. Dan lijken die twintig seconden plotseling niet zo lang meer. Ook hangt de spelervaring voor een groot stuk af met en tegen wie je speelt. MAG is het summum van een community-driven game en als die apenkloten zuigt, dan doet het spel dat evenzeer. Het tegengestelde is natuurlijk ook waar.

Zipper Interactive heeft bij het maken van deze titel op veilig gespeeld en heeft zich niet gewaagd aan exotische tierlantijntjes. Dit heeft tot gevolg dat je een kleine aha-erlebnis beleeft op het gebied van wapenuitrusting en maps. Wapens bestaan uit sniper rifles, assault rifles, revolvers, granaten, mortiergranaten en nog meer van dit fraais. De maps zijn ook niet bijster origineel, maar bieden wel genoeg variëteit om al die moordsessies interessant te houden. MAG is dan ook een schoolvoorbeeld van een spel dat over de gehele lijn zonder meer degelijk is, zonder echt uit te blinken.