Magic: The Gathering - Duels of the Planeswalkers 2013 Review
Mag ik u Magic voorstellen?
Het is gebeurd. Hoewel ik vroeger al een aantal keer dreigde toe te geven aan dat stiekeme verlangen, was er ook altijd die angst voor het onbekende. Nu is het eindelijk gebeurd en het moment was daar zelfs vrij onverwacht. Plots kreeg ik een activatiecode voor Magic: The Gathering - Duels of the Planeswalkers 2013 toegestopt en opnieuw weerklonk de lokroep van het populaire kaartspel. Het duurde niet lang of m'n eerste partijtje was een feit en meer had Magic niet nodig om z'n weerhaakjes diep in te planten.
Het kon uiteraard niet bij die ene keer blijven. De hunkering naar nieuwe en betere kaarten om mee te spelen is waarom Magic wel eens meesmuilend "cardboard crack" genoemd wordt en zelfs in deze digitale versie is dat effect duidelijk aanwezig. Maar ik loop vooruit op de zaken. Duels of the Planeswalkers 2013 richt zich zowel op nieuwkomers als veteranen. Deel uitmakend van dat eerste doelpubliek wilde ik dus wel eens weten of deze digitale versie een Magicmaagd als mijzelf het schijnbaar ingewikkelde kaartspel kon helpen doorgronden.
De scepscis waarmee ik aan die taak begon werd echter snel van tafel geveegd en vervangen door een hoop manakaarten, beestenkaarten, artefacten, spreuken en ander lekkers. Duels of the Planeswalkers 2013 presenteert het allemaal heel mooi en zorgt ervoor dat zelfs nieuwkomers het overzicht makkelijk kunnen behouden door alle gespeelde kaarten duidelijk te tonen en te plaatsen. Bovendien zijn de uitstekende tutorial en het hintsysteem bijzonder handig tijdens de eerste partijtjes. De instapdrempel is bijgevolg laag genoeg en hoewel het spijtig is dat terugkerende kaarten van het kerkhof enkel vluchtig getoond worden, is dit slechts een klein euvel in wat anders een uiterst gestructureerd en duidelijk spelverloop is.
Het merendeel van de tien voor handen zijnde decks speel je vrij doorheen de campagne die opgebouwd is uit een aaneenschakeling van gevechten met andere Planeswalkers en Encounters. Wanneer je tegen een Planeswalker speelt, neem je het met een deck naar keuze op tegen de computer die met een bepaald deck speelt. Versla je hem, dan speel je zijn deck vrij. Encounters daarentegen verlopen telkens je ze herspeelt op dezelfde manier, ze stellen vaak een bekende strategie voor en bieden aldus een mooie kans om te testen hoe goed je deck er tegen opgewassen is.
Dat gezegd zijnde was de inkleding van de campagne zelf wat teleurstellend. Niet dat het veel uitmaakt, maar het ware leuk geweest een klein verhaaltje of iets dergelijks te krijgen tussen de skirmishes door.
Elk van de tien decks begint met zestig kaarten en kan uitgebreid worden met dertig extra kaarten die je vrijspeelt door met dat deck wedstrijden te winnen. Vervolgens kan je het deck in beperkte mate beginnen aanpassen aan jouw speelstijl of een bepaalde tegenstander door er kaarten uit te halen of net bij te stoppen. Het enige jammere is dat het percentage landkaarten in je deck vaststaat en niet aangepast kan worden wat voor bepaalde decks betekent dat er net wat te veel of te weinig landkaarten in het deck zullen zitten. Gelukkig zijn de aanwezige decks voldoende gevarieerd en bieden de dertig extra kaarten voldoende mogelijkheden om als speler de smaak te pakken te krijgen van heel wat verschillende speelstijlen en het deck-builden.
Nieuw in 2013 is dat je de manakaarten die het spelen van een kaart uit je hand je zou kosten, in één oogopslag kan zien alsook dat je zelf kan beslissen welke soorten mana je wil spenderen voor kaarten met gemengde manavereisten. Handig en noodzakelijk in vergelijking met de vorige games, maar helaas is er in de standaardgame slechts één gemengd deck aanwezig waarvoor deze feature echt belangrijk is. Als nieuwe speler had ik graag wat geëxperimenteerd met meer gemengde decks, dus hopelijk voegt DLC er zo in de toekomst nog enkele toe.
Naast skirmishes tegen één, twee of drie andere computergestuurde of menselijke spelers, zijn er net als in de vorige versies opnieuw enkele uitdagingen. Hierin wordt je in een situatie gedropt en krijg je één beurt om te winnen door de kaarten in je hand en die op tafel slim te combineren. Het voelt wat aan als puzzelen en is een leuke afwisseling tussen de standaard wedstrijden door die je doet nadenken over het optimale gebruik van sommige kaarten.
Tot slot is er nog de nieuwe Planechase-gamemode waarin op elk moment één omgevingskaart van kracht is. Deze heeft een permanent effect tot de kaart veranderd wordt omdat iemand met de dobbelsteen het Planechase-teken gooide. Het idee achter Planechase is niet slecht, maar de effecten zijn soms bijzonder frustrerend en bij momenten zo ingrijpend dat een overkoepelende strategie nooit lang standhoudt, wat in mijn ogen betreurenswaardig is. Denk hierbij aan het opnieuw op het slagveld plaatsen van alle monsterkaarten in iedereens graveyard, het toekennen van deathtouch aan alle monsters of gewoon alle monsters van tafel te vegen. Een potje met vrienden kan misschien nog amusant zijn, maar mocht Planechase speelbaar zijn in het echt, zouden 90% van de competitieve wedstrijden gegarandeerd eindigen met de gefrustreerdste speler die het hele bord van tafel gooit.
Duels of the Planeswalkers 2013 heeft dus wel enkele kleine minpuntjes, maar die zijn echter makkelijk door de vingers te zien, want dit is een bijzonder vermakelijke game voor iedereen die Magic wil leren kennen, tussendoor wat Magic wil spelen of gewoon niet echt tuk is op de prijs van de echte kaarten. Want daarmee vergeleken biedt Duels of the Planeswalkers met z'n lage prijs heel wat meer waar voor je geld, een overzichtelijk spelverloop en veel kaarten om mee te experimenteren zonder de rompslomp die bij Magic in het echt komt kijken.
De review van Magic: The Gathering - Duels of the Planeswalkers 2013 doorgenomen, en je hebt wel zin om het spel in huis te halen? Dat kan want de game is nu verkrijgbaar op PlayStation 3, Xbox 360 en PC!