Magicka 2 review
Grappen en trollen.
Niemand zit te wachten op de Wizards van Magicka 2. Overal waar ze komen, breekt de pleuris uit. Idyllische dorpjes worden tot de grond toe afgebrand, de onschuldige bewoners weggeblazen, opgeblazen, verdronken of geëlektrocuteerd. En dat alleen omdat een bloeddrinkende, onsterfelijke man die zeker geen vampier is ze opdracht gaf de wereld te redden. Een wereld die zichzelf overigens prima kan redden, zolang de magiërs zich er niet mee bemoeien. Het fundament voor die grap is al gelegd in de eerste Magicka, maar in dit vervolg ben je gewoon een allesvernietigende eikel. Zo'n antiheld spelen is verfrissend en de zwarte humor geeft de game bijgevolg zijn eigen gezicht.
Die humor komt het meest naar voren in de kleurrijke spelwereld zelf, die propvol zit met grappige details. Referenties naar popcultuur wisselen kurkdroge observaties af, en de vierde wand wordt dikwijls doorbroken. Zo kom je in de besneeuwde bergtoppen John Frost tegen, die een heel klein muurtje bewaakt. Of je geeft je tovenaar de stem van Arnold Schwarzenegger mee, voor extra overdreven oneliners. Dan stuit je weer op het levenloze lichaam van een dorpeling, dat met bijlen is doorboord. "Hij is een natuurlijke dood gestorven," merkt de game op.
Magicka 2 is echter een ware wolf in schaapskleren, want achter deze vrolijke attitude schuilt een bijna ondoordringbaar systeem voor het samenstellen van je eigen toverspreuken. Pieces Interactive neemt de tovenaarsmantel van Arrowhead Game Studios over, die ondertussen Helldivers maakte.
Het team heeft al Magicka-ervaring opgedaan door de downloadbare uitbreidingen van de eerste game te verzorgen en neemt voor de sequel weinig risico. De gameplayformule is in deze top-down actiegame gelijk gebleven en komt het beste tot zijn recht met drie vrienden. Nog altijd combineer je elementen als water, elektriciteit, vuur en aarde om zelf aanvallen samen te stellen. Het resultaat is vaak even explosief als hilarisch, omdat de kans groot is dat je brouwsel je vrienden ook opblaast. Oeps.
Het maken van je eigen spreuken is opzettelijk ongemakkelijk, zodat je wordt geforceerd om altijd op te letten en constant te improviseren. Naast het feit dat dat je acht elementen op alle mogelijke manieren kunt combineren, moet je ook de keus maken de spreuk los te laten op de vijand, op jezelf, op je zwaard of in een gebied om je heen. Dit keer kun je bewegen en aanvallen tegelijk, zodat je met je positie extra rekening moet houden.
Die acties zijn gebonden aan knoppen en muisklikken die niet altijd even intuïtief zijn. In het heetst van de strijd onthouden dat water onder Q zit, Arcane onder S en ijs onder R is al lastig. Nadat je die elementen in de wachtrij hebt gezet, word je ook nog geacht het onderscheid te maken tussen drie verschillende muisklikken om de spreuk uit te voeren - al dan niet met de shift-toets erbij ingehouden. Speel je met een controller, dan is het systeem zoals gebonden aan de vier schouderknoppen plus vier actieknoppen nog onoverzichtelijker.
Oefening baart uiteindelijk wel kunst, maar Pieces Interactive geeft je daarvoor eigenlijk de tijd niet. Een korte tutorial aan de start van je avontuur legt de nuances van het unieke spreukensysteem nauwelijks uit. Daarna word je direct in overweldigende gevechtscenario's gesmeten, waarbij hordes vijanden je als doelzoekende raketten op de hielen blijven zitten. Je wordt zo snel in het diepe gegooid dat je vaker wint door geluk dan door wijsheid. Wat tot allerlei geinige situaties moet leiden, ontaardt dan vooral in frustratie.
Volgens de studio zijn er tientallen combinaties mogelijk, maar is er geen spreuk zo sterk dat 'ie alle anderen overbodig maakt. Dat blijkt in de praktijk niet helemaal waar. Er zijn wel degelijk aanvallen die korte metten maken met grote groepen vijanden tegelijk. Omdat er zoveel van je oog-handcoördinatie wordt gevraagd, is het dan ook erg verleidelijk om je te beperken tot de paar combo's die je kunt onthouden en uitvoeren. Speel je met vrienden samen, dan komt Magicka 2 zo echt tot leven. Wanneer ieder teamlid een rol aanneemt en zich focust op één of twee elementen per keer, kun je goed met elkaar aanvallen coördineren.
Tegen de tijd dat je daarachter komt, is de kans groot dat je de credits al voorbij ziet rollen. Magicka 2 is drie hoofdstukken korter dan zijn voorganger en in een middag uit te spelen. In die tijd is er geen sprake geweest van een subtiel opgebouwde leercurve. Doordat die balans ontbreekt, sluit je deze onbevredigd af. Je hebt niet het idee dat je alles uit de game gehaald hebt, omdat de ontwikkelaar je de ruimte niet geeft stapsgewijs het spreukensysteem eigen te maken.
De Challenge-modus slaagt daar beter in. Deze verrast niet met zijn standaard horde-aanpak, maar haalt wel het beste in de game naar boven. Een groepje domme goblins wordt in een volgende golf bijgestaan door boogschutters en in de laatste rondes stampen enorme demonen over het slagveld mee. Doordat de moeilijkheidsgraad telkens een tandje hoger wordt gezet, heb je in deze modus meer controle over de situatie.
Magicka 2 is bewust onhandig te besturen, zodat chaotische en grappige situaties sneller ontstaan. Die filosofie is echter een mes dat aan twee kanten snijdt. De game eist veel geduld en geeft je in de campaign niet de ademruimte zijn systemen te doorgronden. Het enige wat je kunt doen, is je er in storten en hopen op het beste. Als je een echte doorzetter bent, waardeer je dan op den duur de diepgang die er onder de oppervlakte schuilt. De kans dat je voor die tijd opgeeft, is even groot.
Magicka 2 is vanaf vandaag verkrijgbaar voor de pc en PlayStation 4.