Mario & Sonic op de Olympische Winterspelen (hands-on)
Niet voor gamers zonder vrienden.
Op 12 februari gaat de 21ste editie van de Olympische Winterspelen van start. Vancouver is de uitverkoren gaststad en kan teruggrijpen op een rijk sportverleden met ondermeer Joe Sakic als inwoner. In 2002 won hij met Canada goud in ijshockey en werd hij verkozen tot Most Valuable Player. Met de Colorado Avalanches won hij ook twee Stanley Cups, de trofee voor het team dat de NHL Playoff wint.
In Mario & Sonic at the Olympic Winter Games draait het echter rond twee andere grootheden. De sterren van de eerste Mario & Sonic at the Olympic Games waren goed voor vijf miljoen verkochte exemplaren. De verkoopsverwachtingen staan dan ook hoog gespannen. Deze titel heeft dan ook alles in huis om het te maken als partygame en zal wellicht op 16 oktober zijn intrede maken in heel wat huiskamers.
De Wii-versie is speelbaar met zowel het Wii Balance Board als de Wii Remote en Nunchuk. Het Balance Board geeft vooral een meerwaarde indien je singleplayer speelt. Dit betekent echter ook dat je alle disciplines op twee wijzen kan spelen. Zo is het bij de bobsleediscipline de bedoeling om al zittend op het Balance Board aan het betere bochtenwerk te beginnen. Een andere optie is om de Remote en Nunchuk voor je te houden en je lichaam in de bochten te wringen. Zeer lachwekkend als je dit met vier vrienden tegelijk doet in een sofa.
Naast de normale events die je verwacht, zijn er nog Dream Events. Een soort van mengeling tussen Mario Kart en de normale events. Met de traditionele vraagtekens en power-ups maak je de tegenstanders het leven moeilijk of zoef je ze allemaal voorbij. Ook aanwezig maar nog niet testbaar was Dream Snowball Fight. Gebukt achter bakstenen muurtjes sneeuwballen gooien en power ups verzamelen.
Als je de vergelijking maakt met de Zomerspelen geeft deze editie meer waar voor je geld. De disciplines duren allemaal iets langer, je hebt er geen korte disciplines tussen zoals een sprint van 100 meter. Je bent dus langer bezig en ligt niet zo vaak stil, iets wat de aandacht wat meer verlegt naar de gameplay en niet naar de graphics. Deze zijn ok, maar ook niet meer dan dat.
Op de Nintendo DS vind je ongeveer dezelfde disciplines terug. De besturing gebeurt ofwel door middel van de stylus of met de klassieke druktoetsen. Het verschil tussen de attributen van de verschillende personages (waaronder kracht en snelheid) heeft hier wel meer invloed op de prestaties. Ook de DS-versie bezit multiplayer waarbij één spel genoeg is voor ieder die wil meedoen.
Wat we tot zover zagen stemt ons hoopvol. De game zou wel eens een absolute topper voor Nintendo en SEGA kunnen worden qua verkoopcijfers. De single player-mode is erg amusant, maar Mario & Sonic at the Winter Olympic Games is vooral een pure party game.