Mario & Luigi: Brothership review - Superieure gameplay, middelmatig verhaal
Het kleine broertje van de reeks?
In de Mario & Luigi: Brothership review probeert Michiel tevergeefs om stuurboord van bakboord te onderscheiden.
Het is alweer twee decennia geleden sinds Mario en Luigi hun eerste gemeenschappelijke RPG-avontuur beleefden in Mario & Luigi: Superstar Saga. Die game combineerde de charme van het Mario-universum met spitsvondige humor en turn-based gevechten waarin timing en samenwerking de sleutels tot succes waren. Elk nieuw deel van de serie bouwde verder op dat fundament met humoristische verhalen en kleurrijke personages. Tien jaar na de vorige game trekken de broers in Mario & Luigi: Brothership naar de open zeeën van Concordia. Maar kan deze volgende telg zich bewijzen als nieuw vlaggenschip voor de reeks?
Met de visuele stijl zit het alvast goed. De reeks maakt de overstap naar volwaardige 3D met succes. Brothership lijkt zo uit een zondagochtendtekenfilm weggelopen met ‘cel-shaded’-graphics die de wereld van Concordia prachtig tot leven brengen. De felle kleuren spatten werkelijk van het scherm. Daarbij stoten de ambities van de game wel regelmatig op de leeftijd van de Nintendo Switch. Vooral in de overworld zijn de framedrops moeilijk te negeren. Tijdens gevechten blijft de framerate gelukkig wel stabiel. Vervelender zijn de laadschermen voor en na gevechten. Die duren net een tikkeltje te lang, wat een vloeiende gameplayervaring in de weg zit. Die technische issues zijn des te pijnlijker omdat de grafische stijl een perfecte evolutie van de franchise is.
De gameplay van Brothership toont waarom de serie al jarenlang een favoriet is. Op het eerste gezicht oogt de game als een standaard ‘turn-based RPG’, maar schijn bedriegt. Timing is namelijk essentieel, zowel offensief als defensief. Met behulp van visuele hints en een perfect getimede druk op de knop kun je immers aanvallen van vijanden ontwijken of zelf een vernietigende combo uitvoeren, waardoor elk gevecht boeiend blijft. Vooral voor het uitvoeren van iconische Bros. Attacks - waarbij Mario en Luigi bijvoorbeeld vijanden met zelf gecreëerde donder en bliksem bestoken - komt het aan op precieze timing en samenwerking. De game houdt je steeds scherp, zonder dat het ooit frustrerend wordt.
De introductie van zogenaamde Battle Plugs zorgt voor een extra strategische laag en is misschien wel de meest innovatieve toevoeging ooit voor de serie. Battle Plugs geven je tijdelijk extra effecten in gevechten, gaande van het versterken van aanvallen tot het automatisch beschermen tegen statuseffecten. Je kunt meerdere Battle Plugs tegelijk gebruiken, waardoor interessante combo’s mogelijk worden. Met een bepaalde Battle Plug doe je bijvoorbeeld schade aan één vijand, die je vervolgens met een andere Plug naar andere vijanden verspreidt. Je kunt elke Battle Plug echter maar een paar keer gebruiken alvorens die moet herladen. Zo word je steeds aangemoedigd om te roteren en dus te experimenteren met nieuwe combo’s. Met tientallen verschillende Battle Plugs in de aanbieding zijn de mogelijkheden quasi eindeloos.
Ook buiten de gevechten zorgen de unieke vaardigheden van de broers voor de nodige variatie. Tijdens het spelen kun je Mario en Luigi onder andere in een soort UFO veranderen om grote afstanden te overbruggen, of in een bal zodat je zoals in Metroid door pijpen kunt rollen. De vergelijking met Metroid gaat overigens verder dan dat, want de exploratievaardigheden geven de game een lichte metroidvania-sfeer, waarbij je nieuwe vaardigheden kunt gebruiken om verder te komen in oude gebieden.
De gameplay in Mario & Luigi: Brothership is dan wel gevarieerd, maar je moet heel wat geduld uitoefenen om het volle potentieel uit deze game te halen. Zowel de Bros. Attacks, Battle Plugs als exploratievaardigheden speel je slechts mondjesmaat vrij. Reken gerust een tiental uur voordat je noemenswaardige tactische keuzes in gevechten kunt maken. Tot dan ben je veelal beperkt tot het simpelweg bespringen of neermeppen van vijanden. Het tempo in de eerste paar uren is dan ook een drama, en had gerust wat hoger mogen liggen.
De game laat vooral steken vallen wat betreft het verhaal en de wereld. Brothership heeft alle potentieel voor een meeslepende game, maar vult dat niet helemaal in. De wereld van Concordia is door een ramp opgesplitst in verschillende eilanden, en het is aan Mario en Luigi om samen met enkele nieuwe personages en het schip/eiland Shipshape de andere delen van Concordia terug te vinden en te herenigen. Dat klinkt als een uitstekende aanzet voor een gevarieerd avontuur, maar in de praktijk zijn de wereld, je partners en de slechteriken weinig memorabel. Terwijl de vorige games in de Mario & Luigi-reeks steeds charmeerden met de nodige humor en emotionele diepgang, is het verhaal hier wat aan de saaie kant. Ook de verschillende eilanden hebben initieel niet echt een eigen smoel. Daar komt in de tweede helft van de game beterschap in, maar al bij al gaat Mario & Luigi: Brothership niet de geschiedenisboeken in als het meest memorabele avontuur van de broers.
Mario & Luigi: Brothership laat je daardoor achter met een dubbel gevoel. Enerzijds biedt het de beste gameplay die de serie ooit heeft gekend, vooral dankzij de nieuwe diepgang en creativiteit die de Battle Plugs bieden. Anderzijds verloopt het vrijspelen van al deze mogelijkheden aan een tergend traag tempo, waardoor je pas na enkele uren wordt meegezogen in de gameplay. Ook in het verhaal word je nooit echt meegezogen. De wereld en de personages zijn weinig memorabel, waardoor ook de variatie tussen de eilanden beperkt aanvoelt. Kapseizen doen Mario en Luigi zeker niet, maar Brothership mist toch de nodige wind in de zeilen.
Mario & Luigi: Brothership is vanaf 7 november beschikbaar voor de Nintendo Switch.