Mario Party Superstars review - Karig feestje van herkenning
Feestbeest.
De Mario Party Superstars review van Carl neemt je mee naar het rijke verleden van de reeks.
Ken je dat gevoel wanneer je naar een feestje gaat, maar er iets niet helemaal klopt? Iedereen amuseert zich, maar er is net te weinig drank voorzien of de gastheer is zuinig met snacks geweest. Zo voelt het om Mario Party Superstars te spelen. Op zich schort er niks aan de game en is dit een mooie terugkeer naar de formule van weleer. Toch kun je je niet ontdoen van de indruk dat dit een nog beter feestje zou zijn als de gastheer wat vrijgeviger was.
De formule van de traditionele Mario Party is gekend. Je rolt een dobbelsteen, je personage loopt over het bord en landt op een vakje dat bonussen, tegenslagen of een speciale gebeurtenis activeert. Opvallend is dat zo goed als alle systemen van voorganger Super Mario Party uit het raam zijn gegooid. Je hebt geen unieke dobbelsteen per personage meer, maar enkel een dobbelsteen die van 1 tot 10 gaat. Dat hoger bereik zorgt ervoor dat potjes eindelijk weer de nodige 'schwung' krijgen, na het tergend trage tempo van de vorige game. Ook verandert de plaats van een ster niet noodzakelijk nadat iemand hem aankoopt. Het zijn belangrijke aanpassingen die de game vlotter en gewoonweg fijner maken.
Ook de borden in de vorige game werden hevig bekritiseerd en wat dat betreft speelt Nintendo het in Mario Party Superstars volledig op veilig. De vijf borden in deze game komen namelijk allemaal uit de klassieke eerste drie games: Yoshi's Tropical Island (MP1), Space Land (MP2), Peach's Birthday Cake (MP1), Woody Woods (MP3) en Horror Land (MP2). Het zijn stuk voor stuk zeer creatieve borden die ook enkele interessante gimmicks hebben, zoals de zaadjes die je kunt planten in Peach's Birthday Cake of de snelheidsduivels in Space Land. Ook is er een mooie mix van meer open borden met veel routes, en meer lineaire borden. Qua aanbod zit het op zich dus wel snor.
Op de minigames valt er eveneens weinig aan te merken. Daarvoor grijpt Nintendo uit het ruimere verleden van de reeks, met minigames die uit de Nintendo 64-, GameCube- , Wii- en Wii U-games komen. Mario Party 1 tot en met 10 zijn hier dus vertegenwoordigd. Zowat alle keuzes zijn bovendien een schot in de roos. De klassieker Booksquirm, het beruchte Tug O' War (inclusief een waarschuwing om niet de palm van je hand te gebruiken), Bombs Away... Echte missers zitten er niet bij. Daardoor kijk je steeds uit naar de volgende minigame.
Maar toch kun je het gevoel niet afschudden dat Nintendo wat betreft de content in Mario Party Superstars erg zuinig is. Hoewel de spelborden van hoge kwaliteit zijn, is een vijftal erg schaars. Bovendien komen ze enkel uit de eerste drie games uit de reeks. Zo worden de fantastische borden uit bijvoorbeeld Mario Party 6 en diens unieke dag- en nachtfeature volledig genegeerd. Ook de minigames zijn relatief beperkt. Honderd minigames lijkt veel, maar in de praktijk heb je ze na een zevental sessies wel allemaal eens geprobeerd. Opnieuw: Nintendo heeft een enorm aantal minigames om uit te kiezen, waardoor het bizar is om maar zo'n beperkt aantal aan te bieden. Superstars probeert het verleden van de reeks te vieren, maar slaagt daar maar deels in.
Wel is dit een prachtige visuele update van de borden en games van weleer. De wazige en blokkerige N64-spelborden tellen nu de glimmende visuele stijl van de moderne Nintendo-games. Het zorgt er ook voor dat de minigames veel beter tot hun recht komen, want voornamelijk de N64-games leden onder een vreselijke framerate en slome controls. En de interface is grotendeels gebaseerd op Super Mario Party, wat voor de duidelijkheid een goede zaak is. Een indrukwekkende restauratie, dus.
Tot slot is er nog Mt. Minigames. Deze modus bestaat uit Free Play (kies de games die je wilt), Tag Match (2v2), Trio Challenge (1v3), Coin Battle (enkel minigames met munten), Daily Challenge (voor 1 speler, online met leaderboards), Survival (1 speler die online speelt voor een streak) en Sports And Puzzle (een 'score attack'). Deze modus biedt meer dan genoeg opties voor een avond vertier, maar het probleem blijft dat 100 minigames uiteindelijk een klein aantal is om voor langere tijd te boeien. Het is bizar dat Nintendo je zo'n beperkte selectie geeft, wanneer de reeks in totaal honderden minigames op zijn palmares heeft staan.
Mario en zijn vrienden weten hoe je een feestje moet bouwen en Mario Party Superstars is en blijft amusant. Na de experimentele en minder geslaagde gameplay van de meer recente delen, is dit een veilige terugkeer naar de formule, borden en minigames van voorheen. Langs de ene kant pakt dat goed uit. De borden en games zijn allemaal met recht en reden klassiekers. De visuele update is ook fantastisch, en Superstars ademt plezier uit. Maar tegelijk is het een heel karige selectie. Je hebt de vijf spelborden en honderd minigames al gauw allemaal gezien. Bovendien doet die beperkte keuze de rijke erfenis van de Mario Party-reeks geen eer aan. Een leuk feestje dus, maar eentje waar je gauw alle gasten gesproken hebt en klaar bent om naar huis te gaan.
Mario Party Superstars komt op 29 oktober uit, exclusief op de Nintendo Switch.