Marvel's Avengers review - Geheime identiteitscrisis
Kamala Khan-tje boord.
Voor de Marvel's Avengers review trekt Michiel zijn mooiste cape aan om op avontuur te trekken, al overleeft hij die tocht niet zonder kleerscheuren.
Sinds de release van de eerste Iron Man-film telt het Marvel Cinematic Universe al 23 films. Als we Wikipedia mogen geloven, zijn er in diezelfde periode ook 75 Marvel-games uitgekomen. Afgezien van enkele topgames zoals Marvel's Spider-Man is het echter met een vergrootglas zoeken naar uitschieters tussen alle rommel. Met Marvel's Avengers heeft ontwikkelaar Crystal Dynamics alle elementen in handen om een topgame af te leveren. Hoewel dat gedeeltelijk lukt, blijkt het shared universe hier een stuk minder indrukwekkend dan in de films.
De campagne begint nochtans enorm veelbelovend. Nadat een huldiging voor de Avengers helemaal fout loopt en voor veel slachtoffers zorgt, duiken de overlevende helden onder. Een paar jaar later trekt debuterende superheld Kamala Khan erop uit om de Avengers opnieuw samen te brengen. De game bevat met publiekslievelingen als Thor, Iron Man en Captain America een indrukwekkende cast. Toch is het vooral Kamala die de show steelt. Het verhaal over de fragiele fangirl die tegen wil en dank zelf een superheld wordt, biedt een frisse blik op het Marvel-universum. Crystal Dynamics toont daarbij nogmaals zijn talent voor het schetsen van geloofwaardige personages, waarbij ook de vergelijking met de studio's eigen Tomb Raider-games nooit veraf is. De uitstekende stemacteurs dragen alleen maar bij tot de ervaring. Sandra Saad zet een uitstekende Kamala Khan neer, en ook de chemie tussen Troy Baker en Nolan North als respectievelijk Bruce Banner en Tony Stark is voortreffelijk.
Ook de combat van Marvel's Avengers verdient alle lof. Hoewel de basis voor elk personage gelijkaardig is met een mix van melee en ranged attacks, zorgt Crystal Dynamics toch voor de nodige diversiteit. Daar zorgen vooral de speciale aanvallen en het verschil in mobiliteit tussen de verschillende personages voor. Als Iron Man doorkruis je het luchtruim om nadien met je lasers en raketten de tegenstand vanop een afstand uit te dunnen. Met The Hulk spring je over obstakels om je gewelddadig op je prooi te storten. En als Kamala slinger je dan weer acrobatisch door het landschap. Vooral dat verschil in mobiliteit geeft elke superheld zijn of haar authenticiteit, en nodigt ook uit om uitgebreid met alle personages te experimenteren.
De pret blijft echter niet duren wanneer verschillende elementen van de co-op multiplayer na enkele uren hun intrede in de campagne maken. Vooral in de kwaliteit van de levels komt er al snel een kentering. Heerlijk strakke, op maat van één specifieke superheld gemaakte levels maken al snel plaats voor grote, open omgevingen bedoeld voor meerdere spelers. Niet alleen getuigen de doelen in die levels van weinig creativiteit (verdedig een of meerdere punten, versla enkele hordes vijanden enzovoort), ook de geweldige mobiliteit van je superhelden komt hier amper tot zijn recht. Aangezien elk level met elk personage speelbaar moet zijn, zijn ze voor geen enkele superheld echt ideaal. Ze verbleken dan ook bij de meer lineaire, op maat gemaakte levels die nog af en toe terugkeren. Al snel denk je dan ook mijmerend terug naar die keer toen je als Khamala ei zo na in het ravijn donderde. Of die keer toen je als Iron Man het luchtruim onveilig maakte op de muziek van Iron Maiden.
De focus van Marvel's Avengers op het verzamelen van loot gaat eveneens snel vervelen. Je krijgt aan zo'n snel tempo nieuwe items, dat geen enkele nieuwe aanwinst echt speciaal aanvoelt. In tegenstelling tot andere lootergames vind je immers weinig items die je speelstijl echt wijzigen. Daarvoor ben je eerder aangewezen op het voltooien van de verschillende skill trees voor je personage, wat door het trage levelen echter al snel een afmattend proces wordt.
Na het uitspelen van de campaign verschuift de focus definitief naar de multiplayer. Die weet echter amper te overtuigen. De gebrekkige loot en het saaie leveldesign vormen zoals gezegd een groot deel van het probleem. Aan de gebrekkige intelligentie van je teamgenoten kan Crystal Dynamics dan weer weinig doen, al vraag je je zelfs in een team van bekwame spelers bij momenten af wat de meerwaarde van co-op is in Marvel's Avengers. Afgezien van enkele support-vaardigheden zoals heals en taunts is er immers weinig synergie tussen tussen de verschillende Avengers. Enkele meer uitdagende gevechten en bossfights dwingen je wel om je vaardigheden tactisch in te zetten, maar te vaak zijn gevechten een monotone aangelegenheid waarbij elke superheld zijn eigen groepje vijanden in elkaar mept.
Crystal Dynamics heeft voor de komende maanden alvast de nodige nieuwe content aangekondigd, zowel op het vlak van nieuwe superhelden als spelmodi, en dat zal ook nodig zijn. Marvel's Avengers zoekt zijn plekje in het lootergenre, maar heeft momenteel te weinig inhoud om games als Warframe en Destiny 2 van de troon te stoten. Ook de technische problemen zullen nog de nodige aandacht. De standaard PlayStation 4 slaagt er bij momenten amper in om een speelbare framerate te houden. Cystal Dynamics heeft dus nog werk voor de boeg.
In zijn huidige staat is Marvel's Avengers dan ook een zeer wisselvallige ervaring. De campagne bulkt van de ambitie, en heeft met een interessant verhaal, fris hoofdpersonage en uitstekende stemacteurs alle elementen in huis voor een memorabele ervaring. De co-op multiplayer is dan weer een ander verhaal. De saaie loot, levels en doelstellingen wekken weinig enthousiasme op en halen zelfs de kwaliteit van de campagne omlaag. Het valt dan ook af te wachten of de introductie van nieuwe Avengers zoals Hawkeye daar verandering in kunnen brengen.
Voor de Marvel's Avengers review speelde Michiel op een PlayStation 4 Slim.