Mass Effect 2 (PS3)
Déjà vu.
Het voelt aan als een ongelooflijke déjà vu - en misschien is het dat ook – wanneer ik Mass Effect 2 voor de PlayStation 3 opstart. Exact een jaar geleden zat ik verslingerd aan deze game bezig, en met goed recht. De titel kreeg toen immers van mij een volledige tien, alles was werkelijk verzorgd tot in het extreme. Gamers die het genoegen nog niet hebben gehad om met Shepard het heelal te redden, zullen in de komende alinea's te lezen krijgen of ze na een jaartje nog die kans moeten grijpen. Maar nog belangrijker: is die vonk nog steeds even aanwezig bij de gelukkigen onder ons die in 2010 al het pareltje van BioWare mochten ervaren?
We beseffen maar al te goed dat de PS3-spelers nooit hebben kunnen genieten van de eerste Mass Effect, die zeker niet teveel moet onderdoen voor zijn grotere en succesvollere broer. Gelukkig kunnen jullie allen heel dat achtergrondverhaal beleven via een introducerende comic, enkel voor PS3-bezitters. In Mass Effect werd immers de toon gezet voor deze game, met de Reapers als de grote bedreiging die op het punt staat om al het leven in het heelal naar de verdoemenis te knallen. Ze kruipen namelijk elke 50.000 jaar uit een donkere hoek in de ruimte waarna ze het universum reinigen van al het leven.
De Protheans, een intelligent ras, vielen zo duizenden jaren terug ook ten prooi van het kunstmatige ras. Maar zij lieten de juiste puzzelstukken achter voor Shepard (en bijgevolg voor de speler) om in de voorganger een eerste Reaper tegen te houden. De bedreiging is dus duidelijk erg reëel, want ergens in een onverkend stuk van de ruimte wacht een gigantische vloot aan moordlustige Reapers. Op naar Mass Effect 2, waarin het verhaal een paar versnellingen hoger schakelt.
Deel twee van Biowares epische ruimteavontuur vangt aan met een sterke knal; tijdens een ogenschijnlijk doodgewone routinemissie wordt de Normandy, het schip van Shepards team, zwaar aangevallen door een onbekend ras. Quasi het hele team weet te ontsnappen, behalve Shepard zelf die in de ruimte geslingerd wordt en bezwijkt. Net op dat moment, wanneer onze cynische zelve verwacht dat de woorden "The End" over het scherm rollen, wordt de bekendste mens van het heelal wakker op een operatietafel. Hij leert dat er twee jaar lang na de aanval op zijn schip gewerkt is aan zijn verrijzenis door de pro-humanitaire groep Cerberus, die massa's Credits (de valuta in Mass Effect) gepompt hebben in de operatie. In ruil moet Shepard hen helpen om te achterhalen wie er menselijke kolonies aanvalt en hoe de Reapers in verband staan met deze mysterieuze aanvallen.
In vergelijking met de versies van vorig jaar is er niet erg veel veranderd, en dat hoefde ook niet in onze ogen. De gameplay mechanics deden hun werk een jaar geleden erg goed en daar is gelukkig nog steeds niets mis mee. De combat is een explosieve mix van simpele wapenactie met dekkingmanoeuvres en biotics (speciale krachten, zeg maar). Maar er zit veel meer achter Mass Effect 2. Conversaties voeren en keuzes maken zijn een essentieel onderdeel van je speelervaring. De zes fundamentele keuzes die in de eerste Mass Effect plaats vinden, krijg je in diezelfde comic voorgeschoteld, en men gaat op datzelfde elan hier verder waardoor elke speler in Mass Effect 3 een uniek verloop van de derde game voorgeschoteld zal krijgen. Al die keuzes hebben ook een naslag op je eigen mentale ingesteldheid en voor goede beslissingen krijg je zogenaamde Paragon Points. Het omgekeerde levert Renegade Points op. In sommige gesprekken krijg je zodoende speciale conversatiemogelijkheden om het gesprek te sturen in een meer of minder vreedzame manier.
Er valt daarnaast veel te upgraden en dat gebeurt uiteraard niet voor niets. Door allerlei missies aan te gaan, verlaten nederzettingen en schepen te "plunderen" en planeten af te scannen voor bepaalde mineralen is het mogelijk om zowel je wapens en je pantser als het hele schip zelf aan te passen en te verbeteren. Over dat laatste hou ik bewust zoveel mogelijk geheim, maar laat het geweten zijn dat je best die upgrades probeert binnen te halen.
Het draait dus allemaal rond verkenning, actie en persoonlijkheid. Laat dat nu net allemaal samen vallen in de missies waarin je je team moet samenstellen tegen de "nieuwe" dreiging die zich in het heelal bevindt. Van bijna elk ras vind je wel iemand om aan te werven, waaronder zelfs enkele oude bekenden voor wie de eerste Mass Effect heeft gespeeld. De Xbox-gebruikers moesten echter voor twee nieuwe personages wat centjes dokken en daar genieten de PS3-gebruikers van het voordeel dat die downloadable content inbegrepen zit. Dat is niet alles: ook "The Lair of the Shadow Broker" en "Overlord" krijg je er gratis bij. En dan hebben we het nog niet gehad over de resterende zijmissies die gratis te downloaden zijn, wat alles tezamen brengt op zo'n 60 uur speelplezier als je alles wilt verkennen.
Al het gelauwerde stemmenwerk uit de andere Mass Effect 2-versies zijn vanzelfsprekend hier intact gehouden, maar de grafische engine werd wel even opgepoetst. En niet zomaar, want de engine die hier aan het werk is, zou ook gebruikt worden voor de derde en laatste game van Shepards verhaal. Een jaar geleden kwam ik woorden tekort voor de sublieme beelden en deze keer kan ik enkel in herhaling vallen.
Geloof mij wanneer ik zeg dat ik tot op heden op mijn Xbox 360 al drie speelsessies achter de rug heb met Mass Effect 2. Dat is dus iets meer dan 150 uur die met de wind weggewaaid zijn. Verrassend genoeg: toen ik deze terug in de console schoof, kreeg ik de smaak weer helemaal te pakken. Akkoord, niet alle Xbox-spelers zullen het zien zitten om nog eens het hele epische avontuur van Shepard over te doen, maar wat het de PS3-bezitters betreft: jullie hebben een jaar lang moeten wachten, en daarvoor worden jullie nu rijkelijk beloond met een RPG-game die wat mij betreft enkel zal overtroffen worden door het derde deel dat er later dit jaar aankomt.
Mass Effect 2 is ook voor de Xbox 360 en PC beschikbaar. Wat we van die versie vonden kun je lezen in deze review.