Mass Effect 2

Elk personage uit je crew is echter anders en zijn/haar persoonlijkheid schijnt door in de skills die hij/zij hanteert. De mad professor en dokter Mordin bijvoorbeeld is niet enkel een fantastische acteur, geleerde en zanger (!), hij kan ook zijn vijanden gebruiken als brandstof en schittert tegen organische wezens. De befaamde Subject Zero die vroeger het slachtoffer werd van gewelddadige experimenten besluit keihard terug te slaan met haar gemodificeerde ammo. Heel mooi hoe het sociale zich zelfs in de gevechten weet door te zetten.

Ook heel mooi is de grafische engine. Toen ik in 2007 voor het eerst Mass Effect probeerde was ik onder de indruk van de manier waarop BioWare de ruimte in beeld bracht. Je waande jezelf kapitein van je eigen ruimteschip en het universum zat vol aangename details. Mass Effect 2 doet hier nog een schep bovenop, reeds in de eerste scène wandel je door een prachtig ruimtevista. De grafische engine brengt decors, physics alsook personages en objecten bijzonder mooi in beeld. Alles is afgewerkt en van de nodige details voorzien, van de gelaatsuitdrukkingen van de personages tot de mooie lichtreflecties op de geboende zwarte verhogingen waarachter je je schuil houdt.

Het leveldesign is bovendien tot in de puntjes uitgewerkt. De decors zijn zo goed als steeds rechtlijnig, maar lopen over van de visuele details. Lijken liggen op de grond tussen puinrestanten, medisch materiaal ligt netjes opgestapeld in een ziekenboeg, een missie aan de dokken leid je troepen doorheen tonnen kratten die mooi verspreid liggen, maar steeds voor cover kunnen dienen. Elke missie speelt zich bovendien af in een uniek decor, iets wat de beleving enkel maar versterkt.

Eén van de sterkste aspecten van de engine is zonder twijfel de ingame cutscènes. Steeds wanneer er een deel van het verhaal wordt verteld zoomt de camera helemaal in en krijg je een mooi samenspel van de grafische pracht en praal en cineastische camerastandpunten te zien. Zoals steeds maak je dus volledig deel uit van de beleving, een immense ervaring. Ook de steden die je bezoekt blinken uit. Wat ons betreft hadden er gerust meer in mogen zitten of mochten ze wat uitgebreider overkomen, elke stad is echter minutieus ontworpen en straalt een heel eigen stijl uit, je verveelt je geen moment.

De meeste tijd tussen de missies door, spendeer je in conversaties met de crew, door problemen op te lossen en nieuwe planeten te bezoeken. Net als de originele Mass Effect bevat de game tal van werelden die je op je eigen tempo kan bezoeken. In het origineel kroop je nog in je buggy – die niet steeds makkelijk te besturen was voor wie het nog weet. Weg met de buggy dacht men bij BioWare, deze keer moet je zelfs nooit op planeten landen. Het enige dat je onderneemt is scannen naar extra resources. Met deze resources kan je dan je wapentuig, je powers, je bepantsering en je schip beginnen upgraden.

Het zijn leuke extra’s, maar het zorgt er wel voor dat de game geen gelijke kent qua beleving. Quasi steeds hebben je teamleden uitgesproken meningen, of hoor je het nieuws van de dag door je luidspekers knallen. Ben je op zoek naar fun, bekijk dan zeker eens de kleine holoschermen of de advertenties in the Citadel. BioWare laat je geen game beleven, maar plaatst je in de stoel van de kapitein die zijn/haar eigen prioriteiten stelt. Prioriteiten die zich in deel één ontwikkelden, zetten zich door naar deze en je bouwt steeds verder aan je ideale en favoriete beleving.