Massive Chalice review
Verstandshuwelijk.
Connie "What's-her-face?" Verkley's geboorte is het resultaat van een gedwongen, maar liefdevol huwelijk tussen de twee belangrijkste bloedlijnen uit het koninkrijk. Van haar vader erft ze zijn behendigheid en van de familie Quinlan hun intelligentie. Een uitzonderlijke schoonheid is Connie echter niet, dus een eigen familie stichten is uitgesloten. Uiteindelijk wordt ze opgeroepen om de Massive Chalice te verdedigen. Ze wordt uiteindelijk de bekendste Trickshot in het land. Op het einde van haar 83-jarige leven geeft ze haar kennis door aan haar opvolgers.
Maar de heldin heeft ook een donkere kant: al te vaak verscheen ze dronken op het slagveld. Een slechte karaktertrek die haar pupillen overnemen. Deze drankverslaving zal vele jaren later de laatste erfgenaam Reify fataal worden en de nagel aan de doodskist van de familie Verkley betekenen.
Massive Chalice draait om bloedbanden en genen. Je beslist tijdens de driehonderd jaar durende oorlog tegen de Cadence over het lot van talloze personages, zoals Connie. Je kiest troonopvolgers en hun partners. Allemaal met het oog op het fokken van de ultieme krijger. Dat je hierbij soms een zestienjarig meisje aan zestigjarige oude knar koppelt, is een noodzakelijk kwaad. Deze twee personages zijn allebei intelligent, dus worden hun nazaten formidabele alchemisten.
Maar wees niet verbaasd wanneer dit passieloos huwelijk zijn sporen nalaat op hun kinderen. Voor je het weet, zit je met een generatie ijskasten en neemt de vruchtbaarheid een duikvlucht. En plots kom je alchemisten tekort om op het turn-based slagveld in te zetten.
Het is meteen duidelijk dat Double Fine op deze manier zijn eigen twist wil geven aan de bekende XCOM formule, waarbij de kortetermijntactiek van turn-based gevechten wordt gecombineerd met een langetermijnstrategie. Je kiest niet alleen wie met wie in bed kruipt, maar ook welke wapens je onderzoekt of waar je een trainingscentrum bouwt. Elke beslissing kost tijd. In totaal beschik je over driehonderd jaar om je grenzen te verdedigen en je bloedlijnen te perfectioneren.
Dit langetermijndenken is veruit het interessantste deel van Massive Chalice. Het forceren van gedwongen liefde tussen je arme onderdanen heeft dan wel een maniakale ondertoon, maar is ook erg innemend. Je bent trots dat je na enkele generaties de perfecte krijger hebt gekneed, ook al heb je onderweg twee mannen verplicht adoptiekinderen op te voeden.
Elk personage heeft een beperkte houdbaarheidsdatum. Het is steeds wikken en wegen of je de vijftigjarige vechtersbaas nog één keer zijn leven laat riskeren of zijn superieure genen consolideert in een mogelijk nageslacht. Want één ding is zeker: iedereen sterft uiteindelijk.
Maar de kans dat dit tijdens één van de turn-based gevechten gebeurt, is relatief klein. In tegenstelling tot de intrigerende complexiteit van de bloedlijnen is het gevechtssysteem eerder simplistisch. Tijdens de campagne stoot je dan wel op vijanden die je kopzorgen geven zoals de Wrinkler die met elke slag je helden veroudert, maar nooit kom je echt in de problemen om deze te verslaan. Na enkele gevechten heb je een strategie ontwikkeld die je tot in den treure herhaalt. Verken met je Hunter waar de vijand zit en smijt met je Alchemist explosieve brouwsels in zijn richting. De Caberjack die met een ram de vijand van dichtbij bekampt, wordt al snel overbodig.
Double Fine beloofde dat de sterfelijkheid van je helden ervoor zou zorgen dat dit eindeloze herhalen van dezelfde strategie niet mogelijk zou zijn. Door het komen en gaan van helden verandert je team immers voortdurend. In de praktijk heb je dit obstakel echter al snel overwonnen.
Hoewel je families vaak hybride klassen voortbrengen naargelang de specifieke talenten van de ouders, verschillen deze niet genoeg van elkaar. Zo staat er voor elke overleden krijger een meer ervaren en vaak identieke vervanger klaar. Het belang van karakterfouten zoals een drankprobleem of astma wordt steeds kleiner. Wanneer je de eerste vruchtbaarheidsmoeilijkheden overwonnen hebt en je families handenvol gezonde kopieën ter wereld brengen, worden de vijanden vrijwel kansloos en is de uitdaging verdwenen.
De driehonderd jaar durende strijd die in het begin onmogelijk te overbruggen lijkt, wordt dan ook een saaie wachttijd tot het laatste gevecht. Een verrassende twist tijdens de finale werpt een extra licht op de reden waarom sterke bloedlijnen zo belangrijk zijn. Dit samen met de typische Double Fine humor en de simpele, maar karaktervolle visuele stijl kunnen de verloren tijd echter niet goedmaken.
Uiteindelijk is Massive Chalice zelf een gedwongen huwelijk tussen twee ideeën die op papier goed bij elkaar passen, maar in de praktijk passieloos naast elkaar leven. Het bloedlijnensysteem is een interessante twist op de XCOM formule, maar wordt geteisterd door de aderlating van saaie turn-based gevechten.
Massive Chalice is nu verkrijgbaar voor pc, Mac en Xbox One. En maakt deel uit van de gratis games voor Xbox Live Gold in juni.