Medal of Honor (hands-on)
We gingen aan de slag met de multiplayerbeta.
Medal of Honor moet na Battlefield: Bad Company 2 EA's volgende frontale aanval zijn tegen Activision's wonderteam van Call of Duty en Modern Warfare. De singleplayer wordt in Los Angeles ontwikkeld door EA's nieuwe studio Danger Close. De multiplayer wordt echter helemaal aan de andere kant van de wereld ontwikkeld door DICE, de studio die met de Battlefield-reeks al bewezen heeft dat, als het op multiplayergames aankomt, ze absolute meester zijn in hun vak. Eurogamer kreeg de kans ettelijke uren door te brengen met de beta van Medal of Honor's multiplayermode.
Het eerste dat opvalt is hoe sterk het allemaal lijkt op Bad Company 2. Niet verwonderlijk natuurlijk aangezien beide games de Frostbite-engine delen maar gelijkenissen gaan verder dan dat. Menu's zien er hoofdzakelijk hetzelfde uit en zelfs de spring-animatie kon ik herkennen. Tegelijkertijd valt door de visuele gelijkenissen met Bad Company 2 meteen ook dubbel zo hard op waar de verschillen liggen.
De drie klassen komen nagenoeg overeen met die van Bad Company 2, met de Medic die achterwege blijft. De Rifleman is je standaard soldaat die naast een automatisch machinegeweer ook een granatenwerper heeft. De Special Ops is vooral handig tegen voertuigen, hij heeft namelijk ook een rocket launcher in zijn achterzak. De derde klasse is de Sniper die tevens explosieven kan plaatsen.
Buiten die elementaire eigenschappen zit er aanvankelijk niet veel verschil tussen de klassen. Zelfs de Sniper krijgt in zijn basisvorm geen echte sniper rifle, maar doet het met een laserdot sight. Nog steeds een hogere accuracy dan de andere klassen, maar tijdens die eerste paar uren spelen zit er weinig verschil tussen speelstijlen van de spelers. Het verder uitbouwen van je personage gebeurt volledig aan de hand van je wapens. Deze kunnen op drie verschillende gebieden aangepast worden zodat ze bijv. een betere zoom hebben of meer munitie meedragen.
Het unlocken van dergelijke onderdelen gebeurt in Medal of Honor zoals in elke andere online FPS tegenwoordig met een deftige import aan RPG-elementen. Elke kill geeft je 10 XP en daar komt vaak nog een bonus bij als je een headshot hebt of als je met die kill een teammate uit een benarde positie helpt. Over headshots gesproken, wat opviel tijdens het spelen was hoe moeilijk het is om een tegenstander neer te halen door op zijn torso te schieten. Ze leken wel kogels te absorberen. Een schot in het hoofd was echter meteen een one hit K.O. Zelfs voor een beta was het een beetje vreemd maar mogelijk wordt dit nog veranderd.
We konden aan de slag met twee verschillende gameplaymodes, en elk van deze modes zat vast aan een map. De eerste mode heeft weinig uitleg nodig. Een typische team deathmatch die zich afspeelt in het platgebombardeerde centrum van Afghaanse hoofdstad Kabul. De tweede mode die we konden spelen heet 'Mission' en is een stuk interessanter. Mission put inspiratie uit de setting van Afghanistan en de oorlog die zich er afspeelt en is een manier van spelen die we nog niet eerder zijn tegengekomen.
Net zoals in de rest van MoH's online-gedeelte zijn de spelers verdeeld in twee kampen: de coalitie en de Taliban. In 'Mission ' moeten de coalitiestrijders op een map die het Afghaanse platteland moet voorstellen verschillende blokkades na elkaar doorbreken om het hoofdkwartier van het verzet te bereiken. De Taliban moet natuurlijk verhinderen dat ze door die blokkades breken. Het leuke is dat de twee facties er hier erg verschillende speelstijlen op nahouden. De coalitie moet altijd in de aanval gaan en wordt hierbij geholpen met af en toe een tank. Ook respawnen ze altijd heel dicht bij waar ze gestorven zijn. De Taliban hebben op hun beurt dan weer altijd de hogere grond en meer dan genoeg dekking om aanstormende soldaten op afstand te houden. Enig teamwork is hier wel vereist, al hebben Taliban-snipers naar mijn gevoel te vaak voordeel.
Medal of Honor's multiplayer beta liet niet de hoogste verwachtingen na maar maakte ons wel benieuwd naar 15 oktober. De beta bevatte nog niet alle elementen die de game dezelfde houdbaarheid zou geven als Bad Company 2 maar het potentieel is er zeker. De maps zijn dik in orde en Mission is één van de leukste gamemodi die ik de afgelopen maanden gespeeld heb. Toch zou het helpen als de verschillende speelklassen zich in het uiteindelijke spel iets sneller konden diversifiëren. In het slechtste geval zal deze game ons zoet houden tot Bad Company 2: Vietnam arriveert. In het beste geval zal BC2: Vietnam te vroeg komen.