Medal of Honor

Het is alweer een tijdje geleden sinds we voor het laatst een Medal of Honor op ons bord kregen. Airborne verscheen in 2007 en draaide voor de eerste keer rond – hoe kan het ook anders – paratroopers tijdens Wereldoorlog II. Deze keer is het echter nog meer tijd voor verandering, want de makers hebben besloten de periode te veranderen naar de oorlog in Afghanistan, die momenteel nog volop aan de gang is. Een gewaagde zet als je het mij vraagt, en ik keek dan ook meermaals achter me om te zien of ik geen glimp kon opvangen van een stukje ijzer verstopt onder de kledingstukken van mijn mede-journalisten, vooraleer ik de presentatieruimte binnenstapte.

Medal of Honor-games draaien steeds rond specifieke soldaten in wiens huid je kruipt, en dat is deze keer niet anders. Je zult meerdere Amerikaanse Tier 1 Operators begeleiden die in 2001 middenin de oorlog in Afghanistan zitten. Daarnaast zal je sommige missies moeten volbrengen als een Army Ranger, wat voor variatie in de singleplayer moet zorgen. De Rangers opereren namelijk in grote groepen en gaan voor een ‘eerst schieten, later vragen stellen’-aanpak, terwijl de Tier 1-soldaten alleen werken, speciale missies voorgeschoteld krijgen en alles eerder in het geheim doen.

Danger Close, de studio die instaat voor de singleplayer van Medal of Honor, heeft quasi alle Medal of Honor-games uitgebracht op consoles gemaakt, dus wat dat betreft hoeven we zeker niet te vrezen dat er teveel radicale wijzigingen zouden zijn doorgevoerd. De multiplayer wordt dan weer ontwikkeld door DICE, en dat heeft een aantal gevolgen. Beide spelonderdelen zullen bijvoorbeeld gebruik maken van een verschillende engine: de singleplayer gebruikt een verbeterde Unreal 3 engine, terwijl de multiplayer de Frostbite engine hanteert. Het level dat ik te zien kreeg zag er om eerlijk te zijn niet bepaald indrukwekkend gedetailleerd uit, maar dat kan natuurlijk ook gelegen hebben aan het feit dat het getoond werd op een scherm van 80 inch.

Danger Close wou de ervaring zo realistisch mogelijk maken en heeft daarom enkele adviseurs van het leger met verschillende specialiteiten ingehuurd, die effectief aan dergelijke missies hebben meegewerkt. Sommigen hebben zelfs de stemmen van personages in het spel ingesproken. Niet alleen goed om de authenticiteit van de game een duwtje in de rug te geven, maar het is natuurlijk ook gewoon cool om te kunnen zeggen: ‘We hadden heel wat hulp van echte soldaten maar we mogen hun identiteit niet prijsgeven wegens redenen van staatsveiligheid.’ Je zult alleszins missies moeten uitvoeren die in het echt ook werden volbracht, zoals terroristen bestrijden en gijzelaars redden.

In het level dat we te zien kregen zat je in een Apache-helikopter terwijl je een machinegeweer bemande. Samen met quads en jeeps een voertuig dat al zeker in het spel aanwezig zal zijn. Je vloog boven besneeuwde bergtoppen, waarop een heleboel terroristen rondhosten. Tier 1 Operators waren je reeds voorgegaan om enkele belangrijke mensen te elimineren of te redden, en toen was het aan jou om alle resterende levensvormen uit te schakelen, terwijl je moest uitkijken naar bepaalde machines die je onschadelijk diende te maken door een luchtaanval in te roepen. Daarbovenop was het steeds uitkijken geblazen voor anti-vliegtuiggeschut, want als je die negeerde zou je de begane grond sneller raken dan je lief was.

Toch kon ik me niet ontdoen van het idee dat het hele zaakje na een dikke 5 minuten nogal eentonig begon te worden, en ik had het allemaal al eens eerder gezien. Toen ik even later te horen kreeg dat de singleplayer 8 à 10 uur zal duren, kon ik alleen maar hopen dat de andere 9 missies een beetje meer variatie, persoonlijkheid en spanning zouden omvatten. Nu ja, we mogen er waarschijnlijk wel van op aan dat er slechts één of twee helikopterlevels in het spel zullen zitten, dus dat is alvast een voordeel.

In de multiplayer zal je in de huid kunnen kruipen van de Taliban om Amerikaanse soldaten om het leven te brengen. Zoals je wel kan denken heeft dat al voor heel wat controverse gezorgd, zeker aangezien de oorlog nog zo recent is. Volgens de makers is het gewoon deel van een rollenspel dat vereist is om het spel zo realistisch mogelijk te maken: de ene speelt de good guy, dus moet er ook iemand de rol van slechterik op zich nemen. Bovendien is het spel 18+ en wordt het vooral bedoeld als eerbetoon aan alle soldaten die in de oorlog gevochten hebben, en dat vinden zelfs de legeradviseurs die meewerken aan het spel een goede zaak. Om meer te weten te komen over de multiplayer verwijs ik jullie trouwens graag door naar Jaspers hands-on met de bèta.

Volgens de verantwoordelijke was de demo die we te zien kregen nog niet de finale versie, maar buiten enkele bugs zal er niet al te veel meer aan veranderd worden. Met die gedachte in het achterhoofd verliet ik de presentatieruimte zonder onder de indruk te zijn. Op papier klonk het allemaal goed, maar het getoonde helikopterlevel had evengoed uit een willekeurige andere oorlogsgame kunnen komen, de graphics zagen er ondermaats uit en het werd allemaal nogal redelijk snel eentonig. Hopelijk zorgen de andere levels en de multiplayer ervoor dat niet enkel Afghanistan-fetisjisten en gamers die voor het eerst een oorlogsgame spelen op en top van de Medal of Honor-reboot zullen genieten. 15 oktober, wanneer de game in de rekken verschijnt, krijgen we uitsluitsel.