Metro 2033
Would you please mind the gap?
Wanneer je bijvoorbeeld even niet meer weet wat nu precies je opdracht is, dan laat je Artyom naar een stuk papier kijken waarop hij zijn doelstellingen geschreven heeft. Kun je niet lezen wat erop staat doordat je in een donkere tunnel zit? Gebruik je aansteker en het gaat al een stuk beter. Dit soort elementen duiken voortdurend op in Metro 2033 en zorgen ervoor dat je je echt een onderdeel van de spelwereld gaat voelen. Nog leuker gaat het worden wanneer je omgevingen moet verkennen waarin nucleair afval de lucht schadelijk voor je longen gemaakt heeft. Op zulke momenten moet je Artyom een gasmasker laten aantrekken, en vanaf dat moment zul je ook daadwerkelijk het gevoel krijgen dat jij met zo'n hoofddeksel aan het rondlopen bent.
Elk gasmasker is namelijk uitgerust met een luchtfilter die het maar voor een bepaalde tijd zal uithouden. Hoe langer je met dezelfde luchtfilter rondloopt, hoe minder verse lucht Artyom zal krijgen en hoe moeilijker zijn ademhaling zal verlopen. Er zal stilaan condens op de glazen van je gasmasker te zien zijn en wanneer je op hetzelfde moment ook nog eens middenin een gevecht zit is de kans groot dat er door kogelinslagen barsten in diezelfde glazen komen te zitten. De enige manier om te weten te komen hoelang je luchtfilter het nog zal uithouden is door op een speciale meter te kijken die aan de arm van Artyom zit, wat de spelervaring nog maar eens realistischer en spannender maakt. 4A Games weet duidelijk hoe ze de adrenaline van de speler de hoogte in moeten jagen, al zagen we dit alles natuurlijk al eens eerder in de Metroid Prime reeks van Nintendo.
Aan de andere kant slaagt de ontwikkelaar er ook in om voor frustratie te zorgen doordat Metro 2033 uitgerust is met een ongelofelijk wispelturige artificiële intelligentie. We haalden eerder al aan dat je af en toe sterft doordat je niet op de juiste plek staat tijdens sleutelmomenten, maar de manier waarop vijanden (en soms ook je kompanen) zich gedragen is een veel groter probleem.
Tijdens onze speelsessie kwamen we meermaals tegenstanders tegen die zomaar door muren heen konden schieten, simpelweg weigerden om te sterven of breindood bleken te zijn. Menselijke vijanden zoeken dan wel dekking, wanneer ze een kijkje komen nemen om te zien waar jij zit verlaten ze steevast hun veilige opstelling en zijn ze een vogel voor de kat. Monsters lopen dan weer zonder enig logisch patroon op je af en komen vaak vast te zitten achter hun eigen collega's. Wanneer je ze dan neerknalt vertonen hun dode lichamen spastische neigingen die doen denken aan een foute versie van de macarena (mocht die dans ooit fatsoenlijk geweest zijn tenminste).
Grafisch roept het spel ook gemende gevoelens op. Wanneer je in de metrotunnels zit krijg je visueel een mooi geheel te zien waarbinnen vooral lichteffecten de show stelen. Schaduwen duiken overal op en doordat een mysterieuze entiteit er binnen Metro 2033 voor zorgt dat personages gaan hallucineren krijg je enkele verontrustende taferelen te zien. Deze doen nog het meeste denken aan de momenten waarop Alma in de F.E.A.R.-reeks opduikt. Vanaf het moment dat Artyom bovengronds zijn ding gaat doen ziet het er allemaal wat minder uit. De prachtige belichting valt opeens weg doordat er geen artificiële en controleerbare lichtbronnen meer zijn, terwijl de gebouwen en vooral de ondergrond er ronduit lelijk en detailloos uitzien. De geluidseffecten zitten dan weer wel goed, al vonden wij de Engelstalige stemacteurs vaak tenenkrommend slecht. Je stelt daarom best voordat je aan het spel begint in dat je Russische stemmen wilt horen in combinatie met Engelse ondertitels. Geloof me, het zal de ervaring positief beïnvloeden.
Eens je na zo'n tien uur de aftiteling over het scherm ziet rollen valt er niet veel meer te beleven in Metro 2033. De ontwikkelaar koos ervoor om geen enkele vorm van multiplayer in het spel te stoppen, waar wij best mee kunnen leven gezien sfeer het kernwoord is binnen dit spel. Doordat we te maken hebben met een lineair spel is de herspeelbaarheid echter zeer laag. Er zijn verschillende moeilijkheidsgraden waarmee je aan de slag kunt gaan en 4A Games zou plannen hebben om in de toekomst DLC uit te brengen, maar waarschijnlijk zul je Metro 2033 na het uitspelen tot die tijd niet meer uit de kast halen.
Metro 2033 is absoluut een toffe game geworden, uitgerust met een leuk verhaal en enkele unieke gameplayelementen. Aan de andere kant merk je duidelijk dat er nog wat fouten aanwezig zijn in het finale product. De ontwikkelaar programmeerde sommige gedeeltes wat rommelig waardoor je onnodig sterft, terwijl ook de A.I. wat aan de zwakke kant is. Visueel weet de game dan weer vooral indruk te maken wanneer je in gesloten omgevingen zit, terwijl de bovengrondse segmenten er duidelijk minder indrukwekkend uitzien. Het gebrek aan multiplayer is eerder een positief punt gezien Metro 2033 het voornamelijk van sfeer moet hebben, en gelukkig is het ontwikkelaar 4A Games ook gelukt om deze op een overtuigende manier neer te zetten. Alleen spijtig dat er dus nog wat vervelende minpunten aan verbonden zijn.