Metroid: Samus Returns review
Niet helemaal terug.
Op vele vlakken is Metroid: Samus Returns een game van tweede kansen. Ten eerste is het voor ontwikkelaar MercurySteam een kans om zich na het matige Castlevania: Lords of Shadow - Mirror of Fate te herpakken. Ten tweede maakt de game het als remake mogelijk om de pijnpunten van het origineel aan te pakken en de game alsnog aan het Metroid-firmament te doen schitteren. Ten slotte is de game ook een tweede kans voor Samus Aran, die na haar laatste avontuur Metroid: Other M spoorloos van de radar verdween. Zeven jaar later is ze eindelijk helemaal terug, na haar rare uitje in de vorm van Metroid Prime: Federation Force. Of het echter de terugkeer is waar je op hoopte, is een andere zaak.
Metroid: Samus Returns is een remake van Metroid 2: Return of Samus, dat in 1991 op de Game Boy uitkwam. In die game reist Samus naar SR388, de thuisplaneet van de Metroids, om voor eens en voor altijd komaf te maken met de ruimteparasieten. Het klinkt als een epische strijd, maar in de werkelijkheid vertaalt het zich naar afgebakende levels die je pas kunt verlaten eens je genoeg Metroids hebt gedood. De remake wijkt amper van dat stramien af: dood genoeg Metroids tot je naar het volgende gebied kunt, en doe daar dan net hetzelfde tot je aan het einde bent. Wat als een spannend avontuur begint, vervalt dus al snel in het afkruisen van een buitenaards boodschappenlijstje.
Het helpt bovendien niet dat de Metroid-gevechten de plaats van de traditionele baasgevechten innemen. In je genocidale kruistocht neem je het namelijk op tegen de volledige evolutionaire lijn van de parasiet, en elk gevecht met een Metroid wordt als een baasgevecht behandeld. Dat is aanvankelijk heel spannend, maar na de vijfde keer dat je het tegen zo'n monster hebt opgenomen, kruipt de sleur er wel in. Elk gevecht tegen een bepaalde soort Metroid verloopt namelijk op min of meer dezelfde manier, en het aantal Metroid-soorten is beperkt. Je vindt geen iconische vijanden zoals Kraid of Ridley, wat een enorm gemis is.
Dat alles betekent echter niet dat MercurySteam geen eigen draai aan de franchise heeft gegeven. De ontwikkelaar heeft het beperkte origineel aanzienlijk uitgebreid met voorwerpen uit andere delen in de reeks. Zo gaat Samus haar vijanden op SR388 dit keer ook te lijf met Power Bombs en Super Missiles. Daarnaast krijgt ze ook toegang tot zogenaamde Aeion abilities. Dat zijn krachten die je verschillende voordelen opleveren zolang je er de energie voor hebt. Scan Pulse scant bijvoorbeeld de omgeving om je heen en vult zo de kaart op het onderste scherm van je Nintendo 3DS aan. Ook toont het waar zich vernietigbare blokken bevinden. Metroid-veteranen schreeuwen moord en brand, maar de kracht vormt een aangename toevoeging aan Samus' arsenaal en maakt het verkennen van SR388 een fijnere ervaring.
MercurySteam heeft Samus ook op andere manieren uitgebreid. Zo beschikt de premiejaagster over een mêleeaanval waarmee ze vijanden pareert. Als je goed timet, kun je een monster van je afslaan, waarna het extra vatbaar is voor aanvallen met je armkanon. Het probleem is echter dat die tegenaanvallen niet optioneel zijn, maar je bijna verplicht bent om ze uit te voeren, omdat sommige monsters anders bijna onverwoestbaar zijn. Je moet dus bij haast elk monster netjes wachten tot het je aanval om het vervolgens te pareren en uiteindelijk te doden. Daardoor vervalt een anders innovatieve mechanic - voor de Metroid-reeks dan - al snel in het water.
Los daarvan heeft Metroid: Samus Returns op technisch vlak heel wat te bieden. Samus laat zich soepeler dan ooit besturen. Voor je het weet, rond je sierlijke salto's met een tegenaanval af, waarna je een raket in de monsterlijke tronie jaagt. MercurySteam is er zelfs in geslaagd om de Grapple Beam goed uit te werken. Dat is geen klein bier, gezien de historische klungelige controls die met Samus' lianenstraal gepaard gaan. De Grapple Beam laat zich vloeiend selecteren en gebruiken, en je slingert zonder problemen als een volwaardige Tarzan - of Jane - door de onderaardse gewelven van SR388.
De grafische stijl van Metroid: Samus Returns zaait ongetwijfeld verdeling in de rangen van Metroid-fans. De game leunt grafisch namelijk dicht aan bij Metroid: Other M, wat voor sommigen de nare nasmaak van die game weer oproept. Toch moet gezegd worden dat Samus Returns er gewoonweg steengoed uitziet. Samus' animaties zijn gedetailleerd, met haar nonchalante achterwaartse knal als charmante hoogtepunt. Ook in de achtergrond gebeurt vanalles, wat vooral tot zijn recht komt als je de 3D inschakelt. De stijl laat zich door de vele details makkelijk accepteren, dus zelfs de meest hardnekkige fans die liever een 16 bit-game zoals Axiom Verge hadden gezien, sluiten de graphics in hun hart.
Qua muziek laat Metroid: Samus Returns echter wel steken vallen. De reeks staat bekend om zijn memorabele thema's, maar in deze game ben je aan het verkeerde adres. De remixes van de tracks uit het origineel reiken nog niet aan de enkels van die uit Metroid: Zero Mission, de remake van het allereerste deel. De paar indrukwekkende tracks die Samus Returns wel heeft, zijn dan nog eens rechtstreeks uit Metroid Prime overgenomen. Omdat muziek in Metroid een essentieel deel van de ervaring is, is het gebrekkige sound design echt een domper.
Metroid: Samus Returns heeft de tweede kansen dus niet ten volste gegrepen. De game leunt te dicht aan bij het origineel en de ontwikkelaar heeft de kans om diens pijnpunten aan te pakken niet helemaal benut. De gevechten tegen de Metroids zijn te talrijk en te saai, de muziek laat te wensen over en MercurySteams innovaties pakken niet altijd even goed uit. De vloeiende controls en knisperende graphics zijn een pluspunt, maar kunnen de game niet redden. Het is fijn om Samus na al die jaren terug te zien, maar deze game is eerder één voet op de drempel dan een volwaardige terugkeer.
Metroid: Samus Returns is vanaf 15 september verkrijgbaar voor de Nintendo 3DS.