Middle-earth: Shadow of Mordor review
De tweeledigheid van innovatie in een groen en gevaarlijk Mordor.
Hoog bovenin een toren aanschouw je voor het eerst de uitgestrekte vlaktes van Mordor. De locatie waar jaren later in The Lord of the Rings de grootste veldslag van Midden-aarde plaatsvindt, ziet er nog groen en levendig uit. Maar de schaduw die de Duistere Heer van Mordor over het gebied werpt is al duidelijk merkbaar. Orks en Uruks zijn hier de baas en laten dood en verwoesting achter. Middle-earth: Shadow of Mordor speelt zich af in een wereld waar het gevaar altijd loert.
Ontwikkelaar Monolith Productions (Condemned, F.E.A.R.) heeft met Shadow of Mordor een moeilijke taak op zich genomen. De studio probeert een nieuw verhaal te vertellen in de wereld die J.R.R. Tolkien heeft gecreëerd in The Hobbit, The Lord of the Rings en The Silmarillion. Dit geeft het team weinig bewegingsruimte, omdat men is overgelaten aan de goedkeuring van de Tolkien Estate. Daarnaast is er een grote groep bewonderaars die niet graag toekijkt hoe iemand anders een loopje neemt met de erfenis van diens favoriete auteur.
Het resultaat is een game dat verhaaltechnisch weinig emotie losmaakt, maar dankzij het innovatieve Nemesis-systeem een sterke impressie achterlaat. Het leger van Sauron is opgebouwd uit verschillende Captains en Warchiefs die zich verspreid over Mordor bevinden. Deze Orks en Uruks hebben elk hun eigen naam, uiterlijk en persoonlijkheid. Ze praten met dubbele tong, spreken met denigrerende toon of briesen in wilde wartaal. Het is aan jou om deze vijanden uit te dagen en zo Saurons kracht af te zwakken. Dit levert vrijwel altijd unieke momenten op.
Omdat elke vijand die jou doodt promoveert in rang, krijg je een vrijwel oneindige selectie van unieke vijanden. Als je deze Ork later weer tegenkomt, reageert hij op het feit dat je weer leeft. Als je er voor hebt gekozen om er vandoor te gaan, dan merkt hij op dat hij er dit keer voor zorgt dat je geen benen meer hebt om te vluchten. Het is een ongeëvenaard systeem dat elke speelbeurt speciaal en imponerend maakt. Dit leidt ertoe dat de game je de vrijheid biedt je eigen verhaal te creëren, dat compleet losstaat van het plot van Shadow of Mordor.
Er ontstaat hierdoor een speciale verbondenheid met de personages die geheel van jouw invloed afhankelijk zijn. Vijanden die voor een andere speler niet van belang zijn, worden de plaag van jouw bestaan. Een gevecht met een Ork die steeds voor een nieuwe ronde terugkeert, ontaardt in een wraakzuchtige rivaliteit.
Deze innovatie heeft ook een keerzijde. Het laat namelijk nog duidelijker zien hoe oninteressant het verhaal is ten opzichte van de mogelijkheden die het Nemesis-systeem biedt. Het plot wordt bijzaak en het merendeel van de tijd investeer je in de rivaliteit die is ontstaan tussen Talion en de verschillende kapiteins in het leger van Sauron. De verhaalmissies worden enkel gespeeld om nieuwe vaardigheden te ontgrendelen. De emotionele lading die gepaard moet gaan met Talions zoektocht naar antwoorden ontstaat hierdoor niet.
De game vertelt een verhaal dat nieuwkomers in de wereld van Tolkien verwelkomt en liefhebbers niet teveel tegen de borst stuit, maar dat ook weinig indruk maakt. Het heeft een kop en een staart, maar daarmee is het wel gezegd. Wie bekend is met Tolkiens werk vult zelf de blanco passages in. De rest blijft met een leeg gevoel achter. Er wordt meermaals naar personages verwezen die verder niet in de game geïntroduceerd worden. Enige kennis van de materie is dus wel nodig om een compleet beeld te krijgen van wat er nu werkelijk gaande is.
Het gros van het plot wordt uit de doeken gedaan door de interactie tussen de hoofdpersoon Talion en de Wraithgeest Celebrimbor, die aan hem gekoppeld is. Ze zijn zowel metafysisch als emotioneel met elkaar verbonden. Ze delen dezelfde tragedie en zoeken naar dezelfde antwoorden. Maar waar Talion nog geaard is in zijn menselijke bestaan, daar is Celebrimbor verscheurd door wraak. Dit zou voor interessante momenten moeten zorgen, maar nergens in het verhaal wordt er gespeeld met de dualiteit van hun gedeelde persoonlijkheid.
De game vernieuwt in een hoop opzichten, maar wordt ernstig door de Tolkien-licentie belemmerd. De vraag rest wat de studio had kunnen verwezenlijken, mochten ze de complete vrijheid hebben gekregen om een eigen verhaal en wereld te scheppen. Momenteel staat voornamelijk het Nemesis-systeem als een huis en is dan ook de grootste trekpleister van de game.
Waar de game wel in uitblinkt, is de zeer gevarieerde gameplay. Zelfs al komt dit je als beetje hardcore gamer wel erg bekend voor. Talions bewegingsvrijheid doet erg denken erg aan de Assassin's Creed-serie. Het vechtsysteem is op zijn beurt een vrijwel exacte replica van de Batman Arkham-reeks.
Hoewel de game duidelijk invloeden van anderen verwerkt in de gameplay, verbetert en breidt Shadow of Mordor deze elementen uit. Vooral het vechtsysteem heeft genoeg variatie om het juk van de vergelijking met Batman van zich af te werpen. Door de bovennatuurlijke krachten die Talion bezit, teleporteert hij met gemak van vijand naar vijand of vertraagt hij de tijd om met zijn handboog een alarm-slaande Ork te onderscheppen. Bijgevolg maak je van het gehele spectrum van Talion's aanvallen gebruik om met de vaak overweldigende hoeveelheid aan vijanden korte metten te maken.
Monolith Productions heeft met Middle-earth: Shadow of Mordor een game afgeleverd die voor zowel liefhebbers als leken van de werken van J.R.R. Tolkien interessant is. Hoewel het verhaal weinig indrukt maakt, zorgt het innovatieve Nemesis-systeem er voor dat je een unieke ervaring krijgt en je eigen legende creëert. Het is een revolutionair systeem dat de hele game draagt en telkens maar weer blijft imponeren.
Middle-Earth: Shadow of Mordor is nu verkrijgbaar voor de pc, PlayStation 4 en Xbox One en behoort tot Eurogamer Benelux' lijst van beste PS4 games. De PlayStation 3 en Xbox 360-versies worden ontwikkeld door de ontwikkelaar Behaviour Interactive en zijn vanaf 21 november te koop.