Might & Magic: Clash of Heroes (hands-on)

Een puberende elfenmeid, die net leerde haar nagels lakken, of een scoutsknaap van de Humans, die zopas nog trots was op zijn eerste borsthaartje, halen in hun eentje natuurlijk weinig uit tegen een overmacht aan afgrijselijk demonengespuis. Gelukkig sta je er natuurlijk niet alleen voor en krijg je stapsgewijs heel wat diverse eenheden onder je hoede. Zo kunnen de Elves gebruik maken van boogschutters die maar één turn nodig hebben om hun pijlen af te vuren. Perfect voor de spelers die een hit&run-tactiek wel kunnen smaken.

Of wat dacht je van bruine beren die alles wat in hun weg staat met enkele welgemikte pootafdrukken tot pulp herleiden. Elk ras heeft een eigen, uitgebreid gamma aan units die elk over een unieke kracht beschikken en die allen even zorgvuldig zijn uitgewerkt.

Ook de Elite-units wist ik erg te smaken. Elite-units zijn eenheden die je, in tegenstelling tot je normale troepenmacht, niet oeverloos richting de vijand kan sturen. Ze zijn echter wel een stuk krachtiger dan het gemiddelde voetvolk en beschikken over verwoestende speciale spreuken en aanvallen. Zo heb je bij de Humans een Griffin die doodleuk over jou troepen vliegt om dan met een gigantische mokerslag op jouw geliefde hero neder te dalen. "Game over" lijkt opeens een heel stuk dichterbij. Al deze brute kracht heeft vanzelfsprekend wel een prijs. Eerst en vooral moet je achter elke Elite-units twee of meerdere normale units zetten voor hij tot enige actie overgaat.

" ik was veruit het meest onder de indruk van de rijke, gedetailleerde en kleurrijke achtergronden. Wat een sfeer, wat een klasse!...."

Doe je dat niet, dan is zelfs de meest onverschrokken Emerald Dragon niet meer dan een veredeld standbeeldje die beter op zijn plaats lijkt in Madame Tussauds dan in een veldslag. Elke Elite-unit vergt daarnaast ook nog een turn of zes voor hij zijn speciale krachten de vrije loop kan laten. Je hebt als tegenspeler dus een tijdsluik om je strategie aan te passen en deze nieuwe dreiging het hoofd te bieden. Daarnaast zijn deze krachtpatsers ook verre van gratis. Je krijgt misschien enkele cadeaus tijdens de campagnes maar eenmaal deze sneuvelen, zal je je zuurverdiende goudstukken moeten ophoesten om je arsenaal weer bij te vullen. Gelukkig verdien je tijdens elk gevecht wel een zakje klinkende munten maar het is niettemin uitkijken en afwegen.

Zoals ik al aanhaalde mag je je in Clash Of Heroes ook aan heel wat verbeteringen verwachten ten opzichte van de DS-versie. Zo springen allereerst de fel verbeterde graphics in het oog. Vanzelfsprekend wordt bij overzettingen als deze algauw hoog van de toren geblazen met de woorden high definition rendering en, nuchtere gamers als wij zijn, weten we dat dit niet altijd het geval blijkt te zijn. Toch kreeg ik snel het gevoel dat Capybara Games kosten noch moeite gespaard heeft om met de grafische kant menig oog te strelen. De animaties en de totaal herwerkte personages zijn beiden een schot in de roos, maar ik was veruit het meest onder de indruk van de rijke, gedetailleerde en kleurrijke achtergronden. Wat een sfeer, wat een klasse!

Over de muziek was ik dan weer minder enthousiast. Dezelfde deuntjes komen te vaak terug om te verrassen of te plezieren en ik kan me dan ook niet van de indruk ontdoen dat de naarstige arbeid die er aan de grafische kant wordt gewijd spijtig genoeg niet zijn weg vindt naar het muzikale gedeelte. Erg storend wordt het gelukkig nooit.

Dit in tegenstelling tot de laadtijden die om de haverklap je scherm vervuilen. Je kunt bij wijze van spreken geen twee stappen zetten of geen tutorial bekijken, of je hebt wel een loading screen aan je been. Dat dit een noodzakelijk kwaad was op de Nintendo DS, tot daaraan toe, maar op de PS3 heb je verdorie games zoals Red Dead Redemption die van gigantische vergezichten naadloos overgaan naar drukbevolkte stadjes en vandaaruit naar verschillende minigames en weer terug. Gelukkig kan dit weinig van de pure pret van Clash Of Heroes bederven en blijven de overvloedige laadtijden hangen in het stadium van geïrriteerd gezucht.

Dan hebben we het natuurlijk nog niet gehad over de multiplayer! Maar helaas, beste lezers, kon ik mij in de preview build nog niet tegoed doen aan al het online lekkers. Capybara Games liet wel weten dat er met man en macht gewerkt wordt aan het multiplayer luik. Zo zal je niet alleen lokale duels kunnen uitvechten met je (eventuele) vrienden maar zal je het ook zonder problemen kunnen opnemen tegen Eskimo's of Micronesiërs in de online 1vs1 en 2vs2. En daar blijft het niet bij want de ontwikkelaar voorziet ook een matchmaking-systeem, een competitieve ladder en heel wat exclusieve achievements die de spelers aan het spel verslaaf... euh... gekluisterd moeten houden.

Ook leuk om te weten is dat wanneer je in de campagne een artefact vindt of een Elite-unit op de kop tikt, deze automatisch vrijgespeeld worden voor multiplayer doeleinden. De singleplayer uitspelen loont dus zeker ook de moeite als je in het harde online-landschap je mannetje wilt kunnen staan.

Mijn eerste ervaringen met Clash Of Heroes waren dan ook meer dan positief. Het spel ademt gevaarlijk veel sfeer uit en klimt gestaag op naar de categorie "makkelijk om op te pikken, moeilijk om neer te leggen". Of de game dit illustere niveau daadwerkelijk haalt, zullen we moeten afwachten maar ik kan alvast zeggen dat Clash Of Heroes, in dit preview-stadium al, de stempel van middelmatige port helemaal ontgroeid is.