Miitopia review - de sitcom onder de RPG's
'En wat gebeurde er toen?'
In de Miitopia review (Switch) van Sander wordt de remaster van de 3DS game onder de loep genomen.
"Solid Snake, hoe word je nou sterk als je je ham niet eet! Luigi, waarom koop je nou snoepjes?! Je moest een beter zwaard hebben! En jij, Aerith, hou op met je teamgenoten pesten! Je maakt Futaba aan het huilen!" Dit is niet het begin van vreselijk vergezochte fanfiction, maar voorbeelden van bizarre situaties uit Miitopia. In deze Nintendo 3DS-RPG die nu geremasterd is voor de Switch, spelen jouw favoriete Mii's de hoofdrol. Hoewel de RPG-elementen verwaarloosbaar zijn, valt er wel een hoop plezier te beleven aan deze bizarre sitcomsimulator.
De Duistere Vorst heeft alle gezichten van de inwoners van Miitopia gestolen, en het is aan jou om ze terug te halen. Veel spannender wordt het verhaal niet, dat met zijn vele clichés op zichzelf staand een vreselijk saaie bedoening zou zijn. Echter wordt het een stuk interessanter omdat je zelf mag bepalen wie erin meespeelt. Zo kun je van je vader een simpele marktkoopman maken, of een zekere Italiaanse loodgieter tot burgemeester benoemen. Alle NPC's zijn namelijk Mii's die je zelf ontwerpt of downloadt. Ook al wordt de game regelmatig onderbroken omdat er nieuwe rollen vervuld moeten worden, wordt het saaie verhaal een stuk interessanter aangezien je zelf de regisseur bent.
De Switch-versie van Miitopia bevat nieuwe creatieopties vergeleken met de originele 3DS-versie, waardoor je schitterende Mii's kunt maken. Het heeft wat weg van het systeem in de Forza-reeks, waarmee je slechts met basisvormen uiterst gedetailleerde kunstwerken maakt die niet eens meer op een Mii lijken. Die creaties kun je vervolgens met een code delen waardoor iedereen ervan kan genieten. Dankzij de demo is er al een gigantische hoeveelheid Mii's beschikbaar, en is het niet ondenkbaar dat je game al snel bewoond wordt door memes, popcultuuriconen en gamepersonages die nog nooit op een Nintendo-platform zijn gedebuteerd. Zo maak je van Miitopia jouw eigen wereld, en haal je er net zo veel plezier uit als dat je erin steekt.
Miitopia is een RPG, maar tegelijkertijd moet je daar niet veel van verwachten. Ja, je kiest de job van je personages en vecht in turn-basedgevechten, maar erg diepgaand is de gameplay niet. Je loopt automatisch door een gebied tot je een vijand tegenkomt en controleert tijdens gevechten alleen je eigen Mii. Een redelijk deftige AI bestuurt de rest. Je kunt de gevechten zelfs volautomatisch laten verlopen, wat vanwege de gebrekkige controle de voorkeur geniet. Die gevechten zijn bovendien niet bijster uitdagend: je team is vanaf het begin al behoorlijk sterk en je beschikt altijd over flink wat geneeskrachtige items. Miitopia heeft als RPG dus weinig te bieden.
Miitopia verdient daarentegen lof omdat het zijn eigen gameplay flink op de hak neemt. Na elk gebied rust je in een herberg, waar je kunt eten om je stats te verhogen. Mii's hebben echter zo hun eigen voorkeur, dus je stoere krijger moet soms niks hebben van voedsel dat zijn HP- en aanvalstatistieken verhoogt. Of neem het koopsysteem, waarin je geld meegeeft aan je groepsgenoten om een nieuwe tuniek of wapen te kopen. Vaak komen ze terug met hun gewenste uitrusting, maar het gebeurt ook dat ze in een gekke bui snoepgoed of fruit aandragen. Het zou vreselijk frustrerend zijn als het niet zo grappig was. Miitopia is niet ontwikkeld voor hardcore RPG-fanaten die urenlang hun perfecte personages willen smeden, maar voor de casual speler die tegen een geintje kan.
Net als in andere Mii-games zoals Tomodachi Life, zijn de relaties tussen je Mii's erg belangrijk. De game staat bol van mogelijke gebeurtenissen die zich tussen de personages afspelen. Iemand struikelt tijdens het wandelen en zijn liefje schiet te hulp. Twee krachtpatsers die samen hun bromance opbouwen tijdens een push-upwedstrijd. Een tripje naar de bioscoopn, en ga zo maar door. Relaties opbouwen versterkt niet alleen de band tussen de Mii's maar geeft ze ook nieuwe skills tijdens het vechten. Zo zullen zielsverwanten zonder na te denken klappen opvangen voor de ander. Het zijn juist die evenementen en skills die Miitopia van een gigantische dosis charme voorzien en ervoor zorgen dat je blijft spelen om te zien wat er te gebeuren staat.
De keerzijde van die relaties is echter potentiële jaloezie en ruzie. Geeft iemand een cadeau aan een ander, dan kan het dat ze bespied worden door een geheime aanbidder. Daardoor kan de groepsdynamiek onder spanning komen en ontstaat er ruzie, soms zelfs midden in een gevecht. In plaats van de vijand raken ze dan zelf in een handgemeen. Miitopia wordt door al deze evenementen eerder een interactieve sitcom, die alleen maar grappiger wordt doordat je jouw favoriete personages of familieleden de hoofdrol laat spelen.
Miitopia is een vrij rudimentaire RPG met gebrekkige gameplay en een clichématig en ondermaats verhaal. De game maakt echter een hoop goed met een flinke dosis humor en grappige sketches, die alleen maar grappiger worden dankzij de schier eindeloze personages die je erin steekt. De nieuwe creatieopties zijn ijzersterk en je kunt uren bezig zijn met het ontwerpen van jouw perfecte wereld vol met jouw favoriete figuren. Ben je op zoek naar een diepgaande RPG, dan ben je aan het verkeerde adres, maar Miitopia slaagt er wel keer op keer in om een grijns op je gezicht te toveren.
Voor de Miitopia review speelde Sander op de Nintendo Switch.