Mind: Path to Thalamus review
Bewust puzzelen.
Diep in onze hersenen ligt de Thalamus. Een eivormige massa die onze indrukken van de buitenwereld interpreteert. In Mind: Path to Thalamus speel je als een comateuze orkaanjager die op zoek gaat naar dit bewustzijn, in de vorm van een magische boom. Onderweg doorkruis je allegorische omgevingen bezaaid met hindernissen en indrukwekkende uitzichten.
Deze first-person adventure game wordt gedragen door een verhaal rond schuld, verlossing en het verlies van geliefden. Aanvankelijk beperkt de gameplay zich tot rondlopen in magisch-realistische omgevingen en luisteren naar een verteller. De games van The Chinese Room (Dear Esther en Amnesia: A Machine for Pigs) vormen een duidelijke invloed voor solo-ontwikkelaar Carlos Coronado.
Meteen van de start krijg je een vertelling voorgeschoteld waarbij net genoeg aan de verbeelding wordt overgelaten om je fantasie te prikkelen. Het onderwerp is niet bijster origineel en zowel de voice-acting als de schrijfstijl valt soms door de mand. Het verhaal is dan ook zeker niet de voornaamste reden om te blijven spelen.
Al snel blijkt echter dat de game meer te bieden heeft dan enkel wandelen en luisteren. Mind: Path to Thalamus is een volwaardige puzzelgame. Met een beperkt aantal elementen krijg je puzzels voorgeschoteld die uitdagend zijn, maar nooit onlogisch of frustrerend. Je beïnvloedt het weer, de dag en nacht cyclus en zelfs de seizoenen. Dit doe je door magische ballen op vastgelegde punten te plaatsen. Het wordt nacht als je een bal in een bloemenbed legt en het regent als je tussen menhirs staat.
Tijdens de ongeveer vier uur durende speeltijd worden deze concepten systematisch geïntroduceerd, waarbij deze op elkaar verder bouwen en steeds ingewikkeldere scenario's vormen. Nergens wordt uitgelegd hoe deze elementen op elkaar inspelen en de game vertrouwt op je eigen intelligentie om dit te ontdekken. Hierdoor ben je steeds verwonderd als je de oplossing vindt. Er is kortom genoeg variatie om te blijven boeien.
Dezelfde variatie is er ook bij de omgevingen. Je bezoekt verlaten stranden, uitgestrekte ijslandschappen, glooiende grasvelden en donkere grotten. In trailers voor de game wordt hun magische en prachtige karakter benadrukt. En hoewel je oprecht enkele keren onder de indruk bent, vallen deze omgevingen vaak tegen.
Uitgestrekte vistas verliezen al snel hun magie omdat ze met onzichtbare muren afgebakend zijn. Bovendien speelt de game te snel al zijn troeven uit door de mooiste vergezichten aan het begin voor te schotelen, waardoor je de laatste uren van het spel doorbrengt in omgevingen die veel minder tot de verbeelding spreken.
De kwaliteit krijgt echter nog een fikse kwaliteitsinjectie aan het einde van de game. Zonder te veel te verklappen: misschien is de verteller niet altijd even eerlijk tegen jou en zichzelf. In de finale krijg je de moeilijkste puzzel voorgeschoteld, waarna het verrassende slot je nog één keer dwingt om alles uit de kast te halen. Het resultaat is dat je tijdens het rollen van de credits met een voldaan gevoel achterblijft.
Het begin en het einde van Mind: Path to Thalamus zijn de beste momenten van deze first-person adventure game. Wat je tussenin krijgt is niet altijd even indrukwekkend, maar getuigt toch van een solide en competente puzzelgame. Als je niet zo van puzzelgames houdt, rechtvaardigen de stijl en het verhaal alleen geen aankoop. Doorwinterde puzzelaars kijken echter tevreden terug wanneer ze de stam van de Thalamus bereiken.
Mind: Path to Thalamus is nu verkrijgbaar op Steam voor pc.