Modern Warfare 2

De singleplayer is meer dan degelijk, maar hoe zit het de befaamde multiplayer? De grote verrassing zit hem deze keer in het feit dat er niet enkel een competitieve kant aan de multiplayer is, maar Infinity Ward deze keer ook geopteerd heeft om een o zo populaire “co op mode” aan hun game toe te voegen. Dus vooraleer ik de klassieke multiplayer onder handen neem, wil ik even enkele regels wijden aan de coöperatieve zijde, genaamd de “Spec Ops mode”.

In Spec Ops kan je hetzij alleen of samen met één vriend een reeks missies spelen. Het zijn niet enkele de singleplayer missies die de revue passeren, daar bovenop zijn er heel wat uitdagingen die speciaal voor een leger van twee ontworpen zijn. Twee lijkt misschien wat weinig voor co op, maar dat maakt het niet minder amusant. Elke missie biedt wel iets origineels. Het is dus niet elke keer van punt A naar punt B lopen, of X aantal vijanden verslaan om te winnen. Wel, eigenlijk is het dat wel, maar het wordt zodanig episch gepresenteerd dat je dit totaal niet erg vindt. Zo is er een missie waarin één speler probeert van punt A naar punt B te geraken, terwijl de andere speler hoog en droog vanuit een AC 130 gunship hemelse furie neerregent op alles en iedereen die zijn buddy probeert om te leggen. Geniaal gewoon! Wanneer je een missie voltooit, wordt je score berekend en krijg je sterren toegewezen. Vrij Mario-achtig allemaal. Om voor iedere missie het maximum sterren te verzamelen zal je zeker enige tijd zoet zijn. Iets wat deze co op toch wel van een lang leven zal voorzien.

Maar de competitieve multiplayer is waar MW2 echt in uitblinkt. Wie de eerste Modern Warfare gespeeld heeft zal zich onmiddellijk thuis voelen, maar ook de nieuwkomers zullen niets te kort komen. Zo zal de game je automatisch met spelers van je eigen “skill” niveau koppelen. Naarmate je nieuwe ranks vrijspeelt, krijg je ook de mogelijkheid om meerdere spelmodes te selecteren. Oude bekende als Team Deathmatch, Domination en Sabotage zijn weer van de partij, maar ook nieuwe modes als Capture the Flag en Third Person mode voor bepaalde speltypes maken deze keer hun opwachting. Deze laatste verdient een woordje uitleg, aangezien het toch wel een drastische verandering met zich meebrengt, vooral op vlak van gameplay.

In Third Person mode verandert het perspectief dat je, als speler, aanneemt. Niet langer kijk je langs je wapen dat sierlijk op en neer hobbelt. In TP-mode plaatst de camera zich namelijk achter je personage. Daarmee krijgt MW2 een soort van Socom Confrontation (voor de PS3-gamers) of een Gears of War (voor de X360-gamers) gevoel. Ongetwijfeld werd deze mode dus in het spel gestopt om de concurrentie met boven vernoemde games aan te gaan. Maar zoals iedere keyboard hero of online veteraan wel zal beamen, is het spelen van een TPS totaal verschillend dan het spelen van een FPS. Deze overgang voelt dan ook wat onnatuurlijk aan. Natuurlijk speelt het wel leuk (op zijn COD’s) maar dit gaat ongetwijfeld gepaard met één van de grootste mankementen die het TPS genre kent: corner campen. Voor wie niet vertrouwt is met deze term, allow me to demonstrate. Aangezien de camera zich achter je personage centreert, krijg je een veel groter gezichtsveld. Wanneer je dus naar een hoek wandelt, zie je al wat er zich om die hoek bevindt, zonder dat een vijand die zich daar bevindt jou kan zien. Wat er dan gebeurt is iets wat onlosmakelijk eigen is aan een TPS game. Je blijft wachten totdat de vijand nietsvermoedend langs komt en dan knal je hem overhoop. Ik wil hier zeker niet zeggen dat de mode niet leuk is, maar verwacht je maar aan een totaal andere speelstijl wanneer je een TP TDM lobby betreedt.

Voor de rest blijft de multiplayer van MW2 grotendeels trouw aan de formule van de eerste Modern Warfare. Denk gewoon groter en meer “bad ass”. Het oude vertrouwde beloningsysteem is weer loyaal op post. Voor zowat alles krijg je deze keer een beloning. Deze beloningen variëren van callsigns tot symbolen tot experience points. In je profiel kan je dan kiezen welke callsign je vrienden of tegenspelers kunnen zien. Ben je bijvoorbeeld een grote messenfanaat, unlock je een callsign waarin dit gesymboliseerd wordt, dan kan je die gebruiken om iedereen schrik in te boezemen. Zo krijgt iedere speler een eigen klein profielkader, waardoor je als individu roem en faam kunt maken.