Monster Hunter 4 Ultimate review
Koppige mastodont.
Monster Hunter is in Japan een gevestigde waarde, maar veel westerse gamers geven er vroegtijdig de brui aan omdat ze zich door een complex netwerk van ondoorzichtige gameplay systemen overrompeld voelen. Capcom erkent dit probleem en wil met Monster Hunter 4 Ultimate een eerste stap richting meer toegankelijkheid zetten. De ontwikkelaar weigert nog steeds om je hand vast te houden, maar gunt met de toevoeging van een uitgebreider verhaal een beleefde wegbeschrijving.
Ook de introductie van het nieuwe Charge Blade past in Capcom's tactiek om de game voor nieuwkomers toegankelijker te maken. Met dit hybride wapen wissel je tussen een defensieve zwaard en schild-stijl en de offensieve capaciteit van een tweehandige bijl. Een ideale keuze om van verschillende speelstijlen te proeven. Samen met de nieuwe Insect Glaive brengt dit het totaal op veertien verschillende wapens, gaande van traditionele zwaarden en schilden over een lans die bommen afschiet tot een doedelzak die je tegelijk bespeelt en als knuppel hanteert.
Al dit wapengekletter staat bij Monster Hunter in het teken van monsters doden of vangen. Hun afgerukte ledematen combineer je met talloze grondstoffen die je tijdens je strooptochten verzamelt. Het resultaat is een uitrusting die er steeds bombastischer dan de vorige uitziet. Een groteske modeshow die in het teken van de overwinning op de volgende vijand staat. Waarna de vicieuze cirkel zich herhaalt.
Maar niet elke toevoeging in Monster Hunter 4 Ultimate maakt de typische gameplay toegankelijker. Met de Insect Glaive introduceert Capcom een complex vraagstuk. Het wapen bestaat uit twee delen. Een insect dat je vanop afstand gebruikt om de vijand te vergiftigen of zijn leven te stelen, en een stok waarmee je combo's aan elkaar rijgt en je jezelf in de lucht katapulteert. De problemen met dit wapen symboliseren twee eeuwenoude pijnpunten van de Monster Hunter serie: de ondoorzichtigheid van de gameplaysystemen en de besturing.
Hoewel elk wapen een eigen tutorial heeft en de game dankzij het nieuwe verhaal meer tijd neemt om belangrijke aspecten uit te leggen, zit je nog met veel vragen wanneer je de wildernis intrekt. In grote lijnen is dan duidelijk hoe de game speelt, maar het verhaal gaat te weinig in op de dieper liggende systemen. Hierdoor blijft de aloude Monster Hunter frustratie grotendeels intact.
Waarom steelt de Insect Glaive de ene keer leven en de andere keer aanvalskracht? Hoe komt het dat deze aanval het monster nu net verlamt en de andere keren schijnbaar weinig effect heeft? Ook de vaardigheden van de uitrusting zijn door vraagtekens omringd. Beschrijvingen liggen diep in menu's begraven en maken je door vage verwoordingen niet altijd wijzer. Te vaak moet je online naar een heldere uitleg op zoek.
Volgens puristen maakt dit nu eenmaal deel uit van de Monster Hunter serie. Dat je zelf moet experimenteren en uitzoeken wat alles betekent. De Souls games houden op een gelijkaardige manier informatie achter. Daar nodigt het mysterie uit tot ontdekking, omdat het zich in de franje van de opbouw van de wereld bevindt. In Monster Hunter staat het verzamelen van uitrusting en het efficiënt bekampen van monsters centraal. Een tekort aan toegankelijke informatie over die kerntaak leidt daardoor juist vooral tot frustratie.
De besturing is bij momenten net zo frustrerend. De C-stick van de New Nintendo 3DS is zeker een meerwaarde bij de camerabesturing. Het schiet echter tekort voor een accurate bediening van de projectielwapens, waardoor bijvoorbeeld het insect van de Insect Glaive nutteloos wordt. Tenzij je er uren oefening instopt. Het is daarmee een zoveelste obstakel dat het directe plezier in de weg staat.
Nochtans biedt Monster Hunter 4 Ultimate na de vermoeiende start veel om van te houden. Een geslaagde toevoeging is de verticaliteit van de omgevingen en de gevechten. Je beklimt muren, valt aan in het midden van een sprong en berijdt de monsters. Het maakt de actie dynamisch en spectaculair. Een klif beklimmen om vervolgens een monsters vanop zijn rug tegen de grond te werken en op een geslaagde combo te trakteren, doet je hart ongetwijfeld sneller slaan.
Gevechten zijn een oefening in het observeren en anticiperen van het gedrag van het monster. Je vertrouwt niet op een healthbar of icoontjes die de status van het beest verraden, maar ziet met je eigen ogen of hij moe of gewond is. Het is Capcoms schizofreen testament dat nuttige informatie niet altijd in obscure tabellen verscholen zit. Geloofwaardige animaties geven de monsters levenskracht. Je voelt jezelf schuldig wanneer een afgepeigerd dier zijn hoofd buigt en in stilte op je genadeslag wacht.
Maar brute moord is nu eenmaal de motor van de verslavende cyclus van Monster Hunter 4 Ultimate. Er zijn voldoende manieren om je bloedlust te bevredigen. De quests zijn niet meer dan een excuus om je door verschillende locaties richting de klauwen van steeds sterkere monsters te leiden. Eens verslagen maken zij ook hun entree in de Expeditions; willekeurige avonturen waarvan je nooit op voorhand weet wat je voorgeschoteld krijgt, maar sterkere loot opleveren.
Tel bij dit alles nog de Palicoes: kleine kompanen die je bijstaan en je op pad stuurt om hun eigen uitrusting te verzamelen. Of de chef, wiens keuken je upgradet om zo betere ingrediënten voor je maaltijden te krijgen. Of de diverse manieren waarop je je wapens krachtiger maakt. Of, of, of... Het is altijd wel iets nieuws. Soms verwarring, soms frustratie. Maar als je het toelaat heeft Monster Hunter 4 Ultimate altijd een excuus klaar om wat uurtjes van je tijd op te eisen.
Monster Hunter 4 Ultimate is vanaf 13 februari verkrijgbaar voor de Nintendo 3DS.