Monster Hunter World: Iceborne review - Laat je niet koud
Monster Energy.
Voor de Monster Hunter World: Iceborne review laat Maarten het exemplaar onder bed even voor wat het is, en trekt naar Hoarfrost Reach voor een verfrissend uitje.
Monster Hunter World is geen game waarbij je het plastiek van het hoesje scheurt en je in de zetel ploft voor een half uurtje ontspannen vertier. Een succesvolle jacht vergt tijd, toewijding en zo nu en dan een beetje geluk. Iceborne onderschrijft dezelfde filosofie en vormt een zeer welkome stroom aan content die de game niet alleen doet heropflakkeren, maar ook naar nieuwe hoogtes tilt.
Een exodus van schichtige Legiana, nochtans een roofdier aan de top van de voedselketen, onder een mysterieus gezang drijft de jagers van de Research Commision naar een besneeuwd eiland ver overzees. Daar ontdekken ze een totnogtoe onverkend terrein en ecosysteem, waar posterboy Velkhana de plak zwaait. Icebornes verhaal speelt zich af na de gebeurtenissen in de hoofdcampagne en maakt - net als de hoofdcampagne - een aaneenschakeling van ietwat zenuwtergende dialogen, coole introductiescenes en adembenemende gevechten uit. Een grotere aandacht voor persoonlijkheden van personages en enkele slimme knipogen naar de overkoepelende lore ten spijt, is het verhaal echter wederom de zwakste schakel van Iceborne.
Wie zich aan dit verfrissend uitje wil wagen, dient dus eerst Worlds verhaal tot een goed einde te brengen. Capcom windt er geen doekjes om dat de expansie voor ervaren spelers op zoek naar meer is. Iceborne is geen instapje voor nieuwkomers zoals World dat wel was, maar een logische verderzetting die flirt met de grens tussen expansie en sequel. Terugkijken is geen optie meer. Zo is Low en High Rank verleden tijd. De komst van Master Rank - het befaamde G-Rank - verhoogt de moeilijkheidsgraad aanzienlijk. Monsters beschikken over meer gezondheid, slaan harder terug en laten zich niet keer op keer door dezelfde truken vangen. Zelfs voor wie al anderhalf jaar lang elke dag speelt en alles uit de main game heeft gezien, betekent Master Rank een schone lei.
Iceborne bevat bovendien tal van quality of life-verbeteringen zoals extra moves voor wapens, ruilminigames en een volledig in te richten kamer in de centrale hub genaamd Seliana. De opvallendste is echter de Clutch Claw die de gevechten een flashy en strategische toets geeft. Met behulp van deze trekhaak slinger je jezelf namelijk op korte afstand naar een lichaamsdeel van een monster om het zo vakkundig te verbouwen. Of kies je ervoor om al je slingerammunitie in één keer op je doelwit te gooien? In tegenstelling tot een monsterrodeo ben je bij het gebruik van de Clutch Claw wél kwetsbaar. Mits goed getimed kan de Clutch Claw achtervolgingen tot een minimum beperken en zo het tempo van een jachtpartij aanzienlijk verhogen. De Clutch Claw is kortom een zeer waardevolle toevoeging aan het reeds uitgebreide gamma aan wapentuigen.
Een naam als 'Iceborne' veronderstelt meer dan een handvol sneeuwvlokken, en Hoarfrost Reach stelt op dat vlak niet teleur. Met zijn ijzige vlaktes waar Beodotus als een haai grazende Popo verslindt, ondergrondse gewelven vol Wulg en imposante gletsjers die de thuis van Barioth vormen, is Hoarfrost Reach met voorsprong het grootste gebied in Monster Hunter World, wat de introductie van Palico Tailriders des te aangenamer maakt. Die brengen je in een versneld tempo naar je doelwit, terwijl jij onderweg de lokale fauna en flora bewondert. Ten slotte speelt ook de koude zelf een rol. Warme dranken, baden en pelslagen voorkomen dat je stamina inkrimpt, terwijl iceblight in gevechten haast vaste kost vormt. De gevolgen van de lage temperaturen voor je speelstijl verhogen de inleving en worden op subtiele wijze in de gameplay geïntegreerd, zonder zich ooit op te dringen. Iceborne biedt dan ook een unieke setting die effectief een invloed op je speelwijze uitoefent.
De hiërarchie in lokale voedselketens ontpopt zich ook in Iceborne tot een bron van ontdekking en amusement. Turf Wars tussen grote roofdieren blijven popcornspektakel van de bovenste plank, waarbij jij een rangschikking in je hoofd uittekent. Helemaal bovenaan staan Elder Dragons, waaronder nieuwkomers Velkhana en Namielle, gevolgd door een klasse Apex Predators die enkele oude bekenden mag verwelkomen. Publieksfavorieten Tigrex, Glavenus en Nargacuga uit respectievelijk Monster Hunter Freedom 2, Generations en Freedom Unite nemen het voor de eerste keer op tegen Odogaron, Legiana en Anjanath, die stuk voor stuk agressievere versies van zichzelf voor de dag brengen. Hoewel méér dan een simpele kleurwisseling met unieke moves en gedragingen, komen deze plus size-modellen van World-monsters net iets te veel aan bod om de kwaliteit van gereviseerde legendes te evenaren. Toch vormen alle Master Rank-monsters een faire uitdaging en betekenisvolle verbetering op de Arch-Tempered Elder Dragons die voorheen de endgame uitmaakten.
Het doden van torenhoge draken is slechts de helft van de fun. Fashionista's kunnen zich helemaal laten gaan, want Master Rank brengt voor elk monster twee unieke armor sets met zich mee. Zo is met name High Rank armor hopeloos voorbijgestreefd, terwijl Iceborne-wapens zich aan de bestaande weapon tree hechten en nu tot wel Rarity 12 reiken. Level 4-versieringen beschikken voortaan dan weer over twee vaardigheden. Het verlies van je build werkt door de overvloed aan gloednieuwe loot echter allesbehalve ontmoedigend. High Rank-missies stellen in Master Rank-bepantsering immers niets meer voor en vormen nog maar eens het bewijs dat Iceborne de nieuwe standaard voor endgame-uitdagingen vormt. Diezelfde endgame moet zichzelf twee dagen na de release nog ontplooien, maar beschikt met de Guiding Lands - denk expedities op een gigantische best-of-map met steeds sterker wordende monsters - over een zeer sterke basis. Iceborne verschaft niet gewoonweg meer endgame, het vervangt het volledig.
Iceborne 'meer van hetzelfde' noemen, doet de expansie geen recht aan. Door de nadruk op bikkelharde uitdaging eerder dan toegankelijkheid is de expansie verplichte kost voor fans die naar G-Rank van vroegere delen in de reeks hunkeren. Worlds ecosysteem wordt - ondanks een te hoge prevalentie van varianten van eerder geziene monsters - bijna verdubbeld, met zowel interessante nieuwe wezens als jarenlange publieksfavorieten die het immense Hoarfrost Reach bevolken. Wapentuig is sterker en zeldzamer dan het beste dat High Rank te bieden heeft, en zeg nu zelf: uiteindelijk geven die woorden de doorslag. Het loot-jachtseizoen is wederom geopend.