MotorStorm: Apocalypse
Helemaal geen natuurramp.
De beelden van de eerste MotorStorm staan nog stevig in het geheugen gegrift. Wie had durven denken dat de trailer van toen ons zo kon warm maken voor de grafische pracht die de eerste game destijds demonstreerde. De PlayStation 3 had weldegelijk wat imposante rekenkracht in z'n mars, zoveel is zeker. Alleen ontbrak er aan die launchtitel het een en het ander. Evolution Studios besloot om daar werk van te maken in MotorStorm Pacific Rift, en hier is hij nu: de derde game in het rijtje. MotorStorm: Apocalypse voegt, zoals de naam doet vermoeden, reeds heel wat labiele raceomgevingen toe, en dat is niet het enige.
Allereerst heeft men ervoor gekozen om een achtergrondverhaal te integreren in de game, om ons van enige uitleg te verschaffen omtrent de vele racers in deze vernielde stad. Een broederschap dat er blijkbaar graag op kickt om op de meest onorthodoxe locaties te racen, heeft er deze keer voor gekozen om een stad onveilig te maken die door orkanen en aardbevingen geteisterd wordt. We volgen de voetstappen (of de rubbersporen in deze context) van drie verschillende leden van de groep, terwijl de hele stad zienderogen naar de hel gaat.
De kartonnen cutscenes die tussendoor afspelen, zijn dus enkel bedoeld om de ene race in de carrièremodus te verbinden met de andere. Een echte grote impact ontbreekt, en de reden waarom precies deze stad plots door allerlei onheil wordt getroffen, wordt niet uitgelegd. Het verhaal draait dus enkel rond de bende racepiloten en niets anders. Er worden wel links gelegd naar de vorige games, maar niets dat lang in het hoofd zal blijven plakken. De Career Mode voelt daardoor eerder aan als een soort van opfrissing van de MotorStorm gameplay of – voor wie nog nooit een game uit de reeks heeft gespeeld – een tutorial om jezelf bekend te maken met de speelwijze.
Zodra je zin hebt om via de gewoonlijke modi de game te spelen, kan je ten volle genieten van wat MotorStorm: Apocalypse te bieden heeft. Door de toevoeging van nieuwe voertuigen zoals de zogenaamde Choppers (lage motorfietsen), Supercars en meer komt het totaal nu te staan op maar liefst dertien verschillende klassen. Als ik even moet terug duiken in de geschiedenis van racegames, moet ik concluderen dat er geen enkel ander spel is dat zo een uitgebreid aanbod heeft. En alhoewel de grotere wagens zoals de Monster Trucks iedereen met gemak van de baan kan rammen, hebben de kwetsbare motorfietsen het voordeel van zeer flexibel te zijn en vloeiend scherpe bochten kunnen nemen.
Uiteraard blijft het gekende principe van MotorStorm overeind: gebruik je boost om net dat tikkeltje sneller te gaan, maar duw je motor niet tot het uiterste want dan ontplof je in stukjes uiteen. Waterplassen en regen zorgen ervoor dat je motor sneller afkoelt na een boost en brandende tonnen of vuurhaarden zorgen voor het tegenovergestelde. Maar de apocalyptische setting voegt daar nog wat aan toe.
In de stad vechten namelijk twee groeperingen tegen elkaar voor het terrein, en als derde speler komen er dan nog eens militaire troepen van een privébedrijf op de bühne te staan, die het gevecht proberen stil te leggen. Wanneer je dus op vele van de parcours rijdt, gebeurt het dat er herrieschoppers aan de kant van de weg of op bruggen staan die met brandbommen gooien naar de wagens zodat die sneller verhitten. Het zou maar plat zijn, moest de ondertitel van Apocalypse daar bij blijven; in vele van de omgevingen verandert het parcours of komen er ineens obstakels in de weg te liggen.
De weg kan ineens wegzakken van onder je wielen, een metrotrein ontspoort en knalt met oorverdovend gedonder op de grond, een hangbrug kan door een aardschok gewelddadig beginnen wiegen of torens en wolkenkrabbers vallen om. Grondverzakkingen zorgen zelfs voor nieuwe wegen om de race op verder te zetten. De vernietigingsschaal van sommige levels piekt daarom door het dak en zijn veruit de leukste races om te beleven.