Need for Speed: Hot Pursuit
V8-geweld of 2pk’tje?
Steeds vaker kom ik tot de vaststelling dat het leven voorbij raast zonder dat we het echt beseffen. Of dat wij als postmoderne mens het leven voorbij razen. Onlangs nog las ik een artikel over een studie van een Amerikaanse universiteit. Het onderzoek besloeg een violist in een ondergronds metrostation in Washington. De muzikant in kwestie speelde zes muziekstukken van componist Bach, maar niemand merkte hem op. Urenlang werd hij door de onderzoekers geobserveerd. En tijdens het onderzoek bleek dat slechts een handvol mensen van de enorme menigte die zich dagelijks door het metrostation begeeft de tijd nam om even halt te houden en naar de prachtige muziek te luisteren. En dan nog slechts voor een aantal minuten, gezien deze onvoorziene beziens- en beluisterwaardigheid niet echt in hun dagindeling gepland was.
Later werd bekend gemaakt dat de bewuste violist niemand minder dan Joshua Bell was, een muzikaal genie die in dezelfde periode van het onderzoek een optreden had gegeven in de Symphony Hall te Boston, waar een toegangskaartje al snel meer dan 100 dollar had gekost. En dat hij in het metrostation stond te spelen op een Stradivarius viool uit het jaar 1713 waar menig kenner snel een dikke drie miljoen euro zou voor neertellen. Maar zijn spelen werd door niemand aanhoort. Dit verhaal is best al enkele jaren oud, maar daarom niet minder van toepassing in een hedendaagse context. Als ik hiermee onze trouwe lezers één iets kan meegeven, is het de oproep om op tijd en stond eens stil te staan en te genieten van hetgeen je hoort, ziet en ervaart. Onze vluchtige levensstijl zal er niet voor zorgen dat je het leven ten volle opneemt, integendeel. Nu en dan eens rustig tijd nemen is dus de boodschap. Tenzij je natuurlijk met een racebolide aan 200 km per uur over het wegdek aan het scheuren bent terwijl de politie je op de hielen zit natuurlijk. Zoals dit vaak het geval is in de game Need for Speed: Hot Pursuit.
De laatste tijd zien we heel wat games die dezelfde route inslaan als Hot Pursuit. Door de toenemende populariteit van sociale netwerksites als Facebook en Twitter, kregen heel wat gameontwikkelaars zin om hun game rond een eigen sociaal netwerk te bouwen. Of toch ten minste de mogelijkheid te laten om een link te maken met bijvoorbeeld Facebook, zodat je jouw statistieken met al je digitale vrienden kunt delen. Blur, een arcade racer die eerder dit jaar uitkwam, was zo één van die games die sterk de nadruk legde op deze nieuwigheid van de 21ste eeuw. Maar de nieuwe Need for Speed neemt dit concept en gaat er nog een stapje verder mee.
Uit reviews van weleer staan we, ik vooral, bekend dat we graag een context hebben om een game in te spelen. Het ontbreken van een verhaal in een racegame, hoe simpel mogelijk dat ook mag zijn, is iets waar we al enkele keren over gestruikeld zijn. De nieuwe Need for Speed maakt gelukkig niet dezelfde fout. In het begin van de game wordt een top the point situatie geschetst, zodat de game je niet zomaar meesleurt van de ene betekenisloze race naar de andere. Alles speelt zich af in Seacrest County, een idyllisch paradijsje waar straatracers ten volle genieten van de vele sierlijke bochten, afgewisseld met enkele courante rechte stukken wegdek die het wegennet rijk is. Maar de lokale overheid ziet deze ordeverstoorders niet als welgekomen entertainment. Eerder als een plaag die met de kordate arm der wet van de baan moet gehaald worden.
Jij kunt in de careermode afwisselend aan de slag gaan als wetovertredende straatracer of als rechtschapen politieagent, als dat soort politieagenten nog bestaat natuurlijk. Het principe van beide personages is grotendeels hetzelfde. Zowel de racers als de agent moeten races en verschillende soorten events winnen om nieuwe auto's en beloningen vrij te spelen. Door op het racecircuit halsbrekende toeren uit te halen, zoals op het verkeerde rijvak rijden of tegenstanders een precies duwtje te geven zodat ze een duikeling door de lucht maken, wordt je reputatie steeds beruchter. Zo stijg je in rank en speel je nieuwe uitdagingen vrij.
Het aanbod aan auto's is vrij lijvig. En iedere wagen is een tarmakduivel. Je hoeft je dus geen zorgen te maken om saaie races te doen achter het stuur van een Volkswagen Beatle of logge SUV. Verwacht je dus maar aan het geweld van een hele reeks Porsches, de Pagani Zonda, de Mercedes SLS AMG en heel veel meer van dit soort kaliber wagens. Iets wat menig autofan wel interessant zal vinden is de korte gesproken geschiedenis van iedere wagen, die de game afspeelt voordat je een auto selecteert. Echt een leuk idee en op een toffe manier uitgevoerd. Ook is er een leuke afwisseling tussen de soorten races. Het ene moment race je een klassieke wedstrijd, terwijl de volgende race je de opdracht geeft om zo snel mogelijk je tegenstander van de weg te kegelen.
Voor mensen die deze game in huis zullen halen omdat ze Need for Speed: Shift zo leuk vonden hebben we wel een opmerking. Hot Pursuit speelt totaal niet als Shift. Dat is op zich geen slecht iets, maar mensen die de iets realistischere racegames wel weten te appreciëren zijn bij deze game misschien aan het verkeerde adres. Hot Pursuit voelt vrij arcade-achtig aan, zoals dat bij het ontstaan van de serie ook het geval was. Driften gebeurt door simpelweg eens op de rem te staan en vervolgens met de bocht mee te gaan. En afremmen voor een iets scherpere draai was eveneens geen noodzaak. Persoonlijk speel ik ook liever de iets meer aan de werkelijkheid beantwoordende racegames, maar het arcadegevoel van Hot Pursuit stoorde eigenlijk totaal niet.