Need for Speed: SHIFT

De Need for Speed-franchise stond lang garant voor succes, maar Electronic Arts ging lang de verkeerde kant op. Met NFS: SHIFT pogen ze om opnieuw aan te knopen met dit succes. Deze maal geen straatraces, maar scheuren aan hoge snelheid langs curbstones en bandenmuren. Dit alles gebeurt op bestaande circuits zoals Francorchamps, Silverstone en de legendarische Nordschleife.

Ontwikkelaar Slightly Mad gooit het dan ook over een andere boeg. Voor het grootste deel wordt er afgestapt van arcade gameplay. Kunde haalt het boven doelloos gas geven, auto's rammen en driften door bochten. De functie van een rem is niet louter decoratief.

Bij het van start gaan word je niet verwelkomd door uitgebreide menu's. Om je niveau te bepalen dien je direct een ronde af te leggen. De game kiest dan specifieke instellingen, die je nadien nog wel zelf kan aanpassen. Als alles naar wens is, gaat je carrière van start.

Wat is jouw doel? Van start gaan in de Word Tour, het Walhalla van de racers. Maar eerst moet je bewijzen dat je over de nodige vaardigheden beschikt in vier Tiers (niveaus). Er zijn er vier waarbij er in elke Tier nieuwe auto's, evenementen en disciplines oplevert. Om te stijgen moet je wel sterren verzamelen door podiumplaatsen te behalen.

Klinkt dit alles een beetje typisch voor een racegame? Eigenlijk is het dat ook allemaal. Er worden echter ook sterren verdiend met de manier waarop je rijdt. Rijders worden opgedeeld in twee stijlen: Precision en Aggressive. De eerste stijl wordt getypeerd door het streven naar perfectie. Je zoekt altijd naar de perfecte lijn, die ene kans om in een bocht foutloos te passeren of gebruik te maken van slipstream. De tweede stijl is eerder geschikt voor de Wasilewski's, Witsels en Blondels op wielen. Ram de tegenstanders in bochten en rij de banden onder hun chassis uit.

Wat maakt NFS: SHIFT nog uniek? Zonder twijfel is dit de Driver Experience. Nog nooit eerder speelde ik racegames met plezier vanuit de cockpit. Deze ziet er gewoonweg fantastisch uit en zorgt voor meer realisme. Helaas zorgt het schademodel voor een domper op de feestvreugde. Soms lijken de auto's wel ware tanks, die na een frontale botsing slechts een kleine deuk oplopen. Waarom geen gebroken ruiten of ruiten die er haast uitvallen?

En nu een onderdeel waar echte wagenfanatici zitten op te wachten, een bespreking van de wagens. Deze zien er heel goed uit en het zijn er maar liefst 72! Gaande van de snelheidsduivels zoals de Bugattie Veyron en Pagani Zonda, tot de wondermooie Ford GT. Laat me jullie ook een advies geven: laat het uiterlijk van auto's zoals ze zijn. Het is tijdrovend en ongemakkelijk om wagens aan te passen. Let wel niet alleen op de looks, maar ook op de besturing. Afhankelijk van wat je gewoon bent, wordt het een serieuze aanpassing om te racen met voor- of achterwielaandrijving. Meer dan eens voer je een haast onmogelijk gevecht om in de bocht te blijven.

Over de multiplayer kan ik kort zijn, deze biedt wat je bij een racegame verwacht. Snel even een race starten tegen anderen of een Driver Duel waarbij je het tegen iemand van hetzelfde niveau opneemt. Beide racers starten in dezelfde auto en na verloop van tijd unlock je andere circuits en race je in betere wagens.

Waar Slightly Mad veel eer verdient is de kunstmatige intelligentie. Racers houden zich echt aan hun stijl en doen niet zomaar wat, maar zijn ook niet perfect. Zij pakken ook niet altijd de perfecte lijnen en eindigen meer dan eens langs het circuit.