Need For Speed Unbound review - Houdt je aan je tv geketend
Een beetje sneller, graag.
De Need For Speed Unbound review van Carl kijkt of Lakeshore City de ideale setting voor deze open world tuning racing game is.
Criterion was ooit de koning van de racegames. Na de geweldige Burnout-games tilde het ook de Need For Speed-reeks naar een hoger niveau. Maar plots werd de studio gedegradeerd tot hulpje voor andere games, en verkommerde ook Need For Speed. Tot nu. Met Need For Speed Unbound staat Criterion opnieuw aan het roer - zij het met weinig van de originele studioleden. Toch merk je dat de filosofie en het talent van de studio voor een groot deel overleeft. Unbound is namelijk een ijzersterke racegame.
Net zoals recentere titels in de reeks heeft ook Need For Speed Unbound een verhaal. Jij en je vriendin Yaz werken allebei in de garage van de charmante Rydell. Spanningen tussen Yaz’ ambitie en Rydells conservatieve aanpak leiden echter tot een groot conflict, waarvan ook jij het slachtoffer wordt. Het klinkt gewichtig voor een racegame (en roept misschien nare herinneringen op aan de Need For Speed-reboot uit 2015), maar uiteindelijk stoort het niet. De narratieve intermezzo’s zijn namelijk beperkt. Bovendien neemt de cast van Unbound zichzelf niet te serieus, getuige de sprankelende dialogen met heel wat geslaagde running jokes zoals een verdwenen buidelrat en je hilarische kompaan Tess die geen zier om straatracen geeft. De nadruk op verhaal is daardoor nooit storend, maar voegt net een welkome laag persoonlijkheid toe.
De andere unieke touch van Need For Speed Unbound is de in het oog springende visuele stijl: hyperrealistische wagens en handgetekende elementen vloeien hier op overtuigende wijze samen. Denk bijvoorbeeld aan filmpjes die personages in mangastijl voorstellen en kleurrijke rook die bij het driften door een bocht van je wielen spat. Dergelijke effecten worden echter relatief spaarzaam gebruikt. Bovendien zit Unbound technisch oerdegelijk in elkaar. De Frostbite Engine verricht hier geweldig werk, met vooral enorm subtiele belichting die soms niet van de werkelijkheid te onderscheiden valt. Op PlayStation 5 weigert de game ook koppig om van de 60 frames per seconde af te wijken. De resolutie is dan wel dynamisch, maar blijft steeds haarscherp. De nieuwe visuele stijl vergt wat gewenning, maar slaagt bijgevolg in zijn doel om een unieke look af te leveren.
De racegames van Criterion kiezen normaliter voluit voor arcade-rijgedrag, maar Need For Speed Unbound voegt daar toch een flinke vleug realisme aan toe. Naast het heerlijke gevoel van snelheid en de genereuze physics van weleer hebben je wagens namelijk een zwaardere feel, die bij de recentere Need For Speed-games aanleunt. Driften is daardoor vaak maar niet altijd de beste oplossing, want je verliest flink wat snelheid. Die nuance opent echter de deur naar meer valabele rijstijlen, waarbij bijvoorbeeld circuitvreters voor het volgen van de ideale racelijn beloond worden. Het duurt echter enkele uren voor je dit volledig beseft, en vooraleer de game je bovendien de tuning-opties geeft waarmee je het rijgedrag van je wagen volledig naar wens kunt afstellen. Het is dus even schrikken in den beginne, maar Unbound vindt uiteindelijk een geslaagde balans tussen arcade en realisme.
De eerste paar uur in Need For Speed Unbound zijn namelijk veruit de zwakste. Je begint met een trage wagen waarmee het (op de standaardmoeilijkheidsgraad) oprecht moeilijk is om zelfs maar een podiumplaats te hebben. Het is knokken voor elke dollar. De keerzijde van de medaille is dat elke upgrade aan je motor betekenisvol aanvoelt. Elke extra kilometer per uur die je uit je auto weet te persen, wordt een bron van trots - én een manier om je wel naar het podium te wurmen. Het is een dunne grens tussen knokken en ‘grinden’, maar Need For Speed Unbound balanceert net op de juiste kant.
Daardoor voelen ook de activiteiten in de spelwereld betekenisvol aan. Races zijn namelijk niet altijd opportuniteiten om veel geld te verdienen vanwege de hoge buy-in die je soms moet voorleggen. In plaats daarvan zoek je je heil bij de vele mini-uitdagingen doorheen de wereld. Sommige dagen je uit om een kort parcours aan een minimumsnelheid af te leggen, anderen vragen je om te driften, enzovoort. Het is niks baanbrekends (en het doet meer dan een beetje aan The Crew denken) maar het is heerlijk verslavend om drie sterren te proberen halen. Bovendien starten en eindigen die uitdagingen naadloos, waardoor ze een deel van de gameplayflow worden. Dat geldt ook voor andere elementen, zoals de terugkeer van vernietigbare billboards, de aanwezigheid van verzamelbare graffiti (die je nadien als decoratie voor je auto gebruikt) en ‘time trials’ waarbij je even achter het stuur van exotische wagens zoals een McLaren P1 mag zitten. Voor je het weet, ben je drie uur aan een stuk in Lakeshore aan het rondsjezen.
Tot slot vormt ook de politie een belangrijk deel van het DNA van Need For Speed Unbound. Naarmate je evenementen wint, gaat je ‘Heat’ namelijk omhoog en patrouilleren er sterkere politiewagens in de spelwereld. Arresteren die hardnekkige flikken je, dan speel je al het geld dat je overdag of ‘s nachts hebt verdiend kwijt- tenzij je op tijd een safehouse weet te bereiken. Aangezien je elke in-gameweek genoeg geld moet verzamelen om mee te doen aan een belangrijke ‘qualifier’, wordt elke racesessie een spannende kosten-batenanalyse. Doe je nog één race om extra geld te verzamelen? Of rij je terug naar de veiligheid van je safehouse, maar kom je dan weer wat dichter bij de deadline van je kwalificatie? Het is een heerlijke ‘risk versus reward’ afweging die de reeks je al eerder heeft voorgeschoteld, maar het blijft uitstekend werken.
Need For Speed Unbound is een geweldige arcaderacer en een sterke terugkeer voor de reeks. Zowel het verhaal als de visuele stijl zijn een gedurfde stap, maar werken beide uitstekend. Het rijgedrag vergt weliswaar gewenning en de eerste paar uur zijn bijzonder pittig, maar dat alles zorgt ervoor dat de activiteiten in de open wereld betekenisvol aanvoelen. De flow zit daarbij perfect, en je hebt steeds een uitstekende spanningsboog door de pittige politieachtervolgingen die al dan niet je zuurverdiende centjes tenietdoen. Need For Speed Unbound houdt je simpelweg aan je tv geketend. Wat een terugkeer voor de reeks én voor Criterion Games.
De Need For Speed Unbound review vond plaats op de PlayStation 5.