NeverDead

Stel je voor: een game rond de Zwarte Ridder uit Monty Python. De man die ondanks het verliezen van talloze ledematen de strijd niet wou opgeven en bleef doorvechten, zelfs toen hij enkel nog over een romp en een hoofd beschikte. Niet alleen een toonbeeld van moed en humor op topniveau, maar veel kans dat het ook een inspiratiebron is geweest voor Rebellion, de ontwikkelaar die met NeverDead op de proppen komt. Hoofdpersonage Bryce gaat in deze game zelfs nog een stapje verder. Hij verliest niet alleen armen en benen bij de vleet maar kan ze ook nog eens terug laten aangroeien. Japanse geschiftheid ten top, maar tevens een uniek spel dat wel eens garant zou kunnen staan voor een heel leuke ervaring…

Het spel draait rond een demonenjager die vervloekt werd door één van de monsters die hij probeerde te bestrijden. Ik kan me minder aangename vloeken inbeelden dan onsterfelijkheid, eerlijk gezegd. Hoe dan ook, samen met Arcadia, een vrouwelijke privédetective, moet hij een demoneninvasie in de stad proberen afwenden. NeverDead wordt deels door een Westers, deels door een Japans team ontwikkeld, en dat merk je duidelijk. Doorgedraaide Japanse vijanden en een geschift concept worden gecombineerd met Westerse dialogen. Een veelbelovende combinatie!

Bryce en Arcadia zitten elkaar voortdurend te plagen tijdens het spel en hun relatie is een bron voor sarcasme waar zelfs Nathan Drake nog wat van kan leren. Arcadia is de nuchtere van de twee en heeft aanvankelijk totaal geen interesse in Bryce, maar daar komt uiteraard verandering in. Ben ik de enige die hierbij spontaan aan Bulletstorm moet denken? Bovendien heeft Bryce, die al honderden jaren leeft, heel wat grappige verhalen die hij tussen twee gevechten door met plezier vertelt. Zo verwarden ze hem ooit met Louis XV, de Franse koning.

Zoals reeds vermeld verliest Bryce allerhande ledematen terwijl hij aangevallen wordt. Hij kan die simpelweg terug aan zijn lijf kleven door er een koprol over te maken. Als je snel terug je armen nodig hebt om bijvoorbeeld te kunnen dual wielden met de twee geweren waarover je beschikt, kan je een regenereer move uitvoeren door de linker joystick even ingedrukt te houden. Maar let op: deze beweging kost kracht en moet eventjes heropgeladen worden na gebruik. Gebruik hem dus alleen maar wanneer het echt nodig is! Het is alleszins bijzonder grappig om voor de verandering eens aan de slag te gaan met een gamepersonage dat op één been rond hinkt of niet meer is dan een zich met één hand voortslepend bovenlijf.

Ook leuk is dat je zelf je armen van je lichaam kunt rukken om ze vervolgens weg te gooien. Monsterachtige honden doen niets liever dan erachteraan rennen; een ideale gelegenheid om ze allemaal om zeep te helpen met een granaatje of om gewoon even iets anders te doen terwijl ze erdoor afgeleid worden. Arcadia redden bijvoorbeeld, want aangezien jij niet kunt sterven en zij wel kan ze zo’n persoonlijke beschermengel best wel gebruiken. Als ze toch tegen de vlakte gaat kan je haar terug tot leven wekken.

Als je het voorgaande al bizar vond, wacht tot je dit gelezen hebt. Bryce kan zijn hoofd wegwerpen, en het vervolgens besturen terwijl het over de grond rolt. Hierdoor kan je op moeilijk te bereiken plaatsen geraken om collectibles te verzamelen of verder in het spel te vorderen. Maar dat verloopt helaas niet van een leien dakje. Zogenaamde Grandbabies – eigenlijk niets meer dan buiten proportionele monden - dien je kost wat kost te vermijden, want als ze je hoofd tussen hun scherpe tanden weten te krijgen is het game over. Gelukkig beschik je over een ‘hoofdaanval’. Deze moet je opladen en eens dat gebeurd is schiet je hoofd even als een raket vooruit, waardoor je snel kunt ontsnappen of de vijand een rake kopstoot kunt uitdelen.

Naast z’n twee vuurwapens beschikt Bryce ook nog over een zwaard, in het level dat ik speelde de enige manier om een soort van grote organische hamers met pootjes in tweeën te hakken. Het zwaard hanteer je niet door te button bashen op de klassieke manier, maar door de rechter joystick te gebruiken om hakbewegingen te imiteren. Als je diezelfde joystick even in een bepaalde richting houdt kan je de zwaardaanval krachtiger maken door ze op te laden. De winkelversie van het spel zal een XP-systeem bevatten, maar dat kon ik in de demo nog niet uitproberen.

Het level waarmee ik aan de slag kon gaan draaide rond een museum volgestouwd met allerhande monsters. Tijdens het gevecht werd zowat de helft van het gebouw gesloopt. Bryce lijkt wat dat betreft wel een soort van de pot gerukte James Bond te zijn. Met het kleine verschil dat onze onsterfelijke held de vernielde omgeving in zijn voordeel kan gebruiken, bijvoorbeeld door de brokstukken op zijn vijanden terecht te laten komen. Verder zitten er een aantal kleine omgevingspuzzels in het spel, zoals een elektriciteitsdoos die vernietigt dient te worden om een elektronisch hek open te krijgen.

Een beetje verder gevorderd in het museum werd ik geconfronteerd met een aantal spawnportalen die voortdurend vijanden op me loslieten. Deze moesten uiteraard zo snel mogelijk vernietigd worden. Een van de tegenstanders die ik moest trotseren was de Inflator. Dit was een wezen in de vorm van een schild, die daarbovenop ook nog eens projectielen afschoot. Ik moest achter hem zien te geraken om zijn zwakke plek te kunnen aanvallen. Of, aangezien Bryce onsterfelijk is, kan hij zichzelf simpelweg in de fik steken en vervolgens het monster aanraken om het vuur over te zetten. Zo gaat het ook natuurlijk.

Metalfans hebben een reden om enthousiast te zijn over NeverDead. De trash metal band Megadeth heeft namelijk een liedje gemaakt speciaal voor het spel, en heel wat gevechten worden opgevrolijkt door stevig gitaarwerk. Op het einde van de demo kwam er voor de verandering een extra groot bizar monster uit het niets opgedoken. Het had acht poten: vier exemplaren bovenaan en vier onderaan, waardoor het perfect verder kon stappen als het op zijn rug terecht kwam. Heerlijk gevonden, toch?

NeverDead wordt zonder twijfel één van de paradepaardjes van Konami dit jaar. De kruising tussen Westerse en Japanse elementen zorgt voor een mix die we nog nooit eerder gezien hebben. Vijanden die bijzonder moeilijk te beschrijven zijn omdat ze er zo vreemd uitzien, een hoofdpersonage dat ledematen verliest alsof het autosleutels zijn, stevige metalmuziek en een interessante wisselwerking tussen het mannelijk en het vrouwelijke hoofdpersonage. Op die manier zou ik NeverDead kort samenvatten, en op die manier wordt het spel hopelijk een knaller van formaat. In elk geval eentje om in de gaten te houden!