New Super Mario Bros. U Deluxe review - Weinig nieuws onder de zon
Loodgieter om oud ijzer.
In de New Super Mario Bros. U Deluxe review voor de Nintendo Switch onderzoekt Randolf hoe de Wii U-versie de tand des tijds heeft doorstaan. Zit het snor?
New Super Mario Bros. U Deluxe voor de Nintendo Switch is een port van New Super Mario Bros. U voor de Wii U, destijds een launchgame voor die console. Er moest en zou tegelijkertijd met de Wii U een nieuwe Mario-game in de schappen liggen, logisch dus dat er naar de New Super Mario Bros.-formule werd teruggegrepen. Tussen 2006 en 2012 kwamen er relatief snel achter elkaar games onder die noemer uit - daar kon er dus nog wel eentje bij. Logisch, maar Nintendo speelde duidelijk op safe. En zo kennen we de immer inventieve Mario-games eigenlijk niet. Ook de Switch-versie gaat daar onder gebukt.
De New Super Mario Bros.-games draaien om het neerzetten van een 'klassieke' Mario-ervaring en dat gaat verder dan alleen een 2D-sausje. Leveldesigner Takashi Tezuka zei ooit in een interview dat ieder Mario-level zijn eigen unieke element heeft. Door dat geheime recept wordt het nooit saai. Kijk maar eens naar Super Mario Galaxy of Super Mario Odyssey. Men neme het tarten van de zwaartekracht of het belichamen van vijanden als blauwdruk en vervolgens wordt er telkens weer een creatieve draai aan gegeven. De speelsheid spat ervanaf, geen enkel level is hetzelfde.
In New Super Mario Bros. U Deluxe is dat slechts mondjesmaat het geval. Oude ideeën uit vorige Mario-games zijn in een grabbelton gegooid en krijgen hier een tweede leven. De gelijkenissen komen nog het meest overeen met Mario Bros. 3 voor de NES. Zo is er de wereldkaart met paddenstoelenhuisjes voor extra items, die je voor het starten van een level als power-up kunt meenemen. De werelden hebben bekende thema's, zoals de woestijn, een waterwereld en een ijswereld. Boom Boom wacht je halverwege ieder kasteeltje als tussenbaas op en aan het einde van een wereld versla je een van de Koopalings in hun luchtschip.
Tijdens de levels zelf worden ook veel concepten gerecycled. Zo is er eentje waarin vijanden reusachtig groot zijn en een andere waarin je door een bijtgrage vis wordt achtervolgd. Spookhuizen zijn een aaneenschakeling van nepdeuren, Lakitu zit je op de hielen en gooit Spinies naar beneden... veel heb je al eens gezien. En gehoord, want ook de soundtrack bestaat grotendeels uit remixes van klassieke Mario-deuntjes die bovendien al in de andere New Super Mario Bros.-games zijn ingezet.
Ten tijde van de originele release was er al sprake van New Super Mario Bros.-moeheid en die sleur voel je nog steeds. Voordeel van het terugkeren naar de simpele basis van Mario is dat de game ouderwets uitdagend kan zijn. Op de mechanics en algemene afwerking valt evenmin iets aan te merken, het is en blijft op die vlakken een heel competente platformer. Spieken bij een topgame als de derde Mario-game is in dat opzicht helemaal niet erg. Die opzet speelt nog net zo lekker weg als vroeger.
Nintendo introduceert in deze Switch-versie Toadette en Nabbit als speelbare personages, die er beide op gericht zijn om de angel uit de lastigere secties te halen. Toadette kan transformeren in Peach en blijft dan veel langer in de lucht, terwijl Nabbit niet door vijanden wordt geraakt. Slim bedacht, want zo maak je het niet alleen voor jezelf wat makkelijker maar is de multiplayer ook goed te doen voor minder doorgewinterde spelers.
Desondanks is niet de hele game een herhaling van zetten. Nieuwe elementen zijn er wel degelijk, ook al kom je ze slechts sporadisch tegen. Zo valt een level op dat grafisch een hele andere stijl heeft dan de rest van de game, als ware het een van Gogh-schilderij. Ook een level waarin een platform enkel voortbeweegt zolang er niet te veel vijanden op staan, is een slimme vondst. Een vliegend eekhoornpak is een van de weinige echt nieuwe power-ups, waardoor je langzamer landt en aan muren blijft plakken.
New Super Mario Bros. U Deluxe is verder ook een heel genereus pakket. Zo zit de New Super Luigi U.-uitbreiding er gratis bij, waarin je remixes van alle levels uit de hoofdgame speelt onder druk van een krappe timer. De grap is dat Luigi veel lastiger te besturen is, omdat hij hoger springt en minder snel tot stilstand komt. Doordat de moeilijkheidsgraad hem vooral in de glibberige controls zit, is deze modus even uitdagend als frustrerend.
Verder vind je nog losse uitdagingen terug, waarin stiekem enkele van de beste ideeën verstopt zitten. Probeer maar eens zo lang mogelijk op Goomba's te stuiteren zonder de grond te raken, of een level uit te spelen zonder gouden munten aan te raken. Je wordt op deze manier op speelse wijze uitgedaagd om Mario's moveset helemaal onder de knie te krijgen, anders haal je nooit de gouden plak.
Nintendo leunt zo sterk op andere Mario-games dat er maar weinig 'new' is aan New Super Mario Bros. U Deluxe. Het blijft een onderhoudende platformer, want de basis is even stevig als altijd. Ook is er genoeg te doen en zijn Toadette en Nabbit welkome toevoegingen. De game maakt echter verder weinig indruk omdat je zoveel al eens eerder hebt gespeeld. Na het verslaan van Bowser blijft er weinig hangen van een avontuur dat zich met name kenmerkt door gemakzucht, terwijl juist Mario daar altijd boven lijkt te staan.
Voor deze New Super Mario Bros. U Deluxe review speelde Randolf op een Nintendo Switch.