NHL 19 review - V(r)ies goed
Op glad ijs.
De NHL 19 review van Carl trekt naar Canada om op bevroren meertjes kleerkasten van hockeyspelers te lijf te gaan.
Ijshockey laat ons Europeanen doorgaans koud, maar aan de andere kant van de Atlantische Oceaan is de bliksemsnelle sport immens geliefd. Vooral in Canada zijn hockeyspelers niet gewoon atleten, maar nationale helden. NHL 19 brengt de passie voor ijshockey op sublieme wijze over, met ruime opties voor toegankelijkheid en een overvloed aan content. Die stortvloed aan spelmodi heeft echter wel een pijnlijk gevoel van fragmentatie tot gevolg. Bovendien lijdt ook NHL 19 aan een terugkerend probleem voor EA Sports games dit jaar: te weinig verschil met de sterke vorige editie om weer een aankoop te rechtvaardigen.
De NHL is al langer een koploper binnen de sportdivisie van EA Games wat betreft toegankelijkheid, en dat is ook het geval in NHL 19. Meteen bij aanvang krijg je de keuze uit drie verschillende controleschema's, afhankelijk van je ervaring met virtuele ijshockey. Nieuwe spelers krijgen een arcadeconfiguratie met twee knoppen, ervaren spelers hebben het genuanceerde pro-model met enkel de sticks, en het model daartussen vindt de ideale balans tussen beide doelgroepen. Datzelfde geldt voor de regels, die je extreem kunt simplifiëren of net hyperrealistisch kunt maken. Op elk moment is alles aanpasbaar, zodat eender wie de arena op kan schaatsen en plezier hebben.
De vele spelmodi volgen diezelfde filosofie. Would-besportmanagers kunnen zich uitleven in oerklassieker Franchise, terwijl Be A Pro je enkel de controle geeft over jouw zelfgemaakte speler. In Season Mode bestuur je dan weer een volledig team, terwijl je in World of CHEL in kleinere groepen minigames zoals Threes en Ones speelt. En dan ben je nog niet eens begonnen aan Hockey Ultimate Team, dat het verslavende concept van FIFA en Madden op de NHL toepast. Alle modi zijn met zorg voor detail afgewerkt, waardoor ze allemaal evenwaardig aanvoelen en je zorgeloos uren pompt in wat jou het beste ligt.
De enorme variatie aan verschillende modi heeft echter een keerzijde, want NHL 19 kampt met een zeer gefragmenteerd karakter. Alle modi staan namelijk volwaardig op zichzelf, maar zijn op geen enkele manier met elkaar verbonden. Je maakt verschillende personages aan voor Be A Pro en World of CHEL, verschillende teams voor HUT en Franchise, en begint dus in elke modus opnieuw van voren af aan. Het gemis aan een gevoel van centrale progressie zorgt er na een tijdje voor dat er een domper op je enthousiasme komt om steeds vanaf nul te beginnen.
Eveneens demotiverend is het gebrek aan vooruitgang vergeleken met NHL 18. De Franchise-modus is nu al enkele jaren aan vernieuwing toe, maar blijft ook deze keer ongewijzigd. HUT is weliswaar nog dieper uitgewerkt, maar dat is meer de verdienste van EA's wens om Ultimate Team over al diens sportgames up-to-date en consistent te houden. De allergrootste zondaar wat betreft ter plekke blijven trappelen is Be A Pro. Hoewel de constante groei van jouw personage in de modus geweldig blijft, mist het de fantastische presentatie en omkadering van FIFA's The Journey en Maddens Longshot. NHL 19 bengelt dus achterop in het peloton van EA's sportgames en singleplayermodi.
Nochtans blinkt NHL uit in het gebruik van de Frostbite-engine. Animaties zijn enorm vloeiend, de framerate hapert nooit ofte nimmer en de toeschouwers vallen op door de aandacht voor detail en dynamiek. Ze juichen, slaan op de glazen wand en bij het scoren van een punt zie je de locale mascottes uit hun dak gaan. Bovendien stelt editie 2019 je meer dan ooit in staat om je zelfgemaakte spelers tot in de puntjes te customizen met honderden verschillende kledingsopties en zelfs verschillende kleuren voor de veters van je schaatsen. Die customization komt vooral in het informele World of CHEL mooi naar voren.
NHL 2019 is een bijzonder toegankelijke sportgame, die bovendien heerlijk wegspeelt. Franchise, Season Mode en Be A Pro bieden qua singleplayer genoeg content om tot volgend jaar bezig te zijn, en dan ben je nog niet eens aan Hockey Ultimate Team of de minigames van World of CHEL begonnen. Die rijkdom aan content gaat echter gepaard met een gevoel van fragmentatie, alsook met veroudering. Vooral de Be A Pro-modus heeft nood aan een behandeling à la The Journey of Longshot om relevant te blijven. EA's NHL-reeks blijft dus van torenhoge kwaliteit, maar grote veranderingen blijven ook dit jaar nog even in de koelkast.
Carl testte de NHL 19 review op PlayStation 4.