NieR: Automata review - Elegant, impactvol, hartverscheurend, hoopgevend
Elegant, impactvol, hartverscheurend, hoopgevend.
Taro Yoko is de bedenker en regisseur van de Drakengard-games en NieR. Zijn games staan bekend om hun duistere atmosfeer en onorthodoxe ontwerp dat de duistere kant van mensen onderzoekt. Ondanks matige gameplay en eentonige zijmissies, veroverde de eerste NieR veel harten met een sterk verhaal, cast en soundtrack. Dankzij de status als cultklassieker durft Square Enix het aan een vervolg te produceren. Yoko besluit dat de gameplay beter moet en schakelt PlatinumGames in. Een gouden ingreep, want NieR: Automata overtreft met ijzersterke sfeer, muziek én gameplay moeiteloos het origineel.
Als androïde 2B moet je de aarde van robots bevrijden. Na een robotinvasie zijn de overblijfselen van de mensheid naar de maan gevlucht. 2B krijgt ondersteuning van 9S, een androïde die de robots kan hacken. Hoewel het verhaal met de simpele opzet 'mensheid goed, robots slecht' begint, kom je er al snel achter dat dat een te zwart-witbeeld is. Waar de eerste secties zielloze vijanden voorschotelen, vertonen de robots al snel angst als ze 2B zien. Vanaf dat moment kom je ook andere levensvormen tegen en krijgt het verhaal diepte.
Hoewel NieR: Automata een vervolg is, hoef je het origineel niet te kennen om ervan te genieten of het verhaal te begrijpen. Voor terugkerende spelers is de game al vanaf de eerste klanken van Keiichi Okabe's fenomenale soundtrack herkenbaar. Enkele namen en personages komen je bekend voor, maar in essentie staat NieR: Automata uitermate goed op zichzelf.
Je eerste playthrough duurt ongeveer vijftien uur en is een meeslepende ervaring, maar eigenlijk begint het verhaal dan pas. Je hebt namelijk scenario A gespeeld. Daarna speel je scenario B, een herhaling van het verhaal vanuit het oogpunt van 9S. Elk nieuw scenario dat je daarna start, biedt een nieuw perspectief. Daardoor pluis je het verhaal dieper uit en leer je de personages beter kennen. Nieuwe nuances voeden je nieuwsgierigheid en versterken de replaywaarde.
Dankzij de sublieme gameplay blijf je met plezier door de scenario's gaan en overtreft NieR: Automata zijn voorganger. 2B oogt zo soepel als een danseres, maar heeft de impact van een MMA-vechtster. Ze is zowel sierlijk als gevaarlijk, en een genot om te besturen. Gevechten boeien daardoor veel meer dan in de eerste game. Zeker zodra je verschillende wapens hebt om mee te vechten, blijft combat fris. Heb je genoeg van je katana? Neem er een speer bij of ga met je vuisten je vijanden te lijf. Of probeer andere stijlen uit als je in een latere playthrough andere personages bestuurt. Hoe dan ook: de combat is snel, stijlvol, spectaculair en draagt PlatinumGames' kwaliteitszegel.
Daarnaast is de gameplay enorm divers. Bazen kennen verschillende fases en veranderen soms in een fantastische chaos. Tijdens de Opera Singer-baas vliegen gevaarlijke energieballen je om de oren, schieten vastgenagelde androïdes signalen op je af waarmee de baas je hackt, en komt zij je met vlijmscherpe spiezen achterna. Soms stap je bovendien over op sidescrolling en bullet hell/shoot 'em up-secties. Ook de eindbaas en de weg daarnaartoe zijn een memorabele ervaring. Een ware afsluiter van een spectaculaire en emotionele reis.
Al zijn er enkele schoonheidsfoutjes. De camera speelt vooral in hectische situaties parten. Zo gaat de lock-on na het verslaan van een vijand niet automatisch op een ander over. Ook is het in zulke situaties moeilijk een specifiek doelwit uit te kiezen. Verder zijn de zijmissies over het algemeen inwisselbaar. Wel bieden de meeste missies verdiepende momenten tussen 2B en 9S, en enkele missies boeien inhoudelijk. Niettemin loopt NieR: Automata met zijn saaie zijmissies weer in de val van zijn voorganger.
Yoko omschrijft de centrale thema's van NieR Automata als 'agaku' - het Japanse woord om je uit een moeizame situatie te worstelen - en liefde. Tijdens je playthroughs vraag je je bijvoorbeeld af hoe de strijd tussen mens en robot beslecht kan worden, en welke rol androïdes niet alleen tijdens, maar ook na de oorlog hebben. Is er überhaupt hoop voor de mensheid? Tussen zulke existentiële vraagstukken door denk je na over de relatie tussen personen, de verbintenis die mensen delen en de eindigheid van het leven. Dat weet Yoko uitermate effectief met een handjevol androïdes en robots teweeg te brengen.
Het verhaal en de personages zijn de kracht van de originele NieR, en Automata zet eenzelfde emotionele ervaring neer. De vijf mogelijke scenario's en eindes verrijken de ervaring doordat je de personages voortdurend beter leert kennen. Veertig tot vijftig uur lang wil je doorspelen en meer ontdekken - niet omdat eerdere playthroughs onbevredigend zijn, maar omdat je juíst meer van het verhaal wilt achterhalen. Sta niet te kijken als tranen je in de ogen springen, al dan niet met een glimlach op je gezicht. De spelwereld zit namelijk boordevol emotie.
Met al het moois, goeds, emotioneels en spectaculairs dat NieR: Automata te bieden heeft, vergeef en vergeet je de kleine minpunten zonder moeite. De sfeer, personages, verschillende eindes en soundtrack houden je tijdens het spelen aan je beeldscherm gekluisterd. Maar de echte kracht van de game merk je pas als je dagen nadat je de controller hebt neergelegd nog steeds aan 2B, 9S en de andere androïdes denkt. Tel daarbij de fraaie combat op, en Taro Yoko levert met NieR: Automata eindelijk een game af waar de gameplay op gelijke hoogte als de sfeer staat.
NieR: Automata is nu voor de pc en PlayStation 4 beschikbaar.