No Man's Sky is meer dan een verkenningstocht
Hands-on met een virtueel universum.
Sony kondigt vandaag aan dat No Man's Sky op 22 juni lanceert. Sinds de eerste aankondiging van de game tijdens Sony's persconferentie tijdens E3 2014 vrezen critici dat het virtuele universum niet meer is dan een opgesmukte kijkdoos. Een heelal dat mooi is om te verkennen, maar voor de rest weinig interactie biedt. Maar een hands-on speelsessie leert snel dat No Man's Sky heel wat meer te bieden heeft dan enkel kosmische snoepreisjes.
In No Man's Sky simuleert ontwikkelaar Hello Games op basis van algoritmes een universum boordevol sterren en planeten. Elk deel van dat heelal wordt willekeurig gegenereerd. Alles van het terrein van een planeet, de plantengroei, de samenstelling van de atmosfeer tot de morfologische eigenschappen van de inheemse diersoorten wordt door een opeenstapeling van wiskundige formules bepaald. Deze rekensommen worden vervolgens in een charmante visuele stijl gegoten, waardoor elke planeet een eigen identiteit heeft. Jouw doel is om het mysterieuze centrum van het universum te bereiken.
Maar om die eindbestemming te bereiken, moet je meer doen dan simpelweg in je ruimtetuig springen en blijven vliegen. Je moet ook ruilen, vechten en vooral overleven. Welk aspect de overhand krijgt, bepaal je deels zelfs, maar slechts een zorgvuldig evenwicht tussen al je mogelijkheden leidt je naar het einddoel.
Alles begint bij verkenning. Je gebruikt een scanner om interessante locaties te vinden: resources om te ontginnen, een nederzetting van een van de buitenaardse rassen of een zeldzame monolith. Die zwarte stenen leren je de geschiedenis en talen van het heelal. Je hebt die kennis nodig om met de verschillende aliens te communiceren en hun beweegredenen te kennen. Een gebrek aan begrip leidt namelijk al snel tot misverstanden. Zonder het te beseffen, beledig ik een soort van papegaai/salamander, waarna hij niet langer met mij wil ruilen. Ik reageer vervolgens door dan maar in zijn fabriek in te breken en zijn wapentechnologie te stelen.
Want in No Man's Sky ben je steeds op zoek naar nieuwe upgrades voor je schip, wapens en ruimtepak. Niet alleen om bijvoorbeeld sneller te vliegen of te ontginnen, maar ook om langer te overleven. Een onbekende planeet is namelijk een gevaarlijk oord. Zo trotseer ik een ijsplaneet met temperaturen enkele honderden graden onder nul. Al snel loopt de batterij van mijn ruimtepak leeg en moet ik een put graven om me tegen de koude nacht te beschermen. Tot overmaat van ramp zit er ook een ras woeste dieren achter me aan omdat ik tijdens het landen een van hun makkers 'per ongeluk' met een laser raakte.
Wanneer ik uiteindelijk veilig een nederzetting bereik, kom ik al snel tot de vaststelling dat de enige inwoner tot hetzelfde ras behoort als de alien waarvan ik eerder stal. Hij lijkt humeurig en ik begrijp nog steeds geen snars van wat hij zegt. Omdat ik niet op zijn hulp moet rekenen, trotseer ik in een wanhoopspoging de koude en spurt ik naar mijn ruimteschip. Halverwege sterf ik en respawnt een kloon van mij in een ruimtestation.
Die stations zweven her en der rond planeten, en werken als een savepunt en een uitvalsbasis om handel te drijven en NPC's te ontmoeten. Na m'n wedergeboorte beslis ik om een andere planeet te bezoeken, met hopelijk een beter klimaat en de juiste resources om mijn wapen te verbeteren. Onderweg stoot ik op een piratenschip dat mij laf in de rug probeert aan te vallen. Wanneer we beiden door de dichte atmosfeer breken, verliest hij echter het overzicht en weet ik hem met enkele rake schoten uit te schakelen.
Mijn bestemming is een gematigde, groene planeet bevolkt door schattige knaagdieren die geen bedreiging vormen. Al snel toont mijn scanner een grote hoeveelheid titanium in de bodem. Ik ga meteen aan de slag om die te ontginnen. De mijnoperatie is echter niet naar de zin van de Sentinels. Die mysterieuze robots zijn de Big Brother van het heelal en grijpen in wanneer je het ecosysteem van een planeet verstoort. Wat volgt, is een steeds verder escalerend vuurgevecht waarbij ik eindelijk opnieuw het loodje leg. Hello Games belooft een verklaring voor die autoritaire machines, maar houdt die voorlopig liever geheim.
Hoewel een groot deel van No Man's Sky in mysterie blijft gehuld, toont het avontuur dat ik slechts op een half uurtje beleef dat de game voor iedereen wat te bieden heeft. De versie die ik speelde had nog wel met enkele technische problemen te kampen, zoals texture pop-up en framerate-vertragingen. Maar creatief zit het goed. Dit universum is meer dan mooie plaatjes, het is een gigantische zandbak die je op verschillende manieren naar je hand zet. Verkennen, ruilen, vechten en overleven zijn evenwaardige activiteiten. Nu is het enkel nog tot eind juni wachten om te ontdekken hoe lang deze kosmische lotsbestemming blijft boeien.
No Man's Sky is vanaf 22 juni beschikbaar op PlayStation 4 en pc.