Obscure: Aftermath
Griezelen op je PSP.
De combat tegen verschillende zombies verloopt via een automatisch lock-on systeem. Zoals je wel kunt verwachten, zorgt dit soms voor wat probleempjes in het heetst van de strijd. Hetzelfde kan gezegd worden over de camera die met de d-pad wordt bestuurd (en dus moeilijk te manipuleren valt als je met de analoge stick rondloopt). De besturing is misschien niet optimaal, maar het went wel. Vooral het quick-select menu voor medicatie en wapens blijkt na verloop van tijd zeer praktisch te zijn.
Het is alleen spijtig dat, eenmaal het mechanisme in je vingers zit, je waarschijnlijk al 1/3 van de game achter je hebt gelaten. Na zo’n 6-7 uurtjes heb je het einde bereikt en daar stopt het dan ook echt. Geen nieuwe moeilijkheidsgraad. Geen ‘New Game +’ modus. Echt veel motivatie voor een tweede sessie is er dus niet. Je kan wel nog tussenfilmpjes en stukken artwork vrijspelen. De kans is echter groot dat je na de eerste playthrough al (bijna) alles hebt.
Toch nog even vermelden: de in-game zombies zullen je niet meteen nachtmerries bezorgen, maar bekijk zeker en vast eens de unlockbare artwork. Heerlijk ziek materiaal.
Nu even over naar de music & sound. De voice-acting is redelijk slecht, maar niet minder dan de acteerprestaties die je ziet in de gemiddelde horrorfilm. Daar het campy gevoel dus echt wel op zijn plaats is, lijkt het me moeilijk hierop gerechtvaardigde kritiek te leveren. Dit kan ik wel doen voor de muziek. Laten we één ding duidelijk maken, de soundtrack van Aftermath is goed, zonder twijfel (en gratis te downloaden trouwens). Het enige waar ik me soms aan ergerde, was de timing. Hoewel de nummers van hoge kwaliteit zijn, komen ze op soms zeer bizarre momenten naar boven, er zijn zelfs enkele tracks die simpelweg niet in de sfeer van de game passen. Hetzelfde kan eigenlijk gezegd over de geluidseffecten. Het is natuurlijk nog altijd beter om goede muziek en middelmatige timing te hebben dan andersom, maar toch…
Naast de speelduur was er nog één iets dat me doorheen het spelen echt dwars zat: de angst. Meer bepaald, de afwezigheid van die angst! Begrijp me niet verkeerd, op gebied van spanning is alles oké, de hele survival-feel zit mooi in het geheel verwerkt. Het is de horror die ik niet voel. Dit ligt helaas niet aan het spel, maar aan het medium. De game is een goede aanvulling aan het schaarse survival/horror genre voor de PSP, maar er is een reden dat het genre zo dun bedeeld is. Griezelen doe je in je eentje, in het donker, het liefst met een surround systeem en een veel te groot LCD-scherm waar je van op ongezonde afstand naar zit te staren. Niet terwijl je in een trein staat om 7:20 in de ochtend met een stuk of 10 man rond je.
Toch kan ik ze de keuze voor de handheld niet kwalijk nemen. Daar ObsCure geen gigantisch succes was aan de kassa, had waarschijnlijk niemand het budget over voor een project op de huidige generatie thuisconsoles. We zullen dit trouwens nog vaker zien, denk maar aan Steambot Chronicles en Valkyria Chronicles (voor de niet-kenners, die twee titels hebben niets met elkaar te maken).
Al bij al is Aftermath een mooi ogende en vooral leuke game. Had de herspeelbaarheid niet zo laag gelegen, ik hadden we er een acht op geplakt. Nu, een zeven is ook absoluut niet slecht. Zeker het overwegen waard als je een PSP hebt en van het genre houdt. Tot slot nog eens voor de duidelijkheid: de game is een port van Obscure II, heb je deze titel dus al voor de PS2, Wii of PC, hou er rekening mee dat de games bijna identiek zijn.