One Piece Odyssey review – Een reis met bochten
Gestrand.
De One Piece Odyssey review van Joachim doorkruist een gloednieuw avontuur van de Straw Hat Pirates en vertelt of het de reis waard is.
Homeros zou best trots zijn. Grootschalige games plakken sinds recent "zijn" odyssee achter hun titel om de schaal en ambitie van een project te benadrukken. Denk maar aan het immense Assassin’s Creed Odyssey of het meeslepende Super Mario Odyssey. Vandaag staan we voor een nieuwe odyssee: One Piece Odyssey dropt de Straw Hat Pirates in een unieke en lange reis, maar verdient het die titel van odyssee wel?
De Straw Hat Pirates raken met hun schip de Thousand Sunny aan het begin van One Piece Odyssey in een zeer turbulente storm verzeild. Het schip raakt zwaar beschadigd en zodoende strandt onze piratencrew op een mysterieus eiland. Al snel wordt duidelijk dat ze zich bevinden op het legendarische eiland Waford, een weelderige locatie die uit bossen, stranden, ruïnes en teisterende stormen bestaat. Om het geheim van het eiland te ontgrendelen, gids je Monkey D. Luffy en co doorheen niet alleen Waford maar ook andere locaties uit hun vorige avonturen zoals de Desert Kingdom, Alabasta. Dat betekent echter dat je als leek veel belangrijke achtergrondinfo niet begrijpt. De hele animereeks inhalen is geen sinecure; je staat immers voor de herculische opdracht om de intussen meer dan duizend afleveringen te bekijken. Als beginner loop je bijgevolg verloren tussen de vele One Piece-referenties.
Geen openwereldgame zonder verkennen. Daarin spelen de unieke vaardigheden van de vele crewleden een rol. Luffy grijpt zich bijvoorbeeld met zijn rubberen armen vast aan ankerpunten om nieuwe gebieden te bereiken, Usopp schiet vogelnestjes met loot neer en Sanji weet speciale kookingrediënten te spotten. Dat verkennen beschikt overigens over een duidelijke incentive in de vorm van Cube-fragmenten, die her en der verspreid liggen en je verloren ‘combat moves’ doen herinneren. Ten slotte beschik je over een scanfunctie genaamd “The Color of Observation Haki” waarmee je verborgen schatten en vijanden met een hogere XP-beloning ontdekt. Door de efficiënte mix van One Piece-elementen en openwereldontwerp moedigt One Piece Odyssey verkenning aan.
Voor een game die een reis van epische proporties belooft, voelt alles echter heel beperkt aan. Zo is het design niet in vrije omgevingen opgedeeld, maar in afgebakende gebiedjes verbonden via strakke paden. Daardoor raakt de illusie van een grandiose wereld snel doorprikt. Het tempo wordt ook opzettelijk vertraagd en de speellengte onnodig uitgerekt door 'fetch quests'. 'Fast travel points' worden dan weer pas erg laat beschikbaar, wat het tempo nog meer vertraagt. Het voelt dan ook aan alsof je op automatische piloot reist en je als One Piece-piraat nooit van ongebreidelde vrijheid mag proeven.
One Piece Odyssey slaagt echter wel met verve in sterke 'turn-based' gameplay. Arena’s worden in afzonderlijke cirkels ingedeeld. Dat systeem, in de game Scramble Area Battle genoemd, zorgt ervoor dat je personages vastzitten in cirkels tegen hun eigen tegenstanders. Om anderen te helpen, moet je ofwel je eigen cirkel veilig maken ofwel langeafstandsaanvallen uitvoeren. Het systeem is strategisch, maar heb je toch snel onder de knie. Dat alles gaat gekoppeld met een systeem bestaande uit drie klassen die als een soort van schaar-steen-papier functioneren: Power, Speed en Technique. Voeg daar nog eens unieke vaardigheden per personage en Bond Arts - een supercombo van meerdere personages - aan toe, en One Piece Odyssey heeft een brede waaier aan opties die zorgt voor diepgang op de lange duur.
Zodra je dat systeem beet hebt, mag je rekening houden met Dramatic Scenes. Dat zijn optionele doelen die tijdens een gevecht de kop opsteken en die je belonen met een knappe XP-boost als je ze weet te voltooien. Als tactisch nut zorgen ze ervoor dat je een strategie ineens moet bijsturen. Soms moet dat ook uit noodzaak. Een Dramatic Scene kan bijvoorbeeld een vijand aanwijzen met een zware opbouwende aanval die je binnen een bepaalde tijd moet afstoppen. Doe je dat niet, dan kan dat ernstige schade opleveren. Dramatic Scenes durven dus roet in je strategie gooien. Daardoor zijn gevechten altijd dat tikkeltje onvoorspelbaarder en blijf je alert voor wat er op het slagveld gebeurt.
Qua technische prestaties zit het grotendeels snor. Het waarheidsgetrouwe visuele detail, de typische animegrimassen en lekker opzwepende muziek geven je het gevoel dat je een hele interactieve verhaalboog uit het One Piece-universum beleeft. Gebieden zien er kleurrijk uit en spatten daardoor van het scherm. Accurate lipsynchronisatie is op meerdere momenten echter afwezig. Een valse noot die kon worden vermeden, zeker aangezien je de game enkel met Japanse stemmen kunt spelen. En dan zijn er nog de voorgerenderde cutscenes die tegen een schamele 30 frames per seconde afspelen terwijl de rest van de game met een vlotte 60 frames flirt. De technische afwerking is dus prima, met wat bedenkelijke kanttekeningen.
One Piece Odyssey is een vermakelijke game die de look en feel van de reeks prachtig tot leven brengt. Het hele spektakel oogt kleurrijk en klinkt authentiek. De combat voegt via de Scramble Area Battle-cirkels en Dramatic Scenes bovendien interessante twisten aan traditionele 'turn-based' gevechten toe. De gelimiteerde wereld en zinloze doelen halen echter te strak de teugels aan, waardoor het avontuur nooit volledig losbarst. De excursie in One Piece Odyssey levert een charmante ervaring af, maar die odyssee… die zal voor een andere keer zijn.
Voor de One Piece Odyssey review speelde Joachim op PlayStation 5.