Overwatch 2 is meer patch dan sequel - en dat is prima
5v5 bonanza.
Het uitbrengen van heroshooter Overwatch in 2016 markeert de laatste grote (controversieloze) hit van Activision Blizzard. Een opvallend gepolijste spelervaring die in recente jaren steeds meer aan populariteit verloor. Bijgevolg kwam drie jaar geleden de aankondiging van Overwatch 2 met een standalone-PvE-ervaring voor de gehele Overwatch-line-up, maar Blizzard pivoteerde hier vlot van weg door ook het PvP-gedeelte op de schop te nemen dat nu middels ‘early access’ beschikbaar is. Rekent de studio eindelijk af met enkele pijnpunten uit het origineel en maakt het de weg vrij om oude glorietijden te doen herbeleven? Of is Overwatch 2 vooralsnog een veredelde update met achterstallig onderhoud?
De grootste verandering in Overwatch 2 is dat de hoofdmodi louter 5v5 zijn, in tegenstelling tot de 6v6 uit het origineel. Op de slechtste momenten in deel één voelden de gevechten aan als een oneindige, progressieloze uitwisseling tussen schade en schilden. Overwatch 2 rekent hier definitief mee af. De hoofdmodi zijn beperkt tot vijf-tegen-vijfmatches met plek voor slechts één tank. Hierdoor fungeren tanks minder als grote kogelsponzen en worden individuele acties beter beloond. Met name goed getimede flankeeracties werpen nu meer vruchten af. Daar waar je Reapers flankeeractie voorheen vaak door een onverwachte D.Va Defense Matrix werd verpest, slaagt die nu regelmatiger. Die ene tank per team zal immers hun focus meer op het gros van het gevecht hebben. Het afnemen van één tank per team is een hoognodige frisse wind voor Overwatch die individuele acties laat schijnen.
Daarnaast brengt Overwatch 2 veranderingen voor de gehele ‘hero line-up’ met zich mee. Met name het verwijderen van harde crowdcontrol-capaciteiten springt hier in het oog. Die vind je nu namelijk hoofdzakelijk op tanks. Zo is Cassidy’s iconische Flashbang vervangen door een Magnetic Grenade die alleen schade doet. De veranderingen voor de tanks zijn ingrijpender, aangezien elke tank zijn rol solo moet kunnen vervullen. Dat contrasteert met bijvoorbeeld support Zenyatta, die als enige verandering een sterkere schop heeft gekregen. De veranderingen aan heroes passen goed bij elke rol maar zullen met uitzondering van de tanks grotendeels onder de radar vliegen.
Verder maken drie nieuwe heroes hun opwachting in Overwatch 2. Sojourn, de als Mewtwo gevormde ‘damage hero’, is het generiekst. Haar abilities en speelstijl lijken namelijk ontzettend veel op die van Soldier 76. Toch wordt de variatie hier gewaardeerd en opent haar hoge sprong de mogelijkheid tot andere flankeerroutes vergeleken met 76. Junker Queen en Kiriko springen dan weer meer in het oog. Eerstgenoemde is een unieke ‘shotgun tank’ met innovatieve interacties met haar mes. Laatstgenoemde introduceert een derde – naast Hanzo en Genji – ninja afkomstig uit het Shimada-kasteel. Het is een vlot spelende acrobatische hero die de characterkits van Hanzo en Genji smaakvol combineert voor een rol als support. Drie nieuwe heroes is echter een karige hoeveelheid in vergelijking met de twee tot drie die Overwatch jaarlijks uibracht. Daarnaast is ook de toevoeging van Echo alweer 2,5 jaar geleden. De nieuwe heroes zijn weliswaar goed ontworpen en voegen wat nodige variatie toe aan het rooster, maar na 3 jaar ontwikkeltijd had je er meer mogen verwachten.
De zes toegevoegde nieuwe maps zijn dan weer allesbehalve karig. Met New York, Rome, Toronto, Monte Carlo, Rio de Janeiro en Lissabon pingpongen de nieuwe gevechtslocaties werkelijk de hele wereld over. Qua diversiteit, oogstrelende details en mapdesign voelt het geheel als een duidelijke evolutie op het origineel aan. Bovendien lijkt ook hier gedeeltelijk afgerekend te worden met de frustrerende knelpunten van weleer. Zo vind je dikwijls meerdere toegangswegen naar elk in te nemen mapdeel. Paraiso, Rio de Janeiro zal daarbij snel als je nieuwe favoriet gelden. De sfeer druipt van Overwatch 2’s grootste en meest kleurrijke map af en de talrijke innovatieve tussenroutes – die eindigen in Lucio’s club – zullen je nog maanden boeien. De locaties in Overwatch 2 zijn eyecatcher en een duidelijke verbetering ten opzichte van het origineel.
Ook pronkt Overwatch 2 met een nieuwe spelmodus. Push vervangt namelijk het impopulaire Two Control Point (2CP) uit de vorige game. In Push strijden beide teams om één robot die ze vijandelijk gebied inleiden. De rol van aanvaller en verdediger wisselt daarbij beurtelings op natuurlijke wijze. De spelmodus rekent daarmee ook af met de grote knelpunten van het origineel. In de grote touwtrekwedstrijd ga je immers constant op een ander punt het gevecht aan. Push benadrukt de op hoog tempo bevochten spannende momenten en is een perfecte toevoeging aan Overwatch 2.
De resterende toevoegingen voelen als een tweesnijdend zwaard aan. Grafisch is de engine ietwat opgepoetst, al gaat die verbetering lichtelijk ten koste van het overzicht. Alles oogt nu beter reflectief, wat tijdens het overgooien van Ultimates afleidend is. Ook de userinterface (UI) ziet er iets beter uit en toont nu zelfs een in-gamescorebord, wat echter ten koste van ‘post-game’-medailles gaat. Het is een opmerkelijke keuze om meer informatie tijdens het spelen te tonen en vervolgens geen informatie naderhand te tonen. Daardoor ontbreekt een manier om goede prestaties in het zonnetje te zetten. Als gratis game is Overwatch 2 ten slotte ook toegankelijker, wat op zijn beurt zorgen over mogelijke ‘pay-to-win’-aspecten doet rijzen. Nieuwe heroes worden immers pas laat in de gratis versie van de Battle Pass vrijgespeeld. De grafische, UI- en free-to-play-veranderingen zijn kortom niet impactvol en brengen duidelijke voor- en nadelen met zich mee.
Het gros van de toevoegingen en aanpassingen in Overwatch 2 is een welkome evolutie die de gouden formule van het origineel weer wat glans geeft. Het zijn er echter niet zodanig veel dat het je hoofd doet tollen. Het is dan vooral wachten op wat het PvE-gedeelte in 2023 in petto heeft. Met de focus op alleen PvP is de game nog het best te omschrijven als Overwatch 1.5. Maar meer dan dat heeft het voorlopig niet nodig om aan de top van het shootergenre te staan.
Dit opinieartikel over Overwatch 2 is geschreven door Joël Nicola. Hij speelde de game op pc.