Paper Mario: Sticker Star Review
Om (soms) achter het behang te plakken
Paper Mario: Sticker Star is geen RPG. Shigeru Miyamoto himself maakte korte metten met het eerste prototype, dat hij bestempelde als 'niets meer dan een port van de GameCube versie (The Thousand-Year Door).' Hij wilde iets originelers. Zo kwam ontwikkelaar Intelligent Systems met het stickersysteem op de proppen en doopte die de game om tot iets heel anders. Sticker Star is geen RPG geworden, maar een 'sticker battle adventure.' Met alle voor- en nadelen van dien.
De game lijkt nochtans verraderlijk veel op de RPG's uit de vorige delen van de franchise. Omgevingen en objecten zijn veelal opgebouwd uit papier en karton, en Mario en zijn vrienden (en vijanden) zijn zo plat als een dubbeltje. Of in dit geval als een sticker. Ook de turn-based gevechten zijn weer van de partij, waar je met een goede timing achter je aanvallen meer schade doet.
Toch is de game geen RPG. Je verdient geen ervaringspunten, Mario heeft (bijna) geen statistieken te verhogen en er zijn geen originele personages om een team mee samen te stellen. Al snel blijken de gevechten een verspilling van je tijd en van je stickers, die je tevens gebruikt om je tegenstanders mee aan te vallen. Sterker, als je ieder gevecht aangaat zal je later in de problemen komen als je tegenover een baasgevecht komt te staan. De balans is wat dat betreft nogal zoek.
In Sticker Star draait het allemaal om de plakplaatjes uit de titel. Je trekt ze uit je omgevingen van de muren (overigens een zeer bevredigende bezigheid dankzij de uitstekende animatie die ermee gepaard gaat) en koopt ze in winkeltjes. Je vindt ze in allerlei geheime hoekjes en gaatjes of wint ze in gevechten. Hierin gebruik je ze ook als enige aanvalsmethode. Zo gebruik je een hamer-sticker om vijanden met stekels op hun rug te raken en een spring-sticker om de simpele Goomba's uit de weg te ruimen.
Omdat iedere tegenstander een andere sticker nodig heeft zijn de gevechten lekker strategisch. Het is dan ook jammer dat de game zo in elkaar steekt dat je de gevechten beter kan vermijden. Als je zonder de juiste stickers komt te zitten is het namelijk over en uit en kun je enkel loos toekijken hoe Mario genadeloos in elkaar wordt geslagen. 'Waarom heeft Mario überhaupt stickers nodig om op een tegenstander te springen?' vraag je je nog af voordat je roemloos ten onder gaat.
Nergens is dit vervelender dan in de baasgevechten. De bazen zien er erg imposant uit maar zijn enkel te vellen met een specifieke combinatie van stickers. Heb je die stickers toevallig niet bij je of gebruik je ze op het verkeerde moment, dan ben je ten dode opgeschreven. Om nog maar te zwijgen over de zoektocht naar die ene sticker. Het is goed mogelijk om volledig langs een verstopte sticker te lopen die je in latere levels ineens nodig hebt om verder te geraken. Probeer dan nog maar eens te verzinnen in welk level je ergens niet goed hebt gekeken.
Hetzelfde geldt voor de speciale 'Things-'stickers die je gebruikt om omgevingspuzzels op te lossen, als een ware point-and-click adventure. Zo plak je een enorme ventilator voor een windmolen, zodat de wieken gaan draaien en je dus naar binnen kan. Ook hierbij is altijd één oplossing de juiste en verspil je je sticker als je het fout doet. In dit geval ook nog eens een peperdure, zeldzame sticker. Experimenteren is geen optie en puzzels komen dan ook vaak neer op vallen en opstaan, met een flinke tik op de vingers als je fout gokt.
Het is jammer dat je zo vaak tegen een dergelijke muur oploopt want ondanks die ergernissen valt er ook veel te genieten. Juist door de RPG-elementen weg te laten (geen ellenlange tussenfilmpjes of dialogen, bijvoorbeeld) en te kiezen voor een wereldkaart met losse levels zit de vaart er lekker. Sticker Star is dan ook perfect voor onderweg of even snel tussendoor. Het Stickermuseum is ook een slimme vondst: hier kun je al je stickers in lijstjes plakken om zo je verzameling compleet te maken. Gotta Stick 'Em All! Het script is tevens uitstekend gelokaliseerd, zit vol woordgrappen en oprecht hilarische situaties en zit tot de nok toe gevuld met inside jokes.
Super Mario 3D Land was lange tijd de beste grafische showcase die de Nintendo 3DS had. Het is dan ook wel zo toepasselijk dat het stokje nu is overgenomen door deze nieuwe Mario game. Sticker Star is een game waarbij je de speelervaring aanzienlijk verbeterd met de 3D-slider omhoog. Intelligent Systems verrast telkens weer met creatieve special effects en camerabewegingen, die er fantastisch uitzien in 3D.
Op het ene moment gooit een Shy Guy een pot verf over je heen, waarbij de verf over je hele scherm terecht komt en de achtergrond minder zichtbaar maakt. Even later sla je een Goomba van links naar rechts, van achter naar voor, waar hij tenslotte nog even aan je scherm blijft plakken. In een platformsegment word je vanop de achtergrond lastig gevallen door twee Boomerang broertjes, die hun boemerangs richting je scherm gooien. In de bossen schijnen heel subtiel stroken zonlicht tussen het bladerdak door en in de besneeuwde bergtoppen dwarrelen de sneeuwvlokjes je tegemoet. Het zijn zomaar een paar voorbeelden in een game, waar je toch snel zo'n twintig uur zoet mee bent.
Paper Mario: Sticker Star doet iets nieuws met de Paper Mario formule en slaagt daar deels in. Als je je verwachtingen bijstelt en ruimdenkend dit avontuur betreedt, dan ga je er het meest van genieten. De game ziet er prachtig uit en de creativiteit spat er vanaf; iets wat de Mario franchise tegenwoordig goed kan gebruiken. Het sticker-systeem is echter vaak ronduit frustrerend en je hebt dan ook het nodige geduld (of een walkthrough…) nodig om de game niet achter het behang te plakken. Wat overigens dan wel weer toepasselijk zou zijn.
De review van Paper Mario: Sticker Star doorgenomen, en je hebt wel zin om het spel in huis te halen? Dat kan want de game is nu verkrijgbaar voor de Nintendo 3DS!