Part Time UFO review - Knusse klusser houdt je in z'n greep
Maar maakt je ook stapelgek.
De Part Time UFO review van Randolf vertelt je of de puzzelgame van het team achter de Kirby-serie je in z'n greep houdt of z'n grip juist snel verliest.
Laat het maar aan de bedenkers van Kirby over om een game te ontwerpen die vanaf de eerste seconde je hart steelt. Want dat doet Part Time UFO, de nieuwste titel van HAL Laboratory. Part Time UFO lanceerde twee jaar geleden voor smartphones en is nu ook op de Nintendo Switch te koop. Of het nu de expressieve gezichtsuitdrukkingen van de koddige personages zijn, of de Rayman Legends-achtige soundtrack waarbij enthousiast achtergrondzang in een brabbelende fantasietaal de melodieën aanvullen. Part Time UFO heeft dus charme in overvloed. De vele ergernissen die je gaandeweg ontdekt, gooien echter roet in het eten.
Je neemt de rol aan van Jobski, een ufootje met een forse grijphaak aan zijn onderstel. Daarmee til je objecten van de grond om ze op een andere plek weer neer te leggen of op te stapelen. Doe dit binnen de tijd om klusjes te klaren en je bankrekening te spekken. Je zuurverdiende centen wissel je vervolgens in voor allerlei outfits die bonussen opleveren. Ninja-kleding laat je sneller rondvliegen en met een parasol is het optillen van zware spullen iets makkelijker. Andere kledingstukken zijn puur cosmetisch, zoals een hoge hoed met bijbehorende vlinderstrik. Welke vermomming je ook kiest, ze zijn alle even schattig. Dat is meteen de voornaamste reden om ze te kopen, want de bonussen geven je geen enorm voordeel. Je kunt jezelf dus niet naar de overwinning kopen en bent op je eigen skills aangewezen.
Hoewel je in feite weinig anders doet dan spullen verplaatsen, zit er vanwege de uiteenlopende missiedoelen toch veel variatie in de game. Het ene moment vang je vissen uit de zee, het andere bouw je een Griekse tempel door eerst de pilaren neer te zetten en er daarna een dak bovenop te plaatsen. Of is het de bedoeling dat je in een museum een omgestoten totempaal weer in de goede volgorde overeind zet. Elk level heeft daarnaast drie bonusdoelen, zoals het indelen van spullen in een bepaalde volgorde of het vinden van verborgen NPC's. Dat zorgt voor extra uitdaging en de nodige herspeelbaarheid.
Dat betekent overigens niet dat Part Time UFO een peulenschil is - integendeel. Wie ooit wel eens met een grijpmachine op de kermis heeft gespeeld, weet hoe lastig het is om iets precies tussen de klauwen van een grijparm te krijgen en het object vervolgens mee te sleuren zonder dat het ergens achter blijft haken en doodleuk terug naar beneden stort. In Part Time UFO herbeleef je dit genoegen zonder telkens kleingeld te verspelen, maar de frustratie die je voelt, komt dikwijls overeen. Zeker vanwege de physics, die meer dan eens QWOP-flashbacks oproepen.
De klungelige physics zijn namelijk je grootste vijand, zeker bij het stapelen. Hoe hoger je bouwt, hoe groter de kans dat de boel als een Jenga-toren omtuimelt. Eerst begint het puzzelen. Wat is de beste volgorde voor een stevige basis en een bovenkant die niet te zwaar is? Wanneer de toren eenmaal staat, is het de bedoeling dat die ook nog een paar seconden rechtop blijft. Anders telt het niet. Zo'n wiebelend geheel met een aftellende klok op de achtergrond is telkens weer een spannend moment. Wanneer je creatie op het laatste moment toch omvalt, sla je jezelf voor je kop. Lukt het wel, dan merk je pas dat je vergat te ademen en slaak je een zucht van verlichting. Door naar de volgende klus. Hamsters balanceren op een trapezekoord... waarom niet?
Maar hoe verder je speelt, hoe meer er kleine ergernissen de kop opsteken. Zo zijn de bonusdoelen lang niet altijd duidelijk. Je krijgt weliswaar hints in de vorm van kleine cryptische plaatjes, maar een duidelijke omschrijving ontbreekt. Dus experimenteer je zelf, met als risico dat je heel iets anders in gedachten hebt dan de makers bedoelden. Daarnaast werkt de in eerste instantie zo charmante soundtrack na verloop van tijd op de zenuwen omdat vrijwel elk deuntje een variatie op het hoofdthema is. Alsof in een winkelcentrum verschillende covers van All I Want For Christmas Is You op repeat staan.
Om nog even terug te komen op de herspeelbaarheid van de game: Part Time UFO bestaat uit 28 levels en met een beetje vaart ben je daar in een middagje wel doorheen. Maar de game kent meer lagen dan op het eerste gezicht lijkt. Zo heeft elk level een moeilijkere versie. Die speel je vrij zodra je de drie bonusdoelen hebt gehaald. Tot slot kun je in offline co-op samen met iemand anders sjouwen, wat de meeste uitdagingen makkelijker maakt. Tot je per ongeluk het bouwwerk van je partner omstoot. Als blikken konden doden...
Nadat je de eindbaas hebt verslagen, opent bovendien Treasure Island. Een extraatje uniek voor de Nintendo Switch-versie. Door zijn meer metroidvania-achtige opzet lijkt dit eiland haast een andere game. De lol is er alleen snel af wanneer je merkt dat je van voren af aan moet beginnen wanneer je faalt, en dat een nieuw ticket naar het eiland geld kost. Het gemis van een checkpointsysteem maakt deze modus dan ook immens frustrerend - en eigenlijk is het daarom ook niet je energie waard.
Ken je dat gevoel wanneer je op de kermis met een grijpmachine speelt, een knuffel vastgrijpt en deze op het laatste moment toch nog uit die mechanische klauw glipt? Dan weet je hoe het is om Part Time UFO te spelen. Enerzijds is deze puzzelgame even charmant als spannend. Anderzijds werken de physics je geregeld tegen en is het niet altijd duidelijk wat de game van je verwacht, wat te vaak frustrerende momenten oplevert. Echt boos worden kan dankzij de vertederende artstyle bijna niet, maar je geduld wordt danig op de proef gesteld. Part Time UFO grijpt daardoor net naast goud.
Voor deze Part Time UFO review speelde Randolf op een Nintendo Switch.