Per Aspera review - Landing met kleine foutjes
Crasht niet op Mars.
In de Per Aspera review zoekt Glenn uit of deze game niet de zoveelste in het rijtje van Marssimulatie-titels is.
Per Aspera of "door ontbering" wanneer vertaald uit het Latijn, heeft zijn naam niet gestolen. In de game probeer je, ondanks een mysterieuze vijand en andere ontberingen, Mars door middel van terravorming - oftewel door de atmosfeer en het klimaat van de rode planeet bewust te veranderen - bewoonbaar te maken voor de mens. De game is weliswaar niet de enige Marssimulatie-titel die recent op de markt is gekomen. Staat het zijn mannetje tegenover de concurrentie, of maakt het een crashlanding?
Per Aspera onderscheidt zich van soortgelijke games met zijn verhaal. Dat wordt namelijk gekleurd door de AI AMI. Die probeert zich door zelfreflectie te ontwikkelen en tegelijkertijd Mars tot een menselijke uitvalsbasis om te vormen. Aangezien dat niet de eerste poging is, ontdek je tijdens het spelen waarom de vorige kolonisatiepogingen mislukten en een mysterieuze, agressieve vijand dit dwarsboomt. Vanwege de zelfontwikkeling van AMI en de mysterieuze vijand krijg je op gepaste tijden verschillende keuzes voorgeschoteld. Buiten kleine veranderingen in de dialogen, hebben de gemaakte keuzes echter geen impact op het verhaal. Dat is een gemiste kans, want zo word je te weinig betrokken. Hoewel de gemaakte keuzes amper een impact hebben, zet de ontwikkelaar een creatief verhaal neer, met interessante plotwendingen die je doen verder spelen en benieuwd maken naar het einde.
Omdat diplomatie niet werkt bij een agressieve tegenstander, bevat de game een tactisch gevechtssysteem. Dat draait vooral rond aanvallende drones die de vijandelijke basis vernietigen en verdedigende geschuttorens die de eigen basis beschermen. Hoewel het geheel goed in elkaar zit, mist het tactische diepgang. Zo kun je een vijandelijke basis blindelings binnenvallen en na meerdere pogingen nog steeds als winnaar uit de bus komen. Bovendien komt het gevechtssysteem veel te weinig aan bod. Zo vernietig je bijvoorbeeld op een bepaald moment in de game een vijandige basis, wat zo goed in elkaar zit dat je naar meer gevechten verlangt. Het geheel komt vooral over als een gemiste kans, zeker omdat een goed in elkaar gestoken vechtsysteem bij gelijkaardige games zeldzaam is en Per Aspera zich hier positief mee had kunnen onderscheiden.
Natuurlijk moet er ook nog een bewoonbare Marskolonie worden gebouwd. Dat bouwgedeelte is tactisch diepgaand omdat je je grondstoffen- en energieproductie op peil moet houden en desnoods moet bijbouwen. Breid je te snel uit, dan krijg je snel te kampen met tekorten en moet je opnieuw beginnen. Verder bevat de game een uitgebreid onderzoeksgedeelte. Zo doe je niet alleen onderzoek naar bepaalde bouwwerken, uitgebreide terravormings- en militaire middelen, maar ook naar overblijfselen van voorgaande Marsmissies die op de wereldkaart verspreid liggen. Het enige minpunt is dat de onderzoeken je kolonie gezamenlijk verbeteren en dat je er geen verschillende speelstijlen mee kunt uitproberen. Per Aspera moet het dus niet van herspeelbaarheid hebben. Desondanks blijft de game door het tactische bouwen en uitgebreide onderzoeksgedeelte uren boeien.
Tlön Industries zet met Per Aspera een sterke Marssimulator neer. De game bevat niet alleen een creatief verhaal met interessante plotwendingen die je benieuwd maken naar meer, maar ook een zeer uitgebreid onderzoeksgedeelte dat op interessante wijze naar boven komt. Het gevechtssysteem is daarentegen een gemiste kans. Zo is het aan de ene kant goed uitgewerkt, maar komt het aan de andere kant veel te weinig aan bod. Hoewel er aan bepaalde delen nog moet worden gesleuteld, moet Per Aspera niet onderdoen voor concurrerende Marssimulatie-games. Zeker geen crashlanding.
De Per Aspera review van Glenn vond plaats op de pc.