PixelJunk Eden
Sla dit spel alsjeblieft niet over!
Toegegeven, het klinkt allemaal nogal verwarrend en het idee achter PixelJunk Eden werkt ook helemaal niet zo goed op papier. Probeer toch nog even verder mee te volgen. De planten die onstaan doordat jij, ofwel het spinnetje dat je bestuurt, pollen vangt dienen om hoger in je tuin te klimmen. De progressie die je in Eden maakt is namelijk (in de meeste gevallen) verticaal. Hoe hoger je in een tuin kunt komen, hoe meer kans je hebt om de 'Spectra' te vangen. Dit is een soort van allemachtige bloem waarvan er in elke tuin slechts vijf te vinden zijn. Weet je in alle tien tuinen telkens de vijf Spectra te vinden, dan komt PixelJunk Eden tot een einde en heb je een joekel van een tuin ontworpen.
De moeilijkheid bestaat echter uit het vergaren van de pollen die je nodig hebt om vooruit te komen in het spel. Je kunt wel richting de pollen springen met je spinnetje, maar omdat je zo klein bent zul je op die manier telkens maar een minuscul aantal pollen in één sprong kunnen vangen. Slimmer is om gebruik te maken van je spinnerag. Deze plakkerige draad kun je tegen alles aanschieten om vervolgens als een gekrompen Tarzan in cirkeltjes rond te zwieren, met het spinnerag als straal van je draaicirkel. Alle pollen waar de straal – en dus je eigen spinnerag – voorbij komt, die vang je en gaan richting een knop.
Spijtig genoeg is het draadje waaraan je hangt niet oneindig lang en kan het spinnetje dus slechts een bepaalde afstand ver slingeren. Raak je niet aan een wolk bestaande uit een hoop pollen? Dan moet je naar een andere plant, stengel of struik springen om je rag daaraan vast te klampen en weer te gaan slingeren. Het is een beetje Bionic Commando in combinatie met Pac-Man die alle bolletjes in het doolhof probeert te vangen, maar dan in een modern jasje.
Want modern ziet PixelJunk Eden er wel uit. Wanneer je het spel op een televisie in hoge definitie speelt spatten de fluo-kleurtjes van je scherm op een manier die je nog nooit eerder hebt gezien. Bovendien bestaat alles wat je in je tuintje ziet staan uit abstracte vormen en silhouettes die zo uit een dure Londense loungeclub weglopen kunnen zijn. Perfect passend is ook de muziek die op de achtergrond te horen is. Geen opzweperige dansplaten, maar alweer tunes en beats die perfect op de achtergrond tijdens een hip feest zouden thuishoren.
Het geheel past, met andere woorden, perfect bij elkaar. Q-games mag een dikke pluim in het achterwerk stoppen voor het creatief omgaan met kleuren en vormen, iets wat de dag van vandaag niet evident is in een industrie die steeds meer naar realisme neigt.