PlayStation VR hands-on met Blood And Truth en meer
PlayStation VRijdag.
Sony bood op zijn PlayStation VRijdag de kans om verschillende PlayStation VR-titels aan de tand te voelen. Sommige, zoals Blood And Truth, moeten nog uitkomen, terwijl andere onlangs een release kregen, zoals Déraciné en Tetris Effect. Het enthousiasme dat de uitgever blijft tonen voor zijn uitstekende virtualrealitybril (lees hier nog eens de PlayStation VR review) werkt aanstekelijk, maar het wisselvallige aanbod en releaseschema van de titels spelen de headset parten. Hieronder lees je korte besprekingen van elke nog te releasen game die beschikbaar was op het event. De Astro Bot Rescue Mission review en The Persistence review kun je al op de site lezen.
Net een PlayStation VR gekocht? Lees dan zeker hier ons overzicht met de beste PlayStation VR games.
Firewall Zero Hour
Firewall Zero Hour was de eerste titel waar ik mee aan de slag ging en vormde een perfect voorbeeld van de problemen waar titels op de PlayStation VR doorgaans mee worstelen: boordevol potentieel, maar met opvallende oneffenheden.
De geweldige gunplay is namelijk de trekpleister bij uitstek van Firewall Zero Hour. Wapens voelen gewichtig maar flexibel aan en klinken bovendien realistisch. De vergelijking met Call of Duty is niet vergezocht, al ligt het tempo wel veel lager. Je personage beweegt namelijk traag om motion sickness te vermijden. Een perfecte oplossing, want ondanks de intense actie is er geen sprake van motion sickness.
Het is uiteindelijk in het aanbod van modi dat de game de mist in lijkt te gaan. De focus ligt volledig op multiplayer. Rainbow Six Siege-gewijs is er een team van aanvallers en verdedigers, met een laptop die respectievelijk gehackt of afgeschermd moet worden. Het geheel is solide uitgedacht, met sterk leveldesign in gevarieerde locaties. Het probleem is echter dat de playerbase bij VR-games relatief laag ligt, waardoor de kans bestaat dat het over enkele maanden spookt op de servers van Firewall. Eveneens teleurstellend is dat de singleplayer niks meer biedt dan exact hetzelfde concept - maar dan met bots. Speel je alleen, dan is Firewall dus een verspilling van het waanzinnige potentieel dat de game heeft.
Blood And Truth
Van alle games tijdens de sessie was Blood And Truth veruit de meest ambitieuze en daarom ook de meest indrukwekkende. Het is in feite een volledige uitwerking van de befaamde PS VR-demo 'London Heist' en bevat exact dezelfde sterktes. De sfeer en stijl zijn heerlijk grauw, met over-the-topgangsters in rokerige bars en donkere achterstraatjes in de Londense onderwereld.
Ook de gameplay is van de London Heist-demo overgenomen en staat bijgevolg als een huis, met zeer intuïtief mikken en herladen, wat je uitvoert door ook echt een clip in je pistool te schuiven. Het oog voor detail is eveneens indrukwekkend, met vijanden die realistisch in elkaar krimpen en bloedvlekken op hun kleren krijgen wanneer je hen raakt.
Maar door zo dicht bij de demo te blijven, zijn ook de zwaktes identiek. Wisselen van wapen is zo goed als onmogelijk en detailwerk zoals het openen van sloten is simpelweg frustrerend doordat de PlayStation Camera precieze bewegingen niet altijd goed registreert. Het zijn uiteindelijke kleine irritaties die relatief gemakkelijk weggewerkt kunnen worden, waardoor Blood And Truth een topgame in wording is.
Tetris Effect
De naam Tetsuya Mizuguchi zegt je misschien niks, maar zijn oeuvre is legendarisch. Met games als Lumines, Child of Eden en vooral Rez (Infinite) is de man een titaan binnen het genre van de muziekgames. Tetris Effect bouwt lustig voort op dat eerdere werk door het overbekende concept van Tetris in een fris muzikaal jasje te steken.
Zoals gewoonlijk is de muziek subliem, met opzwepende electro die je perfect in de 'zone' brengt waar je na een tijdje onbewust blokjes draait en neerzet in het tempo van de muziek. De controls zijn bovendien uiterst responsief, al is de verwarrende interface een punt van kritiek. Doordat de game altijd toont waar een blokje landt, gebeurt het namelijk al te vaak dat je net voor het plaatsen in de war geraakt over wat nu precies je blokje of de interface is. Dat is echter een klein punt van kritiek voor wat een zeer meeslepende en geslaagde muziekgame lijkt te worden.
Déraciné
De nieuwste van From Software is een vreemde eend in de bijt. Niet per se omdat het op geen enkele wijze lijkt op de befaamde Soulsborne-reeks, maar omdat het tout court een unieke game is. Als onzichtbare geest probeer je meisjes in een kostschool te helpen met hun dagelijkse problemen. De game hint echter tegelijk naar een groter mysterie op de achtergrond.
Het tempo van Déraciné vergt echter flinke gewenning doordat het zo gezapig en sereen is. Een PR-event is dus niet de juiste situatie om er ten volste van te genieten. Het is nog niet mogelijk om te zeggen of de puzzels uiteindelijk consistent de juiste balans weten te vinden tussen uitdagend en logisch, maar intrigerend is de nieuwste worp van de legendarische designer Hidetaka Miyazaki zeker.
Beat Saber
Zoals de beste arcadegames gaat Beat Saber uit van een zeer simpel concept. Je hebt een rood en een blauw zwaard, en je moet blokken van dezelfde kleur in stukjes hakken die jouw kant op vliegen. De twist is echter dat alles verloopt op het ritme van een uitstekende dancesoundtrack.
Voor je het weet, sta je niet gewoon met je armen te zwaaien, maar beweegt je hele lichaam mee op de soundtrack. Beat Saber moedigt dat ook effectief aan door andere twists toe te voegen, zoals obstakels waarvoor je moet bukken of opzij stappen. Geen ideale VR-game om in een kleine ruimte te spelen, maar als je huisdieren en meubels goed uit de weg houdt, lijkt Beat Saber een onweerstaanbare ritmegame die doet denken aan culttitels Frequency en Amplitude.
