Playtime 2022 werpt een beloftevolle blik op de toekomst

“Welkom in het stadstheater van de toekomst!” klinkt het. Voor intussen de derde editie van het gratis gamefestival Playtime 2022 werd de Stadschouwburg van Brugge van vrijdag 16 september tot en met zondag 18 september tot een reusachtige, digitale gamehal omgetoverd. Wij zakten af naar de West-Vlaamse hoofdstad en spraken met organisator Peter Devisch, projectcoördinator van Cultuurcentrum Brugge.

Theater en gaming. Cultuur met grote C en een medium dat weliswaar niet meer weg te denken is, maar bij wijlen toch vooral als kinderlijk vertier wordt beschouwd. De twee lijken op het eerste zicht moeilijk verenigbaar, maar niets blijkt minder waar. De akoestiek van de Brugse Stadsschouwburg versterkt de vrolijke deuntjes die uit arcademachines schallen, terwijl felle neonlichten de antieke decoratie van het gebouw nog meer in het oog doet springen. Van de indiegames in de knusheid van de kelder (en onder het podium!) tot de retrogames in de gangen bovenop met als pièce de résistance het enorme scherm in de theaterzaal: overal waar je kijkt, schemert kunst door.

In feite is de combinatie theater en gaming niet zo vreemd, aldus Devisch: “Gaming is een nieuwe vorm van cultuur. Bepaalde maatschappelijke thema’s worden in games op een goede manier aangehaald, wat voor andere vormen van cultuur misschien moeilijker is. We proberen dit gebouw, en wat erin gebeurt, daarnaast ook te tonen aan jongeren. Waarom het vraagstuk niet omdraaien en vertrekken vanuit de leefwereld van jongeren om hen zo in contact te brengen met zowel het theater als een bepaalde vorm van gaming die zij misschien minder goed kennen?”

Alle zalen in de Stadsschouwburg belichten namelijk elk een ander facet van gaming. In de Arcade Hall en de Player Input Hall speel je op duurzame E-Waste Arcades en arcades van de Devillés, twee broers die hun passies voor gaming en houtwerk doen samenvloeien, respectievelijk. In de Retro Room passeren klassiekers als Pac-Man, Tetris en zelfs Grand Theft Auto 3 de revue. Onze gebruikelijke GTA-exploten beperkten we gezien de jonge omstaanders weliswaar tot een minimum. Opvallende game hier: The Graveyard (Tale of Tales), waarin je een kwetsbare, oude dame op een kerkhof bestuurt. In de Industrial Room dompelen we ons dan weer onder in de wereld van virtual reality. Tot slot zijn er nog verschillende activiteiten, waaronder een workshop gamedesign (met Game Builder Garage- dan wel Unity-software), Phone party!, en Game Battles, waarin je het tegen Bekende Vlaming en fervent gamer William Boeva opneemt. Om William niet te veel in verlegenheid te brengen, zagen wijzelf echter af van een wedstrijd.

In de kelders duiken we het universum tussen kunst en gaming in, dat door curator Zuraida Buter ook wel “playful-arts” wordt genoemd. Diversiteit troef. Zo vinden we talrijke creaties in de categorieën Cooking & Food Games, Girls Make Games en Persoonlijke Games. Met betrekking tot die laatste bleef ons vooral Game of Me van Aley Baracat bij. In Game of Me blader je onder pianomuziek doorheen Aleys dagboek, waarin Harry Potter-gewijs zinnen, tekeningen en keuzeopties verschijnen (Aley liet zich naar eigen zeggen inspireren door het ‘levende’ dagboek van Marten Vilijn in Harry Potter en de Geheime Kamer). Een haast intieme ervaring die de grenzen tussen verschillende media verkent.

Die verkenning lijkt ook centraal te staan in de Game Talk rond storytelling (georganiseerd in samenwerking met Howest – DAE). Daarin doen vertellers uit niet alleen de gamewereld maar ook uit de podiumkunsten (Marthe Schneider, Robin Rodet, Gabriele di Franco, Jedidjah Julia Noomen en Dagmar Blommaert) hun creatieve proces uit de doeken. Een boeiend en goed gemodereerd panelgesprek dat ondanks de best wel abstracte materie erin slaagt om toegankelijk te blijven voor het aanwezige publiek.

Natuurlijk biedt Playtime ook een platform voor games van Belgische makelij. Devisch: “Die aandacht voor jonge ontwikkelaars is er zeker. Wij doen elke keer een oproep naar gameontwikkelaars, die hun game kunnen tonen. Dat hoeft ook geen afgewerkte game te zijn; het is juist de bedoeling dat het nog pril mag zijn en dat zij ook kunnen leren van de reacties van het publiek. Vorige keer boden zich geloof ik drie ontwikkelaars aan, nu hebben er tien. We dus zijn dus heel tevreden dat we hier een stap vooruitzetten.”

In de Indie Hall vinden we alvast een rijk aanbod bestaande uit: Please, Touch The Artwork (Thomas Waterzooi), Maze’Em (Slappy Inc.), Rise of Humanity (Cybernetic Walrus), Baby Dino Adventures (Sleeping Panda Games), sU (Guillaume Bouckaert), Silent Dot (Sander Vanhove), Verses of Enchantment (Nachtvlam), Ghost on the Shore (Like Charlie), Hijack Overdrive (Meteor Studios), en Replaceable (The Pack). Geen AAA-blockbusters, maar wel karaktervolle games tjokvol intrigerende verhalen, prachtig artwork en vernuftig design.

Een beloftevolle blik op de toekomst, dus: iets dat in feite voor Playtime en gaming in zijn geheel geldt. Wij kijken alvast uit naar de vierde editie!