Pokemon Conquest Review
Pokemongevechten in de Japanse middeleeuwen!
Pokémon is en blijft een fenomeen. Naast de overbekende hoofdreeks van games, waarin je als trainer op zwerftocht gaat om alle Pokémon te vangen en uiteindelijk de ultieme trainer te worden, zijn er ook tal van spin-offs. Pokémon Conquest is één van die vele spin-off games, maar wel meteen een hele speciale. Pokémon Conquest is namelijk een samenwerking tussen de twee totaal verschillende gameseries Pokémon en Nobunaga's Ambition. Deze laatste is een serie van turnbased strategy titels die de Japanese feodale geschiedenis als inspiratie neemt. Nobunaga's Ambition is niet geheel verbazingwekkend totaal onbekend in het westen, want enkel het origineel uit 1988 verscheen hier. Een game die deze twee verschillende universa vermengt, moet dan ook héél speciaal zijn.
Het verhaal biedt een leuke mix tussen middeleeuws Japan en Pokémon. Jij speelt als een jonge warlord uit de Ransei Region. Warlords strijden er al eeuwen tegen elkaar - met Pokémon als hun wapen van keuze. Jij begint al snel met enkele kastelen te veroveren, maar al vlug wordt het duidelijk dat ten noorden van je een ander gevaar loert. De warlord Nobunaga is ook aan het veroveren geslaan, en is op zoek naar de legendarische Pokémon die volgens de legende de Ransei-regio heeft geschapen. Het wordt dus al snel een race tussen jezelf en Nobunaga naar de legendarische Pokémon. In je zoektocht word je geholpen door enkele andere personages, zoals je vrouwelijke sidekick Oichi.
Op het basisniveau is Pokémon Conquest een heel degelijke turnbased strategy game. De meeste mechanieken zijn herkenbaar uit andere strategy games, met het verschil dan dat je krijgers Pokémon zijn. Je start op een traditionele landkaart, waar je jouw eigen gebieden kan zien, net als de vijandelijke vestingen. Je begint met één kasteel, maar breidt al snel je territorium uit. Er kunnen tot zes krijgers per kasteel worden gestationeerd, elk met hun Pokémon natuurlijk. Tijdens elke beurt kun je deze krijgers trainen, kun je items of Ponigiri kopen of goud mijnen om wat bij te verdienen. Handig is dat je kastelen waar je zelf niet bent, kunt delegeren zodat je niet alles manueel hoeft te doen.
De "training" neemt de vorm aan van een minigevecht tegenover een combinatie van wilde pokemon en andere krijgers. Je kunt wilde pokemon vangen door met ze te "linken", wat neerkomt op een quick time event waarbij er heel veel op A wordt gedrukt. Als je linkt met een Pokémon wordt hij aan een krijger toegewezen. Voor elk gevecht moet je kiezen met welke Pokémon je krijger in het strijdperk treedt. Geen Pokéballen hier dus. Nieuwe krijgers kun je rekruteren door ze binnen de vier beurten te verslaan, wat gevechten een leuke dynamiek meegeeft. De hoofdbrok van de game zijn natuurlijk de gevechten tegen andere warlords. Deze kunnen nog het best vergeleken worden met de Gymleaders uit de klassieke Pokémon-games. Elke Warlord en zijn hulpjes hebben min of meer één Pokemontype als specialiteit. Het komt er dus op aan jouw team met de juiste types samen te stellen om de overwinning te behalen.
Er zijn enkele leuke dingen toegevoegd aan de traditionele Pokémonformule. Zo hebben je Pokémon geen levels, maar worden ze beter naarmate hun Link met hun trainer sterker wordt. Zo kan je niet meteen alles overrompelen met een nieuwe Pokémon. Bij een Link van 100 procent is je Pokémon dan ook verschrikkelijk sterk. Een andere leuke toevoeging aan de formule is dat naast Pokémon ook je krijgers evolueren (of transformeren). Hierdoor worden ze eveneens sterker worden. Je Pokémon hebben ook "Energy" als nieuwe mechaniek. Energy levels variëren random tussen je beurten, en maken je Pokémon zwakker of sterker. Je kunt hier een mouw aan passen door te investeren in Ponigiri vlak voor een belangrijk gevecht. Je krijgers kunnen ook elk eenmaal een speciale kracht gebruiken tijdens gevechten. Zoals in de standaard games kan elke Pokémon ook een item bijhouden.
Conquest doet pogingen om een mooi verhaal te brengen, maar slaagt hier niet in. Dit komt vooral omdat de trainers die je rekruteert totaal geen persoonlijkheid hebben. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Fire Emblem, waar elk personage een eigen uniek verhaal heeft én bovendien kan doodgaan, kan je elke krijger telkens opnieuw inzetten in het volgende gevecht. Alle verhaalprogressie komt ofwel van Oichi ofwel van rondtrekkende personages die je zelf niet kan rekruteren. Dit lijkt toch een beetje een gemiste kans.
Daarentegen zit grafisch alles wel goed. De overzichts- en gevechtsmappen zijn prachtig gemaakt, en de 2D sprites van de verschillende personages zien er heel leuk uit. Ze veranderen bovendien van gezichtsuitdrukkingen tijdens conversaties, wat grappige resultaten geeft. Ook de aanvalsanimaties zien er heel leuk uit.
De gevechten zelf gaan duidelijk heel wat trager dan een traditioneel Pokémongevecht, maar dat is natuurlijk typisch voor turnbased strategy. Toch gaat de game nooit vervelen. Er is zoveel te doen tijdens gevechten dat het nooit saai rammen op de knopjes wordt. Een gevecht blijft vaak spannend tot het eind, vaak ook door het mapdesign. Zo geven bepaalde vakjes voordelen aan Pokémon - waterpokemon kunnen bijvoorbeeld zwemmen, andere types niet.
Pokémon Conquest is een uitstekende game, die naast de Pokémon fan en hardcore strategisten ook nieuwe spelers een uniek genre kan inleiden. Deze mix biedt heel wat uurtjes strategieplezier én introduceert een frisse wind in de Pokémonfranchise. Alleen de presentatie van het verhaal kan misschien wat beter, maar dit doet weinig af aan het spelplezier. Een aanrader dus!
De review van Pokémon Conquest doorgenomen, en je hebt wel zin om het spel in huis te halen? Dat kan want de game is nu verkrijgbaar voor Nintendo DS.