Pokémon Scarlet en Violet review - Met open mond in een open wereld
Van evolutie naar revolutie.
Wie jong was in de jaren 90, herinnert zich ongetwijfeld de magische release van Pokémon Red en Blue. Aangezien de Game Boy niet mee mocht naar school, werd er op de speelplaats dan maar gedagdroomd over de toekomst van de reeks. Daarbij kwam het idee van een Pokémon-game met quasi ongelimiteerde vrijheid vaak terug. Eerder dit jaar deed Game Freak al een uitstekende aanzet daartoe met Pokémon Legends: Arceus. Enkele van de beste concepten uit die game keren nu terug in Pokémon Scarlet en Violet. De performance van de Switch kreunt onder al die innovatie, maar dat neemt niet weg dat deze negende Pokémon-generatie een van de beste ooit is.
Al van bij de start van de game wordt duidelijk dat Scarlet en Violet een heel andere insteek dan hun voorgangers hebben. In het tutorial-gebied houdt de game je nog enigszins bij het handje, maar al snel wordt duidelijk dat je deze keer je eigen pad uitstippelt. In plaats van vooraf bepaalde routes te volgen, bepaal je zelf welke gebieden en quests je als eerst aanvat. Je opties daarbij zijn uitgebreid, maar zeker niet eindeloos. De levels van wilde Pokémon en trainers liggen immers vast per gebied, waardoor je initieel weinig te zoeken hebt in de sterkste en verst afgelegen regio’s. Dat voelt echter niet belemmerend aan, want de ‘logische’ keuzes die de game je voorschotelt zijn ruim voldoende.
Ook de questlines in Pokémon Scarlet en Violet zijn afgestemd op die open wereld. Zo gidst de Victory Road-questline je via de acht gyms in de regio. De klassieke puzzels en trainers om tot bij de gym leader te komen zijn deze keer vervangen door korte minigames waarin je bijvoorbeeld verstoppertje speelt. De Starfall Street-quest brengt je dan weer naar de basissen van misdaadorganisatie Team Star waar je de lokale baas uitdaagt. Ten slotte is er ook het Path of Legends. In die questline ga je op zoek naar Titans: gigantische varianten van normale Pokémon. In theorie kun je eender welke quest als eerste aanvatten en voltooien. Aangezien de moeilijkheid van de bosses binnen een questline echter ook varieert, ga je in de praktijk met de verschillende quests door elkaar aan de slag. De hoofdactiviteiten bieden zo een gevarieerde mix, al zijn ze niet altijd even uitdagend. Het is immers perfect mogelijk dat je bepaalde low level-activiteiten initieel mist om er achteraf eenvoudigweg over te walsen. De queststructuur is dus zeker niet perfect, maar betekent wel een ware verademing na acht generaties lineaire gameplay.
De grootste blikvangers van Scarlet en Violet zijn de Pokémon zelf. In deze negende generatie rondt Game Freak de kaap van duizend verschillende wezens. In vorige games was die enorme variatie niet altijd merkbaar. Aangezien je via een vaste route werd geleid en veel Pokémon pas na het verkrijgen van de National Pokédex verschenen, was het vaak geen sinecure om een gevarieerd team samen te stellen. Niet zo in Scarlet en Violet. Elk gebied bulkt van de oude en nieuwe Pokémon. Daarbij is er goed nagedacht over een gezonde mix van alle verschillende generaties. Die worden aangevuld met lokale varianten van bestaande Pokémon en meer dan honderd volledig nieuwe wezens. Onder die nieuwe Pokémon vind je meteen ook enkele van de beste ontwerpen sinds lang. Ik heb alvast met veel plezier een team met enkel nieuwkomers gebouwd, waaronder de schattige, uit deeg gemaakte hond Fidough en de stoere spookridder Ceruledge.
Ook de manier waarop je Pokémon tegenkomt en vangt is grondig aangepakt. Net zoals in Pokémon Legends: Arceus lopen de wezens gewoon in de wereld rond, waardoor je eindelijk niet langer verplicht bent om eindeloos grasvelden om te ploegen op zoek naar die ene Pokémon. Ook andere trainers gaan je deze keer niet van mijlenver spotten en uitdagen voor een gevecht. Je bepaalt volledig zelf wanneer je al dan niet een gevecht met een vijandige Pokémon of trainer aangaat, wat voor een gestroomlijnde ervaring zorgt. En wanneer je even geen zin hebt om te vechten, kun je via ‘Let’s Go!’ gewoon een van je eigen Pokémon vrij laten rondlopen om tegen andere Pokémon te vechten of items op te rapen. Ongeacht of je dus je Pokémon wilt levelen of snel een gebied wilt uitkammen, er is altijd wel een gameplay-stijl die aan je noden voldoet.
Ondanks die gedurfde innovaties zijn Pokémon Scarlet en Violet verre van perfect. Vooral de performance is ondermaats. De Switch is intussen bijna zes jaar oud, maar dat mag geen excuus zijn voor de pijnlijke prestaties van deze game. Een stabiele framerate is er zelden of nooit. Bovendien zijn de technische trucjes die Game Freak toepast om de performance ietwat te verbeteren wel heel opvallend. Personages worden bijvoorbeeld pas heel laat ingeladen, waardoor je vaak tegen een Pokémon botst die pas op het allerlaatste moment verschijnt. Nog frappanter is hoe de framerate van personages en gebouwen varieert afhankelijk van hoe ver die zich van jou bevinden. Zo zie je in de verte molens waarvan de wieken slechts éénmaal per seconde bewegen. Dodelijk voor de immersie, net als de vele glitches die nog steeds in de huidige versie van de game zitten.
Hoewel de open wereld een enorme stap vooruit is voor de reeks, had die ook nog wat extra ontwikkelingstijd kunnen gebruiken. Los van de drie questlines en het voltooien van je Pokédex valt er immers weinig te beleven. De enige noemenswaardige andere activiteit is het individueel of in groep vechten tegen Terastralized Pokémon. Dat is de Mega Evolution van deze negende generatie: in essentie Pokémon met een kristalvormige huid en een gekke hoed. Een leuke afwisseling, maar wat magertjes om de volledige wereld te vullen. In de vele dorpjes zijn er bijvoorbeeld amper interessante personages of conversaties gaande. Nog opvallender is dat de winkels en restaurants in de game zelfs geen interieur hebben. Bezoek je er eentje, dan krijg je enkel een saaie menukaart te zien. De open wereld blijft een aantrekkingspunt, maar kan dus zeker nog aanvullingen gebruiken.
Het beperkte aanbod aan individuele nevenactiviteiten wordt enigszins gecompenseerd door de uitgebreide multiplayer-opties. Naast het klassieke ruilen en vechten met je vrienden en de hierboven vermelde Tera Raids, kun je voor het eerst ook eenvoudigweg in dezelfde wereld als je vrienden rondlopen. Je kunt dus beslissen om samen op zoek te gaan naar zeldzame Pokémon of een gezellige picknick organiseren voor je vrienden en hun Pokémon. Samen met je vrienden spelen blijft wel een omslachtig proces door het gebruik van friend codes, maar al bij al zijn de nieuwe multiplayer-toevoegingen een flinke stap in de juiste richting.
Pokémon Scarlet en Violet zijn zeker niet de perfecte openwereldgames waar je als kind van droomde, maar Game Freak verdient wel lof voor alle innovaties in deze negende generatie. Waren vorige Pokémon-generaties vaak een processie van Echternach, dan wordt deze keer resoluut de kaart van de vernieuwing getrokken. Ondanks het beperkte aantal nevenactiviteiten en de gebrekkige performance is Paldea een wereld waarin je jezelf gemakkelijk tientallen uren kunt verliezen. Het bezoeken van de verschillende gyms, vijandige basissen en Titans zijn daarbij een goede start, maar het is vooral het indrukwekkende aanbod aan oude en nieuwe Pokémon met ijzersterk design waardoor je blijft terugkomen. “Gotta catch 'em All” klonk zelden zo aanlokkelijk als in Pokémon Scarlet en Violet.
De Pokémon Violet review van Michiel gebeurde op de Nintendo Switch Oled.