PokéPark 2: Wonders Beyond Review

Iedereen kent natuurlijk de klassieke games in de Pokemon-franchise, waar je een trainer speelt die - zoals de bekende slogan Gotta Catch em all zegt - alle pokemons moet vangen. Maar in de loop der jaren kwamen er ook heel wat spinoff games aan te pas. PokeParkis één van deze spinoffs, gericht op een ietwat jonger publiek.

In PokePark 2: Wonders Beyond ga ja op avontuur met Pikachu. Je speelt minigames, doet af en toe een gevechtje, maakt pokévrienden én je moet natuurlijk de wereld redden. Het verhaal doet er weinig toe: Pokemon worden blijkbaar ontvoerd, en jij moet samen met je vrienden de kwade krachten verslaan en iedereen terugbrengen.

Het spel ziet er enorm vertederend en lief uit, wat je wel mag verwachten van een game gericht op jongere kinderen. De laadschermen waar Pikachu doorheen tuimelt, de schattige geluidjes die de Pokemon maken, de cartoony graphics... het laat ook een oudere Pokemonfan niet onberoerd. Grafisch ziet het spel er zeer goed uit, toch voor een Wii-titel, en zeker de animaties zijn van een hoog niveau. Een extra pluspunt is er voor de uitstekende muziek: de vrolijke deuntjes terwijl je langs het strand kuiert of juist de opzwepende electro als je een gevecht begint - de soundtrack past zeer goed bij de verschillende situaties.

De gameplay komt echter wat te kort. Het hoofdverhaal heeft weinig om het lijf en komt nogal traag op gang. Naast Pikachu kun je nog in de rol kruipen van drie andere Pokemon (de starters uit Black & White), en dat is misschien wat aan de lage kant. Gezien er in het hoofdverhaal niet veel te beleven valt, moet je vooral bevriend raken met de andere Pokemon. Dit doe je door minigames met hen te spelen. Dat gaat van een chase waarbij je tegenstander gewoon moet aanraken, tot een battle waarbij je elkaar moet bevechten. Geleidelijk speel je hierdoor andere minigames vrij, zoals het afschieten van ingrediënten voor een cake. Het aantal minigames is echter zeer beperkt in vergelijking met bijvoorbeeld Mario Party. Dat zorgt dan ook voor de nodige herhaling, en dat haalt de fun er wat uit.

Het is ook heel vreemd dat de game geen Nunchuk-ondersteuning heeft. Nu moet je spelen met een horizontaal gedraaide Wiimote. Dat bemoeilijkt de besturing toch vaak.