Pokémon Special: De laatste twee generaties aan spin-offs

Pokémon Battle Revolution (Wii, 2006)

Waar Pokémon met Colosseum en XD: Gale of Darkness een flinke stap vooruit zette op het gebied van Pokémongames op consoles, ging de reeks met deze game weer twee stappen terug. Oke, er was voor het eerst in de reeks de mogelijkheid om online tegen een wildvreemde je kunnen als trainer te bewijzen en bij het aanvallen raakten uitvoerder en ontvanger elkaar nu ook aan, maar de vrijheid was wederom weggenomen.

Geen verhaallijn, dus. Geen te verkennen gebieden, maar een saaie map waar je kon kiezen tussen verschillende challenge cups om aan deel te nemen. Wederom konden je DS-teams op je Wii worden gezet en ze zagen er onweerlegbaar beter uit dan nooit tevoren, maar niemand kan ontkennen dat deze game dan nog steeds een mager beestje blijft. Hopelijk krijgt de Wii U wel de Pokémon RPG die hij verdient en niet een volgende Stadium kloon voor de vijfde generatie. Er was toch tenminste die surfende Pikachu, he...

Pokémon Mystery Dungeon Explorers of Time/Darkness (Nintendo DS, 2007), Explorers of Sky (Nintendo DS, 2009)

Pokémon Mystery Dungeon kreeg al snel een stel vervolgtitels op de DS. In Explorers of Time/Darkness werden zo goed als alle Pokémon tot en met de vierde generatie opgenomen, maar de games kregen ook een geheel nieuwe en epische verhaallijn, meer Wifi-functionaliteiten en het tweede scherm van de handheld werd deze keer ook voor meer doeleinden gebruikt.

Het concept blijft echter identiek: je speelt als mens die plots een Pokémon is en start een Rescue Team op waarmee je tal van korte tot extreem lange dungeons moet doorkruisen om er iets te vinden, te verslagen of te redden. Twee jaar later kregen Time en Darkness een derde broertje genaamd Explorers of Sky. In dit spel werden extra dungeons, missies, starters en plekken toegevoegd om de ervaring nog completer te maken. Alhoewel er niet echt veel vernieuwing te vinden is in de games, zijn de verhaallijn en de solide gameplay genoeg motivatie om ook een aankoop van deze games te verantwoorden.

My Pokémon Ranch (WiiWare, 2008)

Veel game is er aan dit downloadbare spel niet aan. Zie het eerder als een opslagtank voor al je gevangen Pokémon voor wanneer al je PC boxes op Pokémon Diamond, Pearl of Platinum volzitten. Platinumbezitters die niet in Japan wonen zijn er trouwens ook aan voor de moeite (of liever gezegd de 1000 Wii Points), want de Platinum-update kreeg nooit een internationale release.

De interactie tussen je Mii en je gevangen Pokémon die je ook als Mii personage te zien krijgt is leuk voor eventjes, maar veel gameplay hoef je van deze game niet te verwachten. De game is wel een van de weinige legale manieren om een Phione of Mew te verkrijgen (al moet je voor die tweede wel eerst duizend (!) Pokémon vangen en op je Wii zetten), maar voor de rest valt er bitter weinig te beleven. Deze game had niet misstaan als extra functionaliteit voor Battle Revolution, maar dat is blijkbaar te veel gevraagd.

Pokémon Ranger: Shadows of Almia (Nintendo DS, 2008)

Ook Pokémon Ranger maakte al snel een terugkeer naar de DS met Shadows of Almia. Deze keer trek je je Rangerplunje weer aan in een nieuwe regio en trek je ten strijde tegen een nieuw team booswichten, Team Dim Sun. Ook dit spel kreeg een upgrade naar de vierde generatie van de wilde beestjes die alle 493 in het spel zitten. De gameplay blijft echter zo goed als ongewijzigd: cirkeltjes trekken om Pokémon te recruteren om deze later te gebruiken in een gevecht of erbuiten.

De vernieuwingen zijn allemaal wel zeer fijn, maar zoals je net kon lezen, konden we ze allemaal opsommen in een enkele alinea. Het verhaal blijft natuurlijk leuk voor de grootste Pokémaniacs onder ons, maar alle bezitters van het eerste deel wijzen we toch liever door naar het derde deel in de serie. Vermakelijk en toegankelijker dan het eerste deel, maar enkel geschikt voor nieuwkomers.

Poképark Wii: Pikachu's Adventure (Wii, 2009)

Wederom kruip je in de gele huid van een Pikachu om tal van Pokévriendjes te helpen. De Sky Prism is in stukken gebroken en die stukken hebben zich verspreid over verschillende gebieden van het Poképark waar een groot aantal soorten Pokémon hun woonst hebben opgebouwd. Om levend doorheen al deze gevaarlijke gebieden te komen, zal je een reeks mini-games tot een goed einde moeten brengen. Uiteindelijk levert het voltooien van zo'n zone je dan een stukje van de Prism op.

We voelden onze lezers al collectief huiveren wanneer we het woord neerschreven: mini-games. Een term die hand in hand gaat met de Wii, is al vaak gebleken, en ook hier is het niet anders. Alhoewel het leuk is om het eiland te verkennen en de andere Pokémon te observeren, stoot je na een tijdje toch op een muur van korte spelletjes. Het niveau ligt zoals gewoonlijk niet erg hoog en de moeilijkheidsgraad leunt ook vaak aan tegen het vriespunt. Een aanrader voor de mini-Eurogamers onder ons. Maar dan liefst vergezeld van iemand die het Engels iets of wat machtig is, want aan een Nederlandse vertaling hebben ze bij Nintendo wederom niet gedacht.

Pokémon Rumble (WiiWare, 2009)

We vinden het goed dat Nintendo zijn experimentele titels voor een keertje in een downloadbare vorm giet en ons niet de volle pot aanrekent voor een hit-or-miss-titel. Alle Pokémon werden getransformeerd in opwindbare poppetjes waarvan jij er telkens eentje kan besturen. De camera staat boven je figuurtje waarmee je verschillende levels doorloopt. Er is een aanvalsknop waardoor je personage dichtbijzijnde speelgoedmonsters kan aanvallen en met wat geluk zien gevelde vijanden het wel zitten om zich aan jouw zijde te voegen. Op het einde van elk level krijg je ook een extra grote baaspop voor je wiens levensbalk jij mag zien leeg te bonken.

Klinkt wel charmant allemaal, maar veel verder dan wat knoppenrammen om je aanval te blijven spammen komt het niet. De gameplay is te simplistisch, het verhaallijntje is veel te dun en de repetitiviteit steekt al snel de kop op. En alhoewel we daar normaal weinig problemen van maken bij andere Pokégames, zijn de graphics hier echt wel ondermaats. De zachte WiiWare prijs zou voor sommigen misschien nog een aankoop kunnen verantwoorden, maar wij zijn niet overtuigd.

Pokémon Ranger: Guardian Signs (Nintendo DS, 2010)

Vier jaar na het origineel en twee jaar na Shadows of Almia stond er ons alweer een derde Pokémon Ranger te wachten. Deze keer proberen we de kwaadaardige Pokémon Pinchers tegen te houden in het mooie Oblivia en door omstandigheden reizen we ook nog eens een paar keer door de tijd heen. De speler kan nu ook Ranger Signs gebruiken door speciale symbolen te tekenen met de stylus. Hierdoor krijg je voor een korte tijd hulp van speciale Pokémon.

De gameplay blijft nog steeds hetzelfde, maar werd aangevuld met achtervolgingsstukken waarbij je je DS moet kantelen. Ook kan je het luchtruim van de eilandengroep verkennen en kan je samen met drie andere spelers bepaalde missies aangaan. In tegenstelling tot het vorige deel is hier dus wel wat vernieuwing terug te vinden. Nog steeds niet genoeg naar onze mening, maar wie braaf naar ons luisterde en Shadows of Almia in de winkelrekken liet liggen, mag deze game wel mee naar huis nemen als het concept hem of haar iets zegt.

Poképark 2: Wonders Beyond(Wii, 2011)

Het bewijs dat er toch genoeg kinderhartjes werden veroverd door het doosje van Pikachu's Adventure wordt met deze game geleverd. Slechts twee jaar na het origineel vinden we deze game opnieuw terug op de Wii. Deze keer kunnen we echter ook met Pokémon van de vijfde generatie spelen en ontmoeten we ook een uitgebreider aantal monsters uit de vijf generaties.

En alhoewel je de game nu ook samen met vrienden kan tackelen, blijft het basisopzet onveranderd. Mini-games, mini-games en nog eens mini-games dus. Geweldig! De wereld is volledig nieuw en ook aan het verhaal werd een nieuwe draai gegeven (deze keer mag je het park in naam van Reshiram en Zekrom redden), maar daar bleek er einde te komen aan de inspiratie van de ontwikkelaar. Spijtig genoeg zijn we er vrij zeker van dat ook deze game genoeg exemplaren heeft verkocht om ook aan de productie van een derde deel te beginnen.

Pokémon Rumble Blast (Nintendo 3DS, 2011)

Ook de WiiWare-voorganger van deze jongen wist genoeg downloads bij elkaar te schrapen om een vervolg op de 3DS te laten verschijnen. Jawel, de 3DS! Jawel, Pokémon in 3D! We hebben het natuurlijk nog altijd over de speelgoedvarianten van eerder, maar het is al een begin. Ook werd er een iets betere verhaallijn in het spel gestopt dat nu uiteraard zo goed als alle huidige Pokémon bevat. Deze kan je wederom verzamelen om er later mee op pad te gaan.

Toch blijft de te simplistische combat een groot pijnpunt en is er niet echt een drijfveer om alle speelgoedmons te verzamelen. Boss battles tegen legendarische Poképoppetjes blijven de hoogtepunten van het spel, maar die komen nog niet aan de enkels van de magische momenten die sommige andere Pokégames ons brachten.

Pokémon Conquest (Nintendo DS, 2012)

De jongste spin-off is meteen ook een van de origineelste. De game is een crossover tussen Pokémon en de in Japan immens populaire strategiereeks Nobunaga's Ambition. Je speelt dus niet als trainer, maar als Warlord in het feodale Japan. Samen met je Eevee moet je een leger zien op te bouwen dat zowel uit menselijke- als Pokémon krijgers bestaat om kasteel na kasteel op vijandelijke Warlords te veroveren. Wie de volledige regio in handen weet te krijgen, is de nieuwe ultieme Warlord.

Wie een uitgebreide blik op het spel wilt, moet zeker Korneel's review van het spel eens lezen. De gevechten zijn simpel genoeg zodat ook kleinere Pokégamers ervan kunnen genieten, maar bieden tegelijk diepgang die ook ons aan het spel verslingerd deed geraken. We hadden nooit gedacht dat samoerai en Pokémon zo goed zouden samengaan. Een aanrader voor jong en oud, dus en dat hebben we tijdens de afgelopen twee dagen nog niet al te gauw kunnen zeggen.

Een vervolg op XD: Gale of Darkness/ Colosseum

Zoals je al kon lezen zijn we grote fans van de Pokémon-RPG's op de GameCube, maar bleven we op onze honger zitten tijdens Nintendo's voorbije consolecyclus. Misschien was de Wii niet capabel genoeg om een waardig vervolg op bovenstaande games te produceren en stootten de ontwikkelaars op een technologische muur tijdens de ontwikkeling van Battle Revolution? Het antwoord erop zullen we nooit weten, maar dat hoeft ook niet aangezien de Wii U er heel snel aan zit te komen. Deze console die op zijn minst even krachtig is als Sony's en Microsoft's recenste geestekindjes kan makkelijk een (spiritueel) vervolg op twee van de beste RPG's op de GameCube draaien. Daar zijn we zeker van en dus heeft deze titel ook het meeste potentieel om uiteindelijk te verschijnen.

Pokémon TCG 3

Twee andere titels waar we graag mee aan de slag gingen (en gaan!) waren de Trading Card Game spelletjes op de Game Boy Color. Het waren vooral de singleplayer en de mogelijkheid om ze allemaal te verzamelen (de kaarten in dit geval) die ons intrigeerden. Een vervolg op de 3DS zouden we dan ook ten zeerste appreciëren. De kans dat een game van deze soort ook effectief het daglicht zal zien is echter klein. Nintendo is momenteel vooral bezig met de ontwikkeling van hun online Trading Card Game dat door de virtuele kaartenverkoop veel poen binnenhaalt en toonde hun draagbare intenties door een game rond het kaartspel te lanceren op de DS dat niet veel meer was dan een uitgebreide tutorial. Momenteel kunnen we onze kaartkick dus nog online vinden, maar onze portemonnee weigert geld te spenderen aan virtuele kaarten.

PokéMMO

De droom van zo goed als iedere Pokéfan sinds de komst van World of Warcraft: een MMO rond Pokémon. Kruip in de huid van je zelf gemaakte trainer en start in een van de vijf bekende gebieden (Kanto, Johto, Hoenn, Sinnoh en Unova) waar je een starter mag kiezen. Ontdek daarna samen met miljoenen andere spelers de gigantische wereld, vang wat nieuwe creaturen en vecht jezelf doorheen gyms, Elite Four's en andere menselijke trainers. Klinkt geweldig, niet? Toch wil Nintendo er blijkbaar niet van weten. De Wii U is alleszins wel capabel genoeg om een MMO te draaien. Kijk bijvoorbeeld naar de jongste Dragon Quest. Wij zouden er maar wat al te graag een maandelijks centje voor over hebben om dit spel te spelen, en we zouden lang niet de enige zijn. Fans startten al verscheidene projecten op die stuk voor stuk werden neergeschoten door Nintendo. Het recentste en waarschijnlijk ook het best gelukte besprak Randolf vorige week.

Nu jullie de geschiedenisles rond het fenomeen Pokémon hebben gehad, kunnen we weer in de toekomst beginnen kijken, maar niet al te ver! Morgen liggen namelijk de langverwachte sequels op de vijfde generatie Pokémongames in de winkel: Pokémon Black 2 en White 2. Dat dit duo wederom toppers zal worden, staat al zo goed als vast! Als de franchise aan zo'n vaart blijft voortlopen en we over tien jaar nog eens een lijstje als dit gaan samenstellen, zullen we echter toch wat meer volk moeten laten pennen! Eurogamer over and out!