Prince of Persia: The Forgotten Sands (hands-on)

Mijn vorige artikel onlangs handelde nog over het Britse prinsenpaar, dit gaat over een heel andere prins, ik heb het allemaal wel gehad nu. Enkel met Rock Band: Prince kunnen ze mij nog verrassen lijkt me (hint!). Nu goed, onze Perzische patriot is terug van weggeweest en dat is al wat telt. We konden aan de slag met een previewversie die ons warm moet maken voor The Forgotten Sands die eind deze maand uitkomt.

Eerste bemerking: de combat ziet er wat flets uit. Er zijn wel meer vijanden, maar de prins beperkt zich tot brede slagen met zijn zwaard die meerdere tegenstanders kunnen raken. Het lijkt allemaal wat simpel om met één aanval vijf tegenstanders te verwonden en nog netjes op tijd weg te rollen vooraleer ze zelf kunnen uithalen. Nu goed, dit leken niet meteen de meest imposante tegenstrevers, hopelijk zit dit in de uiteindelijke game wel goed. De combat lijdt bovendien ook onder een gebrek aan bewegingen. De prins kan dan wel uithalen, op vijanden springen en mooi rollen, maar het is lang geen God of War. Ook hier de bemerking dat er hopelijk nog heel wat bewegingen volgen en vrijgespeeld worden.

Na een strijd tegen enkele skeletten en mythische creaturen, schakelt de game over op een wijdere camerahoek die duidelijk maakt dat je geen trappen gebruikt maar liever over muren en balken loopt. Even wennen aan de besturing, maar al vlug maken we achterwaartse salto’s en lopen we in vreemde geometrische patronen om de ideale sprong te timen. De gameplay is onveranderd, maar de uitvoering blijft werken.

The Forgotten Sands is genadeloos, tijdens de platform gedeeltes word je herhaaldelijk geconfronteerd met gevaarlijke situaties en meermaals moet je ook razendsnel over de valstrikken heen bewegen. Instortende bruggen, vallen vol stalen pinnen, roterende spijkerpalen en rondswingende boomstammen vormen een deel van de gevaren waarmee onze vliegensvlugge held mee geconfronteerd wordt.

Een groot deel van de fun komt uit het feit dat the Forgotten Sands nooit artificieel makkelijker wordt gemaakt. Je krijgt wel hulp doordat je kort de tijd kan terugdraaien, maar alle sprongen en inschattingen moet je zelf maken. De platforms zijn vaak ook opvolgend op elkaar zodat je weinig rustige momenten kent. Wanneer je er dan eindelijk in slaagt om voorbij de hindernissen te geraken is de voldoening groot.

Grafisch is de game goed, maar we missen nog wat variatie. De Oosterse wereld kent een prachtige architectuur, maar in de levels die wij konden testen was hier helaas niet voldoende van te merken. Veel van de grafische details zijn op zich erg mooi, maar de compositie mist hier en daar nog wat om er echt van te genieten.

The Forgotten Sands is zeker en vast een interessant project. Het mist de vette actie uit God of War, maar maakt dit op het eerste zicht volop goed met de benadering van de puzzelscènes. De mechaniek waarbij je zand gebruikt om de tijd terug te spoelen veroudert niet en dankzij de knap ontworpen scènes beweeg je nog steeds als een bezetene doorheen de talloze valkuilen. Op het einde van de maand weten we of de prins zijn nieuwste titel een succesverhaal wordt.