Professor Layton and Pandora's Box

Het heeft iets rustgevends om samen met de nieuwsgierige Luke Trivon en de alles wetende Hershel Layton voor een tweede keer op pad te gaan. De raadsels waar we ons samen door moesten wurmen tijdens ons avontuur in The Curious Village, meerbepaald te St.Mystere, zitten nog vers in het achterhoofd en de oplossing tot sommige puzzels ligt nog steeds buiten bereik. Heb ik misschien nog een hint coin achter de hand? Helaas...

Professor Layton and the Curious Village sloeg in als een bom. Voordat we het goed en wel doorhadden zagen we de game overal opduiken. Moeders vonden de aanwezige raadsels leuk om hun hersenpan weer een stroomstoot te geven, jongere zusjes vonden Luke zo'n schattig menneke om mee op pad te gaan, en ikzelf...ik genoot in alle opzichten van het eerste deel binnen het drieluik van Professor Layton games. Sluit je je bij die mening aan, dan is Professor Layton and Pandora's Box zonder enige twijfel een verplichte aankoop.

Veel vernieuwing ten opzichte van het origineel is er namelijk niet te vinden in deeltje twee, maar dat is geen compleet negatief punt. Nog steeds lijkt ontwikkelaar Level-5 er een punt van te maken dat hun DS-games met Layton in de hoofdrol er piekfijn uitzien, wat zich uit in de sublieme tussenfilmpjes die zo weggelopen lijken te zijn uit een hoogstaande animatiefilm. De kwaliteit is van een ongekend hoog niveau vergeleken met hetgeen we doorgaans te zien krijgen in andere draagbare titels, en alleen daardoor al krijgt het team achter dit spel een dikke pluim in het achterwerk gestopt.

Maar waarom heeft Professor Layton zijn hoge hoed na de gebeurtenissen in The Curious Village nog niet aan de kapstop gehangen? Zoals de titel al doet vermoeden krijgt de geleerde speurneus te maken met het mysterie rond de doos van Pandora. Als snel blijkt dat Layton's mentor, Andrew Schrader, een brief heeft verzonden met daarin wat informatie over een geheimzinnig kistje, genaamd de Elysian Box. Zo legt hij uit dat er een legende bestaat dat iedereen die het voorwerp durft te openen, sterft. Een uitstekend excuus voor Layton en zijn hulpje Luke om een bezoekje te brengen aan hun oude vriend. Het duo komt echter meteen voor een verrassing te staan: in het appartement van Schrader is niemand te bespeuren, terwijl de Elysian Box ook nog eens gestolen blijkt te zijn.

Wel vinden beide heren een toegangsticket voor de Molentary Express, een zeer exclusieve trein waarop enkel de rijken der aarde een zitje kunnen reserveren. Vreemd genoeg staat er geen bestemming op het ticket, maar daar trekken Layton en Luke zich niet veel van aan. Vol goede moed vertrekken ze dus richting de Molentary Express, op weg naar alweer een avontuur vol puzzels, raadsels en breinbrekers om 'u' tegen te zeggen.

Nog steeds is het zo dat je zowat alle puzzels tegenkomt door tegen mensen te praten. Gesprekken aanknopen doe je bijna automatisch omdat je uiteraard het mysterie rond Dr. Schrader wilt oplossen, maar toch voelt het activeren van raadsels vaak geforceerd aan. Dit euvel was ook al merkbaar in de eerste Professor Layton game en het is er niet bepaald beter op geworden. Heel veel maakt dit echter niet uit doordat de dialogen (nu en dan zelfs ingesproken door erg talentvolle stemacteurs) over het algemeen degelijk geschreven zijn. De manier waarop personages praten is vaak een perfecte weerspiegeling van hun persoonlijkheid, en dat verzacht de manier waarop ze vaak al te stuntelig laten vallen dat ze opeens “aan een puzzel moeten denken”.

Nu we het toch over puzzels hebben kunnen we meteen aanhalen dat er voor ieder wat wils is in Pandora's Box. Gaande van het overmeesteren van rekenraadsels tot het doorgronden van visuele illusies, zowat alle varianten binnen het puzzelgenre komen aan bod. Ook hier is de relatie tussen het vooropgestelde raadsel en de dialoog waarbinnen hij ten tonele komt soms wat vaag, maar ook dat aanvaard je door de charmante weergave van de breinkrakers. Elk miniscul detail heeft de nodige aandacht gekregen en is overgoten met wat we nu al een 'Layton-saus' kunnen noemen. Geen enkel raadsel voelt hetzelfde aan, en dat is erg bewonderenswaardig gezien Pandora's Box meer dan honderd puzzels bevat. Ben je dus geen liefhebber van wat licht tot matig denkwerk, dan laat je deze titel best aan de kant liggen.