Professor Layton en de Verloren Toekomst

Weinige detectives zijn zo moeilijk te doorgronden als Hershel Layton. Na twee avonturen weet je nog steeds niet wie deze professor in de archeologie is en waarom hij zo houdt van puzzels oplossen. Daar brengt Level-5 echter verandering in met Professor Layton en de Verloren Toekomst. Maak je dus maar op voor nieuwe puzzels, een aantrekkelijk verhaal en enkele rare snuiters.

Tijdens de voorstelling van een teletijdmachine wordt per ongeluk de premier weggeflitst (kon dit maar met Belgische politici). Meer is er niet nodig om Layton en zijn assistent Luke op een waanzinnig (spannend) avontuur te sturen waarbij de grenzen van tijd en ruimte onbestaande blijken. Als dit al raar lijkt, moet je maar wachten tot de toekomstige Luke ook opduikt als hulpje. De toekomstige Layton is ook niet wat je van hem zou verwachten. Ik ga niet alles onthullen, maar de professor heeft ook een donker kantje.

Het verhaal laat je echter ook wat meer van Hershel Layton zien. Zo is er een verband met de dood van zijn een oude geliefde en keert ook de zelfverklaarde aartsvijand Don Paolo weer op. Alles wordt echter nooit te zwaar, maar je krijgt wel meer het gevoel dat het personage tot leven komt. Layton is niet zomaar een karikatuur van enkele bekende detectives zoals Sherlock Holmes.

De grootste verandering zit natuurlijk in het verhaal, want aan het concept van de reeks raakt men verder niet meer aan. De puzzels zijn de echte reden waarom je de game zal kopen. Gelukkig probeert Level-5 het verhaal niet altijd te koppelen aan deze raadsels, want dit zou de creativiteit enkel maar beperken.

Er zitten heel wat nieuwe doordenkers bij, maar de kans is groot dat je er een aantal zal herkennen. Gelukkig wordt er altijd wel een andere twist aan gegeven, wat er voor zorgt dat alles na twee eerdere games nog steeds fris aanvoelt. Toch worden enkele klassiekers wat meer naar de achtergrond verdrongen, wat niet per se een nadeel moet zijn. Zelfs echte fans vonden de lucifer-raadsels wel eens gewoon vervelend of te makkelijk.

In je ouwe getrouwe koffer zitten er deze maal drie nieuwe games. In de één moet je de auto van Layton door een obstakelparcours loodsen door de nodige aanpassingen aan de route door te voeren. Wanneer het dan tijd is voor de auto om te rijden krijg je een soort van mini-cartoon te zien. Bij de tweede moet je een boek aanvullen met stickers. Als derde mini-game is het na de hamster weer tijd voor een ander dier, met deze keer een papegaai in de hoofdrol.

De vertrouwde stijl van de Layton-games blijft ook behouden. Veel mooiere games zal je niet tegenkomen op de Nintendo DS. Alles is kleurrijk, goed getekend en straalt een zekere warmte uit. Hierbij moet ik ook mijn hoofdredacteur Philip bijtreden dat de reeks ook goed geschikt is om te spelen op een koude winterdag. Pak er dan maar ook wat glühwein bij en zet je voor open haard.

Voor een DS-game is de geluidskwaliteit ook zeer goed en zit er veel gesproken tekst in. Gelukkig kiest Level-5 ervoor om dit volledig in het Nederlands te doen om aan zoveel mogelijk gamers tegemoet te komen. Misschien gaan hier en daar wel wat grapjes verloren, maar in het algemeen ben ik zeer tevreden over de kwaliteit van het Nederlands in deze game.

Level-5 denkt ook wel echt aan alle gamers met de ontwikkeling van dit nieuwe deel. Ondanks de grote fanbase en populariteit wordt er nog steeds gedacht aan nieuwelingen binnen de reeks. Alles wordt perfect uitgelegd zonder behulp van een echte tutorial. Nieuwe elementen worden constant aan de gamer getoond, maar pas wanneer ze nodig zijn en niet eerder. Je voelt duidelijk dat er over alles dus nagedacht is.

De memo-functie is uitgebreider zodat je geen pen en papier moet gebruiken om alles op een rijtje te zetten. Alhoewel ik dit laatste wel graag deed, omdat ik als bezitter van een DS Lite maar over een (relatief) klein scherm bezit. Er zijn nu ook vier hints, waarbij de laatste een Super Hint is. Als je het dan nog niet snapt of niet op het antwoord kan komen, moet je dit soort games niet spelen.

Eerlijk gezegd ben ik verbaasd dat Level-5 de game nog beter kon maken dan zijn voorgangers. Er was heel weinig ruimte voor progressie, maar ze hebben de klus toch geklaard. Van de drie delen is dit zonder twijfel het beste deel. Ik kijk alvast uit naar de eerste 3DS-game van Layton.