Quake Arena Arcade

Iedereen die in het jaar 1999 niet meer van de papfles dronk en een passie had voor First Person Shooters, zal het zich herinneren alsof het gisteren was. Het einde van het jaar naderde en één van de grootste strijden om de titel van FPS van het jaar werd gestreden. Op 2 december 1999 kwam Id Software op de proppen met Quake 3 Arena, een op multiplayer gerichte FPS die om die felbegeerde titel ging strijden tegen de enkele weken eerder beschikbare game, Unreal Tournament. Ben je een kind van deze tijd, dan ben je waarschijnlijk opgegroeid met één van deze twee games. Bij mij thuis had Unreal Tournament mening kinderhart voor zich gewonnen, maar dat neemt niet weg dat ik met toch geamuseerd heb met Quake 3.

Vandaag de dag, elf jaar later, is er niet veel veranderd. Nog altijd woed de FPS oorlog, maar ditmaal tussen andere deelnemers. Maar dat neemt niet weg dat Id Software niet opnieuw een gooi kan doen naar de titel. Deze keer slaan ze wel een andere weg in, namelijk deze naar Xbox Live Arcade-straat. Quake Arcade Arena is namelijk de spirituele halfbroer van Quake 3.

De gameplay van Quake zal voor mensen die bekend zijn met de reeks zeer vertrouwd aanvoelen. De flitsende gameplay zorgt voor een leuke afwisseling van hedendaagse "tactische shooters". Dit vergezeld van de strakke controls die we gewend zijn van een Quake game, zorgt voor een bikkelharde game. Puristen zullen wel argumenteren dat dergelijke games met muis en keyboard dienen gespeeld te worden, en ergens kan ik hen daar wel in volgen. De mogelijkheden die deze vorm van besturing de speler geven, voldoen veel beter aan de eisen op vlak van snelle reflexen die de game aan de speler voorop stelt. Maar dat neemt niet weg dat de game niet lekker speelt met een controller. Integendeel.

Grafisch moet je je niet verwachten aan een meesterwerkje. De game maakt namelijk gebruik van dezelfde beelden als Quake 3. Enkel werden deze iets fijner afgewerkt. Ook het geluid is zo goed als intact gebleven. Deze twee factoren samen zijn een mooi voorbeeld hoe games in de afgelopen jaren geëvolueerd zijn. En dat fundamenteel vlotte en uitdagende gameplay nog altijd de basis is voor elke topgame.

De grootste troef en tegelijk ook zijn grootste zwakte is dat de game zich hoofdzakelijk richt op een online multiplayer. Met grootste troef bedoelen we dat deze game, door zijn gameplay die gebaseerd is op kennis van de map, doorgronding van welk wapen op welk ogenblik het best toepasselijk is en individuele vaardigheden van de speler zelf, echt het kaf van het koren scheidt op vlak van online competitie. Maar in het vertrouwen op multiplayer alleen schuilt wel het gevaar dat de game stopt met plezierig te zijn wanneer mensen hem niet langer spelen. En dat is jammer genoeg het geval met Quake Arena Arcade. Met alle high def multiplayer FPS geweld die op ons is losgelaten de laatste tijd, heeft het grote publiek de release van deze game ietwat uit het oog verloren. Dit heeft nu tot resultaat dat heel weinig mensen de online servers van Quake Arena bewonen.

Natuurlijk is er ook een singleplayer om je te entertainen, alhoewel deze enkel dienst doet al een soort van trainingmode. Deze verhaalloze singleplayer stelt je in staat om tegen A.I. vijanden de verschillende maps en wapens onder de knie te krijgen. Je kunt de moeilijkheidsgraad van de tegenstanders wel aanpassen zodat deze een grotere uitdaging vormen, maar echt lang zal deze mode niet boeien.