Raf's Favorite Five van 2011

Om eerlijk te zijn ben ik echt geen fan van eindejaarslijstjes. Er zijn altijd dingen die vergeten worden. Omdat ze vroeger op het jaar zijn gekomen, en minder vers in het geheugen liggen. En dan is er nog het genre-probleem. De zoveelste FPS mag je echt wel aan mij laten voorbijgaan, en de dag dat FIFA met een nieuwe editie uitkomt, vind je mij waarschijnlijk knock-out in mijn bed. Niet juichend wachtend op de postbode dus. Maar geef mij een goede plot-twist. Of vijanden die slimmer zijn dan ikzelf, en ik ben helemaal mee!

Dan zwijgen we nog van het feit dat ik simpelweg niet alles heb gespeeld dat in een top vijf hoort te staan. Dus laat me dat al op voorhand zeggen. Deze top vijf is eerder beperkt. Alleen de games die op mijn plank staan, naast de cognac en de sigaren, komen in aanmerking. Laat het geweten zijn dat ik ze, speciaal voor jullie, nog eens vanonder het stof heb gehaald. Ze staan nu braaf na te roken op mijn plank, nadat de laatste druppel Awesomesauce er is uitgeperst! En met een controller die nog ligt te herstellen, een sofa die nooit meer hetzelfde zal zijn en een PC die siddert en beeft bij het zien van mijn brede grijns, is hij hier dan toch! Mijn eigen Top Vijf van F*ckin' goede games!

Nummer Vijf - InFamous II (PS3)

SuckerPunch had ons na de eerste InFamous serieus op hete kolen zitten. Er was weinig volk te vinden dat niet enthousiast was over een sandbox game met een superhelden insteek. Die waren er al wel, maar die hingen meestal vast aan een franchise. En dat is meestal het recept voor een paar uur ergernis, voordat je die avond de open haard met een blinkend schijfje voedt.

Maar dit was nieuw. Er was een verhaallijn, er was character development,... En keuze! Er was vrije keuze! Wat je deed, en hoe je het deed, was helemaal aan jou. Uren heb ik over de daken geslingerd van New-Marais. En het is pas echt zeldzaam dat ik bij een game voor de 100% completion ga! InFamous II was een sluitstuk van een verhaal, en een pracht van een sequel. Dat de vonken eraf vlogen!

Nummer Vier - Deus Ex: Human Revolution (PC, PS3, X360)

Na een lange stilte was deze donkere, grommende cyberpunk weer terug. Plots was er weer die verhaallijn waar er geen juist of fout was. Enkel een paar versies van de waarheid. En de keuzes! Zoveel keuzes, die overal in verwerkt werden. Je hoeft niet eens een vuurwapen te gebruiken in het hele spel. Nu, dat je de keuze hebt om als een pacifist door het leven te gaan, maar wel gedwongen een paar steenmoeilijke bossfights moest doorgaan, was inderdaad een grove fout.

Maar dat was dan ook het enige dat je op deze titel kon aanmerken. De sfeer was zo tastbaar dat je bijna zelf met een rokerige stem begint te spreken. Het verhaal zo goed dat elke krant een nieuwe samenzwering leek. Een grim beeld van de toekomst dat ik nog wel een paar keer moet herspelen om er alles uit te halen.

Nummer Drie - Batman: Arkham City (PC, PS3, X360)

Dat deze in dezelfde lijst staat als InFamous II is als condooms en de pil naast elkaar zetten. Het concept is helemaal hetzelfde. Free-roaming, superhelden, geweldige verhaallijn. Maar net zoals bij condooms en de pil, ligt het gevoel zo anders dat je vlotjes van een compleet andere ervaring kan spreken. De brutale gevechten, soms met meer dan dertig man tegelijkertijd zijn een voorbeeld voor eender welke ontwerper. En met het stemmenwerk van Mark Hamill zou je voor mij een hele game mogen vullen.

Een echte trip voor de fans. Een ongelooflijk goede game voor eender welke andere gamer. Deze sfeervolle thriller mag je voor mij altijd opzetten. I'm Batman!

Nummer Twee - Elder Scrolls V: Skyrim (PC, PS3, X360)

Toegeven, iets te veel pijlen in de knieën van avonturiers die nu bewakers zijn. Maar als dat voor eender wie dit draagbaar universum van avontuur, detail en onvervalste vrijheid heeft kunnen bederven, dan is er iets mis met die persoon. Niet met dit spel. Dat je de main quest niet moét volgen, is niet meer nieuw. Maar dat een game veel weg heeft van enkele honderden goede avonturen films is absoluut nieuw. En een absolute topvermelding waard.

Een vijfde game in een reeks die ons alleen maar nog hongeriger maakt naar het vervolg... Dat is pas écht goed. Als een van de vele nieuwe Dragonborn kan ik alleen maar zeggen dat niets nog in de weg kan staan van mijn Unrelenting Force. En wie voelde zich niet heer en en meestal van Cyrodiil na het neerleggen van zijn vijfde of zesde draak? Rise, dragonborn! Rise!

Nummer Eén - Uncharted 3 (PS3)

Een adrenalinestoot in schijfvorm. De perfecte combinatie van een fantastische game en een ongelooflijke avonturenfilm. Was ik een pak later geboren, dan was Nathan Drake mijn jeugdheld geweest. Was ik absoluut geen gamer, dan zou ik waarschijnlijk voor deze game een PS3 gekocht hebben. En als ik ooit getwijfeld had aan mijn keuze om een PS3 in huis te halen en geen Xbox 360, dan was die twijfel nu verdwenen.

Nathan Drake die de derde keer op jacht gaat naar een legende, ondanks een klein leger huurlingen dat gezamenlijk het vizier op hem richt... Het kon al niet misgaan. En toch hield ik de hele tijd mijn adem in. Maar dat was niet omdat ik ergens teleurstelling zag komen aankruipen. Dat was omdat ik amper op adem kon komen. De "holy shit!" momenten zijn talrijker dan Stormtroopers op Comicon. Het enige dat beter kon was een ondertekende belofte dat er een vervolg komt.

Dat was 2011 voor mij in gamen. Als er maar vijf games mochten uitkomen per jaar, was dit voor mij het onmisbare. Dat een bepaalde sluipmoordenaar er niet instaat, is omdat die voor mij de revue nog niet is gepasseerd, dus wacht nog heel even met de haatmail.

En wat nog in 2012?

Waar zit ik naar uit te kijken het komende jaar? De volgende Tomb Raider, waar de nodige reboot (lang over tijd, als je het mij vraagt) beloofd wordt. Mass Effect 3, kan niet slecht zijn! Yours truly heeft al een pre-order staan voor een PS Vita, een toestel waar ik alle goede moed in heb. En de Uncharted game die er voor in de stal staat te trappelen! Waar hoop ik nog op? Een volgende Batman game! En als ik echt mag dromen, een Iron Man game van hetzelfde niveau...

En met die gevleugelde, maar waarschijnlijk vruchteloze woorden, wens ik jullie een ongelooflijk jaar toe. Laat de Red Bull rijkelijk vloeien, en jullie bedden maar voor de helft dienen voor slaap.