Rage 2 review - Briljante shooter in een matige open wereld
Droomhuwelijk?
In deze Rage 2 review neemt Carl een shotgun en Firestorm Revolver ter hand om de postapocalyptische wereld van Rage 2 te verkennen. Hij vindt daarbij een gebrek aan interessante dingen om te doen, maar wel o-zo-zoete gunplay...
Rage 2 is op papier het kind van een droomhuwelijk. Het is namelijk het resultaat van een intieme samenwerking tussen befaamde studios id Software en Avalanche Studios. Door de handen ineen te slaan, willen beide ontwikkelaars hun specialiteit in de verf zetten: shooterexpert id die met Doom en Quake eigenhandig het FPS-genre heeft uitgebouwd, en Avalanche bekend van de Just Cause-reeks en diens overweldigende open werelden. Het eindresultaat is bijna net zo goed als dat die combinatie op papier klinkt. Uiteindelijk stelt de open wereld van Avalanche licht teleur, terwijl de gunplay nog lang nazindert.
Het kan niet genoeg worden benadrukt wat een dijk van een shooter Rage 2 is. Het vakmanschap van id spat van je scherm: de gunplay is heerlijk soepel, maar elk schot heeft een enorme impact. Vijanden strompelen naar achter wanneer ze worden geraakt, en stukken bepantsering spatten in het rond. De gelijkenis met de gunplay van Doom (2016) is nooit veraf, maar Rage 2 kent dankzij ondersteunende abilities extra diepgang. Slam is een persoonlijke favoriet: een enorme schokgolf die vijanden wegkatapulteert, hoewel er ook plaats is voor passieve skills zoals de Defibrilator, die je via een kleine minigame een tweede kans op leven geeft. De ster van de show is echter Overdrive, die tijdelijk je snelheid en schade boost en zo de titel van de game waardig is. De gunplay van Rage 2 is extreem indrukwekkend en de extra vaardigheden slagen er met verve in om extra variatie en een tikkeltje tactiek toe te voegen.
Je volledige arsenaal aan wapens en skills beschikt bovendien over een heel resem mogelijke upgrades. Je kunt Overdrive langer laten duren en meer health doen regenereren, wapens kunnen over een langere afstand effectief worden of speciale skills krijgen, en ga zo maar door. Ook buiten de combat zijn er talloze upgrades, zoals Projects die je algemene quality-of-life skills geven, Car Parts ter versterking van je voertuigen en de bizarre Cyber Doc die je permanente health en damage upgrades verschaft. Er valt zo ontzettend veel te upgraden dat Rage 2 een aangenaam RPG-lite-kantje krijgt.
Daarmee gaat echter ook een minpunt gepaard, want elk type upgrade wordt aan een unieke currency gekoppeld. Het eindresultaat is een bomvolle inventaris en een warrig overzicht op welke resource nu weer voor welke skills wordt gebruikt. De menu's verbergen bepaalde upgrades bovendien op onlogische wijze. Uiteindelijk zijn dat echter zeer kleine punten van kritiek, want de upgrades schenken je keuzevrijheid in hoe je je speelstijl ontwikkelt en geven zin om de wereld grondig te verkennen.
Hier duikt Avalanche op om zijn openwereldexpertise aan Rage 2 te verlenen. Op bepaalde vlakken verloopt die samenwerking vlekkeloos en tilt het de game naar een hoger niveau. Zo rijden de voertuigen geweldig, met een zeer vergelijkbare handling als in de Mad Max-game van de studio. Daarnaast geeft de Apex Engine van de ontwikkelaar gigantische omgevingen aan een zeer stabiele framerate weer. Zelfs immense explosies en het rondspatten van dozijnen brokstukken doen de framerate slechts zeer zelden een dipje nemen. De spelwereld en elk individueel gevecht vormen zo een visueel spektakel.
De activiteiten die je in die open wereld voltooit, stellen echter teleur en vormen veruit het zwakste aspect van Rage 2. Bandit Camps ontruimen blijft door de briljante gunplay genietbaar, maar na je twintigste kamp is het nog moeilijk om je te herinneren wat er nu weer uniek aan elke locatie was. De Convoys en de machinale Sentries zijn nog erger, en vormen pure copy-paste opdrachten van elkaar. Soms stoot je bij het verkennen echter wel op memorabele locaties. Sommige bieden namelijk aparte, lineaire mini-dungeons aan. In de nauwe gangen van zulke locaties komt de strakke combat van de game heerlijk uit de verf, waardoor je je - net als in Rage 1 - afvraagt of een open wereld eigenlijk wel nodig is. In tegenstelling tot de combat blinkt de open wereld van de game dus niet uit.
Het feit dat de open wereld je soms uit het ritme van de geweldige combat haalt, is uiteindelijk het grootste minpunt van Rage 2, maar dat is zeker geen onoverkomelijk struikelblok. Rage 2 is en blijft in de kern immers een briljante shooter, met de beste gunplay in een videogame in jaren. Het gigantische aantal upgrades voor al je vaardigheden, je wapens, je voertuigen en jezelf voegen daarbij een ietwat slordig maar wel interessant RPG-lite-aspect toe. Heb ik al gezegd dat Rage 2 een onvoorstelbaar sterke shooter is? Net als zijn voorganger valt de meerwaarde van de open wereld te betwisten, maar dat id Software de koning van de first-person shooter blijft, staat buiten kijf.
Carl heeft Rage 2 getest op de PlayStation 4.